De test....how to become an indian - part 1
Maharashtra
India
Tisernst
De test....how to become an indian - part 1
Mumbai de stad met vele gezichten, enorme tegenstellingen en vooral erg veel sfeer......heeft mijn hart gestolen. Alles wat je maar kan wensen kan je vinden in Mumbai. Ik was persoonlijk erg onder de indruk van de vele mogelijkheden om lekker de natuur in te trekken. Sanjay Gandhi National Park grenst direct aan de stad, Lonavala kan je bereiken binnen een uur en Matheran binnen ongeveer 45 min.
Het regende al van de dag dat ik in Mumbai aankwam, het was juli dus midden in de monsoon. Toch besloot ik ondanks het zeer slechte weer er een dagje op uit te trekken in de richting van Matheran. De driver van een van mijn vrienden wou me met alle plezier er naar toe brengen, dit sloeg ik niet af want had geen idee hoe ik er anders binnen zeer korte tijd kon komen. Zo gezegd zo gedaan, vroeg in de morgen zou hij me komen ophalen en dat gebeurde dan ook.....we waren onderweg. Net buiten de stad zaten we direct in de natuur, prachtig en zo groen, de monsoon had een groene deken over het landschap gedrapeerd. Het landschap werd al een beetje heuvelig, we reden prachtige natuur en landbouwgebied....veelal rijstvelden. Gebaarde de driver dan ook meerdere malen onderweg te stoppen, want waar rijstvelden zijn daar vind je slangen. Gezien ik erg geobsedeerd ben van reptielen kon ik het niet laten even op zoek te gaan. De driver begon een beetje nerveus te worden de vele stops die we maakten en zeker nog veel nerveuzer toen ik het rijstveld een jonge tijgerpython had gevonden. Hij kon mijn voorliefde voor slangen niet begrijpen en al helemaal niet dat ik ook nog probeerde er een foto van te maken, hij wilde maar 1 ding - verder rijden!
We reden verder en naderden Neral een klein plaatsje waar buiten de monsoon een klein toytreintje vertrekt naar de top van Matheran. De driver begon mij steeds vreemder te vinden, toen ik hem vertelde dat hij me hier wel af kon zetten. Hij zei; it's monsoon the train will not go!!!!! Ik antwoorde; I know but i will walk from here.......you are crazy it's raining to much was zijn antwoord. Hij bood me nog aan een paraplu mee te nemen, maar dat leek me wat onhandig. Gezien ik droge kleren had meegenomen vond ik het ook niet zo'n probleem druipend nat te worden, de temperatuur was immers erg aangenaam. Mijn tocht begon, mijn cameratje verpakt in een waterdicht omhulsel. Onderweg kwam ik veel andere wandelende mensen tegen maar eigenlijk alleen lokale bevolking, een boertje die zijn koeien liet grazen op de heuvels en hordes met kindje in schattige maar doorweekte uniformpjes. Die arme drommels liepen elke dag kilometers van huis naar school en weer terug.
De regen ging onophoudelijk door, al merkte ik verblind door de prachtige sprookjesachtige omgeving hier maar weinig van.
Plotseling kwam de geur van de Indiase keuken mij tegemoet, het kwam van een klein restaurantje halverwege de weg naar Matheran. Het bestond uit een aantal palen en wat hout, bedekt met een metalen dakje en het totaal was verpakt al een cadeautje in een blauw zeil om bescherming te bieden tegen de hevige regenval tijdens de monsoon. Door mijn samenwerking met Indiërs in Saudi, kwam ik in een mix van Hindi, Urdu en engels tot een bestelling, het werd fried Dhal met chapatti. Bestek kennen ze hier, maar mijn techniek eten met handen en brood had ik al aardig onder de knie gekregen de laatste jaren. Het eten was heerlijk en de 2 mannen achter de bar, stonden een beetje verbaasd te kijken hoe ik mijn eten vernuftig naar binnen werkte zonder zweet druppels op mijn voorhoofd te krijgen van de vele spices die ze hadden verwerkt in mijn maaltijd. Ik legde ze uit dat ik zelf ook meestal dezelfde spices gebruikte en dus aardig gewend was aan de Indiase keuken.
De regen begon zich wat te verminderen, en een regenboog sierde de hemel. Direct moest ik even denken aan het verhaal van Noach wat mij verteld was als klein kind op school. Tja en zoveel regen ik had gezien de laatste weken, deed me ook wel denken aan de zondvloed.....al is het hier natuurlijk een jaarlijk terug kerend tafereel. Na een aantal kilometers passeerde ik een waterval, een aantal jongens wit van de shampoo waren hier een bad aan het nemen. Men wenkte mij ook een "douche" te komen nemen; ik toch al doordrenkt van de regen, begon een klauter tocht over de spiegels gladde stenen. Eenmaal bovengekomen werd ik verwelkomt met een luid gejuich alsof ik de Mount Everest had beklommen. Een van de jongens zittend op de rotsen wenkte mij met hem een blenders pride te komen drinken, ik al aardig gewend aan de Indiase wiskey, en aardig verkleumd van het steenkoude water zag dit als een zeer welkome versnapering. De man drong me aan een 2e glas te nemen, maar sloeg dit af gezien ik mezelf al zo van de glibberige rotsen af zag stuiteren op mijn weg terug naar de weg. Na afscheid te nemen van mijn "nieuwe" vrienden begon ik aan mijn afdaling om mijn tocht naar de top van Matheran te vervolgen.
Foto's
