Deli-Jaipur per trein: een wereldreis!

Door: Saya

Geplaatst op Feb 12, 2010

We hebben de zogenaamde 2nd Class Sleepers. Drie houten planken, voorzien van een flinterdun blauw plastic laagje, boven elkaar. Niveau één dient als zitbank voor minimaal drie personen. Plank twee hangt nu naar beneden, maar zou als bed kunnen worden opgeklapt als alle personen besluiten dat het bedtijd is. De trein is vies, overbevolkt en er hangt een penetrante geur. Toch had ik gedacht dat het er nog smeriger zou zijn. De coupé is bezaaid met slapende mensen die hun gezichten tegen de naderende dagenraad hebben afgedekt. Buiten kriekt de dag. Een wondermooi gezicht om de fel oranje gekleurde zon boven het Indiase land te zien opkomen. De ramen zijn voorzien van duimdik traliewerk. Levensgevaarlijk! Als er iets met deze trein gebeurt, is het onmogelijk te ontsnappen! De dorpjes aan de andere kant van het raam flitsen voorbij. Lemen hutjes en huisjes gemaakt van afval. Lage muurtjes zonder ogenschijnlijk doel bekalkt met onleesbare leuzen. Een ongelooflijke hoeveelheid puin en plastic zakken langs het spoor. Gelukkig wordt er binnenkort iets aan gedaan: veel heilige koeien in India worden doodziek doordat ze afval en plastic zakken opeten en dat is voor de regering een doorn in het religieuze oog. Daarom zullen er meer schoonmaakacties op touw worden gezet om de straten vrij te houden van puin. Dat er toevallig ook nog eens een milieubelang is, lijkt ondergeschikt. In de trein wordt de geur van urine vermengd met de stank van rottend afval. Hier en daar naast de rails ligt iemand te slapen onder een lapje stof. Mensen doen hun behoefte naast het spoor. Ongelooflijk veel mensen die met hun broek op hun knieën naast elkaar zitten te kakken. Je zou het moeten zien om het te geloven, maar het zijn er echt tientallen! Gezellig samen poepen…. Het schijnt dat de Indiase man elk stukje groen als openbaar toilet mag betrachten. In heel India mag hij zijn broek droppen om zijn blaas of darmen te ledigen. Midden in de stad of op het platteland, niemand zal ervan opkijken.
Terwijl de zon wakker wordt, ontwaken ook de dorpjes. Slaperige mensen staan in de deuropening van hun huis, sommigen zijn al uren in de weer op het land. Kindertjes vertrekken in uniform naar school. Het landschap is dor en eentonig. Zwaar vervuilde meertjes en kreken bieden woonruimte aan zichtbaar rondspringende insecten en ander ongedierte. Koeien slenteren als ongekroonde keizers door de smalle straten, terwijl hun neefjes, de karbouwen, worden rondgedreven met zware lasten op hun rug. Kuddes varkens met hun kleine biggen wroeten naar iets eetbaars tussen de puinhopen van de dorpjes. Kamelen staan statig hun kaken te malen. Zwermen wilde parkieten vliegen in wilde vlucht langs de raampjes mijn coupé. In de trein begint het rond een uur of zeven al aardig druk te worden. Bij iedere stop die de trein maakt, stappen er meer passagiers in dan dat er uitgaan. Mensen staan in het gangpad, hangen aan de ijzeren palen of zitten rijendik ingeklemd op de smalle bankjes. Zelfs de gangpaden worden gebruikt als slaapplaats, waardoor weer andere mensen strompelend door de coupé moeten en bijna over me heen vallen als ze voorbij willen. De bovenste sleeperplaatsen zijn zeer in trek. Je moet je kop intrekken om hem niet tegen het plafond van de trein te stoten, maar voor de locale passagiers betekent dat dan automatisch dat je niet wordt lastig gevallen door duwende en trekkende mensen. In onze coupé ligt iemand heerlijk luid te snurken. Men is hier heel tolerant naar elkaar: niemand die vraagt of een ander opschuift, niemand die een ander zomaar van zijn bedje duwt omdat hij slapend te veel ruimte in beslag neemt. Men dringt zich hier niet op aan elkaar, men ondergaat gelaten zijn lot. Voor witten hebben ze blijkbaar blind respect, …of angst. Het plaatsje tegenover mij is al een hele poos leeg. Er is niemand die het in zijn hoofd haalt er te gaan zitten, hoewel er al mensen een aantal uren wegens plaatsgebrek moeten staan. Een blinde man schuifelt voorbij, zijn hand ophoudend voor bakshees. Een van de jongens naast ons roept hem iets toe. Waarschijnlijk iets in de trant van: “toeristen links van je”. Zelf haalt hij het niet in zijn hoofd iets te doneren, maar bij ons is vast wat te halen. Een jongen van een jaar of 14 kruipt met een smerige doek in zijn handen door de trein en veegt de vloer aan. Tien minuten later komt hij terug voor geld.