En de prijs voor slechtste gids ooit, gaat naar........
Karnataka
India
Kokkeeri
En de prijs voor slechtste gids ooit, gaat naar........
“Look a puddle!” roept Aswhin en wijst naar, inderdaad, een regenplas op het pad. Mijn vriendin kijkt me wanhopig aan. Het kon dus toch nog erger….
Op onze reis door India was het af en toe nodig om een rustmoment in te lassen. Gewoon even de dagelijkse waanzin van dit krankzinnige land onvluchten.
De behoefte aan zo’n rustmoment leidde ons naar Madikiri. Een relatief rustige plek met een aantrekkelijk klimaat en goede wandelmogelijkheden. En er zou een soort van resort zijn, waar we even een paar dagen konden genieten van de rustige omgeving. ‘Ver’ weg van het Indiase leven.
In een rikshaw, op weg naar het resort, verlieten we al snel de bewoonde wereld. Via smalle paadjes kwamen we bij de plek van bestemming. Een receptie met restaurant en wat kamers en een gebouw met 4 appartementen. Meer was er niet. Heerlijk!
Een typisch Indiase man (jaren ’80 kapsel, glimmend overhemd, bandplooi pantalon, dun, geen kont en snor) stelde zich voor als onze assistent tijdens ons verblijf. Hij zou ontbijt, lunch en diner brengen en als we iets wilden, moesten we het hem vragen. Zijn naam; Ashwin.
So far so good. We kieperden onze rugzakken om in de kledingkast, sprongen onder de douche, probeerden de 5 bedden uit (Familiy-room but very very special price for you, my friend) en namen plaats op de veranda in afwachting van Ashwin en zijn beloofde lunch. Het duurde niet lang of daar kwam hij al aan. Met een enorm dienblad in zijn hand schuifelde hij de trap op. We hadden nog niet eerder opgemerkt dat hij eigenlijk best mank liep, dat leek niet handig, gezien zijn functie. De lunch smaakte prima (zoals altijd in India) en we waren helemaal gelukkig en tevreden. Dat Aswhin inmiddels al 5x bij ons langs was geweest om te vragen of hij nog iets kon doen (chai, laundry, shoepolish, walkimh tour, chai, laundry…….), vonden we toen nog een poging tot goed gastheerschap.
Zelfs op een plek als deze, heerlijk rustgevend met een mooi uitzicht vanaf de veranda, krijg ik na een uurtje al weer de kriebels. Dus de schoenen weer aan en erop uit voor een wandeling. We vonden een mooi pad dat de heuvels in ging. Al snel vlogen de mooiste vogels voorbij, zagen we een hert en kregen we de schrik van ons leven, toen een 2 meter lange donkerbruine slang het pad overstak. Kortom, een prima wandeling. Omdat we de weg niet echt wisten, keerden we weer om en gingen terug naar ons appartement. In de tuin van het complex kwam Ashwin ons al tegemoet. Helemaal in paniek omdat we niet op onze kamer waren………Aan het eind van de avond begon onze vriend toch een beetje op onze zenuwen te werken. Hij was voor, tijdens en na het diner bij ons langs geweest met de dezelfde riedel vragen (chai, laundry, shoepolish, walking tour).
Nieuwsgierig geworden door onze eigen wandeling, informeerde we bij de manager over de mogelijkheden om met een gids een lange wandeling te maken. Natuurlijk kon dat, hij had een deskundige gids die ons de volgende ochtend zou ophalen voor een avontuurlijke wandeling van ongeveer 8 uur lang. Dat zou pas morgen zijn, dus we hadden nog een dagje om te relaxen. Dat lukte prima, we zagen niet al te veel van Ashwin en genoten van het uitzicht, voorbij vliegende vogels en het heerlijke eten. Een prima dag, afgesloten met een lekkere koude Kingfisher. Ondanks zijn manke been, uiteraard gebracht door Ashwin. Mijn vriendin grapte al; ‘Ik denk dat Ashwin morgen onze deskundige gids is,,,,,,,,,,”
“Good morning, sit. I am your guide today!!!” Ik moet nog slapen. Nu achtervolgt Aswin mij zelfs in m’n dromen. “O shit!” hoor ik mijn vriendin zeggen. ‘O shit’ hoor ik mezelf denken. Dit is dus geen droom. Ashwin is inderdaad onze gids voor de wandeling.
Na het ontbijt gaan we op pad. Wij in onze hiking outfit. Aswhin in zijn glimmende bandplooibroek en nette overhemd, op bordeelsluipers…..
Het eerste stukje gaat nog goed. En dan hebben we het over het stukje van onze veranda naar de tuin van het resort. Gelijk daarna gaat het namelijk al mis. We stuiten op een klein riviertje. Aswin kijkt ernaar alsof hij deze nog nooit heeft gezien. Hij besluit een andere route te nemen, maar opnieuw stuiten we op een beek. Dan maar weer terug. Na 20 minuten staan we weer onder de veranda. Fijn, we zijn verdwaald in de tuin van het resort.
Aswin gaat raad vragen bij de tuinman en geeft aan dat hij nu weet hoe we moeten gaan lopen. We zijn weer op pad. ‘Look there, a dog’ is zijn volgende aanwijzing, als er een hond in het zonnetje ligt te slapen. We moeten er een beetje om lachen, maar bij zijn volgende aanwijzingen “look there, a flower” en ‘look there, tree”, dringt het tot ons door dat dit serieuze aanwijzingen zijn……..
Na een tijdje komen we aan bij een kruising. Aswin kijkt een beetje vertwijfeld om zich heen en besluit dan linksaf te gaan. Na 15 minuten lopen komen we bij een boerderijtje. De boer vraagt iets aan Aswin, schudt dan zijn hoofd en wijst in de richting waar we vandaan kwamen. We kunnen dezelfde weg weer terug. Onze stemming wordt er niet beter op, na zijn volgende aanwijzing “Look, bird!” . Ik probeer nog; “What kind of bird?”. “A beautifil bird sir!” roept Ashwin enthousiast……
Drie kwatier later staan we opens weer voor een boerderij. Het huisje komt ons al enigszins bekend voor, maar als we de boer zien (hij net zo verrast als wij) weten we het zeker. We zijn weer waar we begonnen zijn. Na een heftige discussie waarbij de boer aangeeft dat we links moeten aanhouden, neemt Aswin de weg naar rechts.
Wij hebben er eigenlijk niet zoveel zin meer in. We zijn al bijna 2 uur onderweg en kunnen het resort nog achter ons zien liggen. We besluiten hem nog één kans te geven.
“Sir sir, look there a puddle” ………………………………….
Foto's
