India op de bonnefooi/ deel II
India
Azië
Barga
India op de bonnefooi/ deel II
Het is november 2008 en we zijn op de bonnefooi naar India vertrokken voor een 3-weekse trip door Goa, Karnataka en Maharashtra. Het werd een bijzondere reis door dit land, dat ons hart gestolen heeft. Dit is deel II van deze reis.
Na een roerig begin van onze vakantie (zie deel I) hebben we op 3 december een bijzondere dag beleefd tijdens het Feast of St. Francis de Xavier in Old Goa, dat we vanuit Panjim bezocht hebben. Bij terugkomst in Panjim bereiden we het vervolg van onze reis voor. Ons volgende reisdoel is Hampi in de deelstaat Karnataka. We boeken online treinkaartjes van Margao naar Hampi voor de volgende dag en regelen een taxi naar het treinstation van Margao. Ook boeken we een kamer bij Gopi Guesthouse in Hampi Bazaar.
Naar Hampi
Om 05.30 gaat de wekker. Ons ontbijtje is er helaas niet, maar de taxi-driver gelukkig wel. Rond 06.30 vertrekken we. Het is niet druk op de weg en dus zijn we al rond 07.15 op het station in Margao, waar het druk en chaotisch is. Het duurt even voordat we weten waar we moeten zijn en lopen over een brug naar een ander perron. Onze trein arriveert rond 08.00 uur. We stappen in maar ontdekken al gauw dat we in de verkeerde coupé zijn ingestapt Oeps! We durven niet meer uit te stappen uit angst dat de trein weg rijdt en beginnen dus maar met onze (voor deze actie te grote) rugzakken op onze rug aan een hindernisbaan door de smalle en overvolle gangpaden van de trein naar de juiste coupé. En natuurlijk krijgen we veel bekijks als enige toeristen in de trein. Iedereen heeft haast. Overal in en uitstappende mensen, kinderen in gangpaden met tassen, rugzakjes, eten en hier en daar een kip. Na 6 coupés komen we eindelijk bij de juiste aan en komen tot de conclusie dat we alsnog buitenom moeten. Dus héél snel uit en instappen in de AC sleeper 3. Hier hebben de coupés aan elke zijde drie bedbanken. De bovenste bank is vast. De middelste fungeert als rugleuning als je zit en de onderste is dan de zitbank, waar wij het ons comfortabel maken voor de komende 7 uur. Er zitten al 2 Indiërs die niet geboekt hebben, maar dat stoort ons niet en gedurende de reis zijn ze ook opeens weer weg. De airco staat voluit te loeien en dus is het erg koud in de trein met als gevolg dat de rugzak regelmatig open gaat om extra kleding te pakken. Voor we het weten zitten we in de Western Ghats. Een prachtig landschap dwars door het gebergte met vele afgronden en prachtige jungle. We hebben enkele stops waar levendige perronhandel plaatsvindt en net als andere passagiers kopen ook wij nog snel wat lekkers. Na 7 uur reizen arriveren we rond 15.00 uur in Hospet, waar we met een riksja worden opgewacht door Viru van Gopi Guesthouse, omdat er geen taxi’s rijden richting Hampi (13 km). Viru houdt van stevig doorrijden en dus vliegen we met de riksja over de hobbelige straten van Hospet richting Hampi. Bij aankomst in Hampi worden we verrast door de kleurrijke hoofdstraat (zandweg) vol met prachtig geklede pelgrims, kleurrijke kraampjes en winkeltjes, de grote tempel en daarachter Hampi Bazaar, een wirwar van smalle straatjes, gekleurde huisjes en veel koeien en bijbehorende koeienflatsen. Ons guesthouse ligt ergens in deze wirwar.
Naar het politiebureau
Het guesthouse heeft 4 kamers waarvan er 3 leeg zijn dus we kunnen kiezen. De kamers zijn eenvoudig, maar schoon en met eigen badkamer. Een bijzondere badkamer, dat wel. De douche is wel heel inventief. Er zijn 2 kranen, 1 met warm en 1 met koud water. We krijgen het advies een beetje heen en weer te springen tussen de 2 stralen om met de gewenste watertemperatuur te douchen. Hoe verzinnen ze het! Het douchen wordt dus ene hilarische aangelegenheid met de nodige lichaamsbeweging. Bij het inchecken wacht de volgende verrassing. We krijgen de opdracht om naar het politiebureau te gaan! Hebben we iets op ons geweten? Nee. Iedereen die in Hampi wil slapen moet zich daar registreren. Verbaasd gaan we op pad. Het politiebureau ligt bij een groot tempelcomplex. Op het politiebureau wordt een kopie van ons paspoort gemaakt en moeten we allerlei gegevens achterlaten inclusief type camera dat we hebben (i.v.m. mogelijke diefstal). Dan is het tijd voor een wandeling door het kleurrijke en fotogenieke pelgrimsstadje. We bezoeken de hoofdtempel in het dorp en verkennen enkele straatjes, soms balancerend van het ene schone stukje straat naar het andere om de koeienflatsen te ontwijken, die de massaal aanwezige koeien en kalveren achterlaten. Desondanks sluiten we Hampi direct in ons hart, wat een sfeer hangt hier. Kleurrijk en spiritueel en dat voelt heel prettig. Er lopen veel gipsy-achtige vrouwen rond, kleurrijk gekleed en prachtig behangen met sieraden. Ze behoren tot de Lambani, een zigeunervolk, dat eeuwen geleden vanuit de Kaukasus naar het midden van India is getrokken. ’s Avonds eten we heerlijk bij een soort hippie-hangout met een leuke sfeer. Voor enkele Euro’s is de honger gestild. Alcoholvrij wel te verstaan, want in Hampi is een alcoholverbod en dus kunnen we alleen maar dromen van een verfrissend biertje.
De goden gooien rotsen en het regende goud
Na een onrustige en warme nacht ontbijten we de volgende dag op een nabij gelegen dakterras, waarna we een riksja regelen om de vele tempels en ruïnes te bezoeken. Prachtige complexen in een bizar landschap van grote tot zeer grote mooie ronde stenen (boulders van soms wel 7 meter diameter). Volgens onze riksja-driver was Hanuman (de Hindu apengod) boos en toen heeft hij de boulders op Hampi gegooid. Later, bij een voormalige grote marktplaats waar in goud werd gehandeld, vertelt hij dat zijn voorouders zelf gezien hebben dat het goud regende. Heerlijk, dit soort verhalen. Voor de lunch laten wij ons afzetten bij Mango-tree aan de rivier. Opnieuw een echte hangout waar het restaurant is opgebouwd uit terrassen. Je zit op de grond achter een klein tafeltje in een prachtige omgeving. We bestellen Lassi-ananas en Lassi-pineapple en daarna Chapati palak paneer (2 crepes met spinazie-kaas) en chapati (tomaat/kaas). Heel erg lekker en spotgoedkoop. ’s Middags bezoeken we één van de hoogtepunten van Hampi: Vittakal temple, een prachtig groot complex met stone-wagon. Dan naar Sunset-point via een smal weggetje. Het is echter bewolkt en dus geen zonsondergang. Terug naar Hampi, waar we weer naar onze favoriete hang-out gaan om te eten. De nacht is weer kort door het vroege lawaai van India en een gorgelende buurman.
Fotoshoot aan de rivier
Na een heerlijk ontbijtje bij een Tibetaans roof top restaurantje met relaxte muziek, lopen we de volgende ochtend naar de rivier, waar een grote groep schoolkinderen voor mooie plaatjes zorgt. Ze zijn op schoolreisje, wassen zich in de rivier en poetsen hun tanden. Ze verdringen zich om ons heen en de onontkoombare foto-shoot vindt plaats. Zij genieten en ook wij vinden het geweldig. We lopen een stuk over de boulders en zien wassende vrouwen en biddende monniken bij de rivier, dus ook nu draait de camera weer overuren. We slenteren terug naar de tempel in main street, waar Laksmi, de tempelolifant mensen zegent nadat ze een muntje in de slurf hebben gelegd, dat hij vervolgens weer afgeeft aan de mabout. Voor ons komt dit heel commercieel over maar voor de Indiase pelgrims is dit een belangrijk ritueel. Na dit tempelbezoek drinken we een colaatje op main street. Er komt van alles voorbij en dus zitten we 1e rang. Grote groepen schoolkinderen, kleurrijk geklede vrouwen, geiten, koeien en riksja’s. Dan komt een zwaar gehandicapte jongen bedelen. Hij loopt op zijn handen en is helemaal misvormd. Heftig om te zien en wetende dat je het als gehandicapte in India heel zwaar hebt, geven we hem Rps 50, wat koekjes en een shirt dat wij als reserve in onze rugzak hadden. Hij is zielsgelukkig, straalt helemaal en geeft ons een hand. Zijn dag is weer goed en die van ons ook. Dan informeren we naar mogelijkheden om naar Badami te reizen. We krijgen het advies om met de taxi te gaan, omdat de connection in Gadag niet handig is (bus overvol en gaat maar 1x p/dag). We lunchen tussen de boulders aan de rivier. ’s Middags doen we rustig aan want ik ben niet lekker. Het avondeten sla ik over, maar ik ben voldoende aangesterkt om nog even wat rond te slenteren. Vroeg naar bed, zodat we er morgen weer tegenaan kunnen.
Met de corracle de rivier over
Na een goede nachtrust zijn we vroeg wakker en dus op naar de tempelolifant Laksmi voor de rituele wasbeurt. We zijn echter toch nog te laat en Laksmi wordt al opgemaakt met krijt. Vandaag willen we naar de Hanuman temple aan de overkant van de rivier. Viru van ons guesthouse brengt ons naar een afgelegen oversteekplek. Dat is volgens hem veel goedkoper maar de riksja kan niet mee naar de overkant. We komen bij een authentieke corracle oversteekplaats. Een corracle is een van riet gevlochten ronde mand die met een soort geïmpregneerd doek aan de onderzijde waterdicht is gemaakt. Dit is zondermeer de meest vage boot waar we ooit in hebben gezeten. Er gaan eerst 3 motoren op en dan mogen wij een plekje in de mand zoeken die deels volstaat met water. Moeten wij daar nog bij? Ja dus. Voorin zitten 2 roeiers die de mand toch redelijk soepel naar de overkant brengen. We bereiken veilig de overkant. Met natte voeten gaan we met een riksja voor Rps 250 naar de Hanuman temple en beginnen als enigen aan de 500 treden naar boven. De trappen zitten vol met apen die ruzie maken. We vertrouwen het eerst niet maar ze lijken er niet op uit om mensen aan te vallen en we hebben geen bananen bij ons. Moet dus kunnen en dus wagen we het er maar op. De tempel valt tegen, maar het uitzicht is prachtig. Het barst er van de apen en er zijn slechts enkele Saddhu’s. Bezoekers zijn er niet. Weer beneden rijden we naar Anegundi, een klein authentiek dorpje, waar de tijd heeft stilgestaan, waarna we terug lopen naar de corracles. Onderweg geven we nog diverse shirtjes af (we zorgen inmiddels dat we altijd iets bij ons hebben om af te geven), 2 x aan bedelaressen en 1 hemdje aan een klein meisje dat met haar familie onder de brug zit te picknicken en er erg arm uitziet. We wagen ons weer aan het corracle-avontuur en arriveren veilig in Hampi, waar we na een lekkere lunch op jacht gaan naar wat extra luchtige Indiase kleding. We regelen de taxi (Rps 2000 voor 3,5 uur rijden, ongeveer € 30, -) naar Badami voor de volgende dag en gaan dan inpakken. Als we willen afrekenen bij ons guesthouse blijkt dat ze niets hebben bijgehouden en dus moeten we er samen maar uitkomen. Ook dat is India. De totale schade is minimaal: 4 nachten, meerdere maaltijden, wasserij en riksja vanaf het station uit Hospet: Rps 4300 (€ 70,-)
Hoe het verder ging lees je in deel III.
Foto's
