Ganesh festival en boemelbusjes

Door: Reinierniethier

Geplaatst op Jan 18, 2009

Na een aantal dagen Bangalore zijn we weer de bus ingesprongen. Binnen een paar uur waren we in Mysore, een dorpje van zo'n 1 miljoen inwoners en aangeschreven in de Lonely Planet guidebook (onze reisgids) als charismatisch stadje met prima sfeer. De schrijver is duidelijk ergens anders geweest, wij troffen een stoffig rotdorp waar jong tot oud aan je komt hangen en de wiet bijna in je zak stopt. Na ook nog is flink af te worden gezet was de maat vol! Wel grappig was het lokale restaurantje waar we een biertje bestelden. De ober presenteerde het alsof het een fles wijn was, enigste wat nog miste was het voorproever. Goed jaartje hoor, 2008.

Volgende ochtend: hoppa, in de trein naar tot nu toe het leukst genaamde stadje: Hassan. Na wat ATM trouble (op feestdagen zijn veel geldautomaten gesloten) een uur de bus in, naar Belur wat een miniscuul dorpje is tussen de rijstvelden en palmbomen.

Belur is ook de plek waar een eeuwenoude tempel staat, de eerste plek waar we een buslading touristen tegenkwamen (na een dag of 7). Erg mooi! Daar heb ik geen foto van... Wat ik wel kan laten zien is het Lonely Planet filmpje die we in Valencia hebben gemaakt.
www.youtube.com/lonelyplanet
Dan staat ie gelijk rechts bovenaan de pagina.

Maargoed, Belur: na de tempel slenterden we door wat steegjes door het dorpje, na even lopen stuitten we op een mooi meertje, met daarbij een klein Hinduistisch kappelletje. Op de klok: net na 6en dus de zon begon al te zakken. 5 minuten later stopt een familie met de auto bij de kapel en sjouwen een kniehoog Ganesha beeld (de beschermheer van reizigers en mensen die met een nieuwe begin beginnen, tevens de lievelingsgod van veel Indiers) naar de waterkant, het is namelijk een nationale feestdag. Samen met eten, wierook en een belletje beginnen ze met het offeren van het beeld. Een erg mooi familieritueel, de Ganesha verdwijnt onder water en de klus is geklaart. Na de eerste familie volgen er nog een stuk of vijf. Het eten dat ze mee hebben wordt ook aan ons uitgedeeld, geserveerd in bladeren.

Heerlijke melkrijst met uitjes, minibanaantjes, stukken kokos uit een halve kokosnoot, mandarijnen, we krijgen genoeg te eten. Nadat alle families zijn verdwenen zakt de zon langzaam weg en zoeken wij ons hotel weer op.

De volgende ochtend willen we naar Dharmastala (niet te verwarren met Dharmasala, het dorp in noord India waar de Dalai Lama zit), een bedevaartsoord voor veel pelgrims. De rechtstreekse bus kan niet rijden, "road is damage". We stappen in de bus naar Sakreshpur, via een omweg willen we naar Dharmastala. Achterin is de meeste plek voor onze spullen, Indiers willen standaard voorin zitten. Na een minuut of tien blijken we nogal op een hobbelige weg te zitten, welke de buschauffeur al op z'n duimpje kent aan zijn rijstijl te merken.

Even tussendoor: Verkeer rijdt links en wanneer je in gaat halen (rechts) toeter je, gas op de plank en hopen dat er geen tegenligger is. Bocht? ach, komt vast niks aan. Binnen een kwartier zitten we in de bergen, palmbomen overal, en krakkemikkige bergweggetjes waar af en toe een waterval langs verschijnt. Bij de grote putholes geeft de bestuurder extra gas, de achterkant stuitert en Derk en ik vliegen zo een halve meter van onze stoel de lucht in.

Ik kijk lacherig naar Derk die me deels speels, deels angstig en deels kinderlijk aankijkt wat volgens mij betekent oke, dit kan echt niet, maar leuk is het wel. De bus klimt hoger en hoger de bergwegen op tot we in de wolken zijn, dan barst de regen los. Mijn raam, heerlijk voor ventilatie kan niet dicht. Binnen de kortste keren ben ik doorweekt en sop ik weg op mijn stoel. De bus denderd vrolijk door en eindelijk komen we aan in Dharmastala, daar kunnen we een pelgrimkamer nemen. Je betaalt 20 Roepie borg, zo'n 30 eurocent, de kamer is gratis. Een goeie plek om van kleding te wisselen maar slapen ho maar. Even een hapje eten en dan door naar Udupi.

Weer per bus, en weer geen blanke te zien. De enige keer dat we er wel een tegen kwamen was in de 'dure' slaaptrein naar Bangalore, maar in de boemelbusjes zit je echt tussen de bevolking in. Eenmaal in Udupi vinden we snel een hotel, en na koninklijk uit eten te zijn gegaan dommelen we weer in slaap.

Stay tuned voor meer berichtjes on the road! Op http://daydreamermag.wordpress.com kan zet Derk zo hier en daar een berichtje!