de eerste dagen

Door: Jelle51

Geplaatst op Nov 22, 2009

23 oktober 2009
Eindelijk kunnen we vertrekken, het was nog even spannend, maar ik kreeg gisteren het sein
dat de longontstekking onder controlle was en dat op de longfoto's geen afwijkingen waren te zien
Om 1.15 in de nacht vertrekken we met een taxi naar Schiphol. Daar aangekomen is het erg mistig
en we lopen een vertraging op van twee uur. Gelukkig is het in Frankfurt ook mistig zodat we onze
aansluitende vlucht niet missen. Na een fijne vlucht komen we twee uur te laat aan in Kolkata.
Hier wacht ons een lange wachttijd door controlles en het invullen van een gezondheidsverklaring.
De douane heeft 35 minuten nodig om mijn pas en visum te bekijken. Ook de stempels van vorige
reizen worden nauwkeurig bekeken. Er moet nog een tweede persoon bij komen, maar deze zegt
gelijk dat ik door kan lopen.

Om half twee in de nacht zitten we in een oude bus op weg naar het hotel. Naar buiten kijkend krijgen
we een dikke strot bij wat we daar zien. Duizenden mensen die op straat slapen, gehele gezinnen soms.
Ze liggen vaak onder een stuk karton, wat een ellende om op dezxe plek te wonen. Stil en bedrukt komen we om
2.30 uur aan in het hotel. We gaan gelijk slapen we moeten om 7.30 uur weer op.

24 oktober 2009
We gaan om 10 uur Kolkata verkennen. Buiten gekomen worden we door een oorverdovend geluid van claxons
verwelkomd, we worden er gek van wat een herrie, maar het went op en gegeven ogenblik. Wegaan met een taxi
naar de kalitempel, het blijkt dat er een festival aan de gang is, waar veel mensen op af komen. Ze gaan naar
de tempel om een blik op te vangen van de beeltenis van Shiva. Wij begeven ons in get gedruis al begrijpen wij
niet waarom de hindoe's zo in tranche raken. Het is een leuke belevenis om mee te maken en de gids weet een
plek waar we een blik op Shiva kunnen werpen. We zien hoe een een massa mensen die lang bij het beeld van
Shiva staan hardhandig worden weggeduwd en ja hoor wij zien Shiva, gids blij wij blij en we mogen een wens doen.
Vervolgens gaan we naar een plaats bij de tempel, waar jonge geitjes worden gewassen, om te worden geofferd.
We lopen langs een spoor van bloed. De geitjes worden gedood op een vorkvormige tak. Zover komen wij niet want
Wia wil dit niet zien. Ik ben blij toe, want ik ben ook niet zo'n held. Na nog even wat geld te hebben geofferd gaan we weg.

We nemen de metro naar het Victoria museum en het park wat er bij is. Het museum valt tegen, het park is wel erg mooi.
We raken ook erg vermoeid en kunnen onze ogen niet open houde. Na een late lunch gaan we lopend terug naar ons hotel.
Vermoeid vallen we een paar uur in slaap. Om 20.00 uur gaan we eten op het dak van het hotel met een prachtig uitzicht. Ik
denk aan de waarschuwing van Margo en besluit om de komende 4 weken geen vlees te eten. Het is geen straf want de
vegetarische gerechten in India zijn heerlijk. We gaan vroeg slapen.

25 oktober 2009
Om 3.45 gaat de wekker, we moeten naar het station om onze reis te vervolgen. Op de brug zien wij dat het festival nog
volop aan de gang is. Er baden veel mensen in de rivier en er wordt vuurwerk afgestoken. Het is al zeer druk,
ondanks het vroege uur. Het station is enorm, wat een heksenketel, we worden geholpen door iemand van het
agentschap die de reis verzorgd. Anders hadden we waarschijnlijk nooit de goede trein gevonden. In de trein is
druk en we kunnen onze bagage niet kwijt. Het is wel leuk om zo te reizen. Op een station waar we even stilstaan,
worden we op gewezen dat we uit moeten stappen. Dit gaat moeilijk want overal liggen koffers en tassen. struikelend
komen we de trein uit. Vervolgens moeten we ver lopen, trap op trap af. En dan staat daar ons vervoer, waar wij de
komende drie weken mee door Orissa gaan trekken, een bus met genoeg ruimte. We gaan eerst lunchen, als
we gaan zitten wordt een van onze reisgenoten niet goed en raakt in coma. Het blijkt dat zij suikerziekte heeft,
en door de onregelmatige tijden van eten, de stress en vermoeidheid heeft zij een hypo gekregen.
Er komt een arts bij en de familie van 4 personen besluit om niet verder te reizen, zij gaan met een taxi naar de
dichtbijzijnde stad. Wij vervolgen onze reis. In de namiddag bezoeken wij twee dorpjes. We zijn aangenaam
verrast door de vriendelijkheid van de mensen. Om vijf zitten we op de boot, die ons naar Bhitarkanika brengt,
dit is het grootste mangrove gebied van India en een nationaal park. Onze tenten worden opgezet, intussen
genieten wij van onze eerste maaltijd verzorgt door onze meereizende kok. Fantastisch wat een geweldige maaltijd.
Voor het eerst gaan we slapen in ons tentje en morgen begint dan echt de reis langs onbetreden paden.