Op de bonnefooi door India
India
Azië
Barga
Op de bonnefooi door India
India op de bonnefooi/ deel I
Het is november 2008 en we zijn op de bonnefooi naar India vertrokken voor een 3-weekse trip door Goa, Karnataka en Maharashtra. Het werd een bijzondere reis door dit land, dat ons hart gestolen heeft . Dit is deel I van deze reis
Zwarte dag India
Met sneeuw vertrekken we vanuit huis richting Frankfurt, van waaruit we naar Dabolim airport in Goa met een tussenstop in Dubai. Het wordt een ongebruikelijke tussenstop, waarvan we pas later begrijpen wat er aan de hand is. Er is warrige communicatie en we mogen lange tijd het vliegtuig niet uit. Als dat eindelijk wel mag, moeten we via een aparte corridor door een extra controle en dan meteen het vliegtuig weer in. Niks dus lekker shoppen en benen strekken. Om 05.30 landen we in Goa. Het gaat hier gelukkig allemaal wel wat sneller, maar bij de uitgang krijgen we alsnog een security check: al onze bagage wordt gescand. We vinden het allemaal maar vreemd, maar kunnen er geen grip op krijgen. Buiten worden we opgepikt door een Indiër die door onze B&B is geregeld. Na een klein uurtje rijden arriveren we bij ons prachtige plekje voor de komende dagen in het kleine dorpje Loutulim. De super vriendelijke eigenaar van deze prachtige Portugese mansion zit samen met z’n 5 honden op het terras van het huis klaar met een kopje thee voor ons. Wat een mooi onthaal. Tijdens het ontbijt horen we tot onze schrik dat er in Bombay een terroristische aanslag aan de gang is. In het Taj en Oberoi hotel zijn veel doden gevallen en er worden gasten gegijzeld. Het is oorlog in Bombay !!!! Nu blijkt dat dit net voordat wij in Dubai landden is begonnen (26 november 2008) en het is nog steeds aan de gang. En omdat het niet duidelijk is of de terroristen per vliegtuig, per boot of overland hebben gereisd zijn er dus overal extra veiligheidsmaatregelen. Dat verklaart ook de vreemde gang van zaken in Dubai.
Gaan we wel of gaan we niet?
Op straat in Loutulim is de aanslag het gesprek van de dag en iedereen verzamelt zich rondom de spaarzame Tv’s die in enkele cafés aanwezig zijn. Het anders zo rustige en authentieke dorpje is in rep en roer en de aanslagen hebben ook de nodige impact op ons en onze reis. We hebben gepland om op 3 december a.s. naar het grote festival van St. Fransicus de Xavier in Old Goa te gaan. Na enkele dagen acclimatiseren in Loutulim willen we eerst naar Panjim (ook wel Panaji genoemd), de hoofdstad van de deelstaat Goa. Van daaruit willen we dan het festival bezoeken, maar nu twijfelen we of het wel verstandig is om een plek met zo’n mensenmassa te bezoeken, want er komen jaarlijks duizenden Indiërs op af. De achtergrond van de aanslagen is nog niet duidelijk en de bezettingen van gebouwen en gijzelingen zijn op 29 november nog steeds aan de gang. Het festival vindt dus plaats op 3 december en uiteindelijk besluiten we alvast door te reizen naar Panjim, maar pas de dag van te voren een beslissing te nemen.
Op 1 december reizen wij naar Panjim, en ook daar zijn de aanslagen nog steeds het gesprek van de dag. We overleggen met de locals in hoeverre het nu verantwoord is om naar het festival te gaan. Zekerheid krijg je natuurlijk nooit, maar we horen dat er extreme veiligheidsmaatregelen zullen zijn en dat het waarschijnlijk zo kort na de aanslagen veiliger is dan ooit. Dat geeft de doorslag. We gaan er voor!
Drukte en beveiliging
Op 3 december vertrekken we in alle vroegte met de lokale bus naar Old Goa. We zijn de enige 2 toeristen in de bus en hebben volop bekijks en contact. Het wordt dan ook een gezellige rit en voordat we er erg in hebben zijn we in Old Goa, dat ooit het bestuurlijke centrum van Portugees-Indië was. Nu is het 364 dagen per jaar een verlaten spookstad met lege kerken, een kathedraal en wat ruïnes uit de glorietijd. Maar op het jaarlijkse Feast of St. Francis Xavier is het er een drukte van jewelste. We besluiten gewoon maar de massa mensen te volgen die ongetwijfeld in de goede richting lopen. Iedereen ziet er feestelijk uit en jong en oud is present. Het is al een klein feestje om hier tussen te mogen lopen. Bij aankomst op het terrein rondom de basiliek is uiterst strenge controle. Overal lopen zwaar bewapende politie-agenten en militairen en we moeten door meerdere metaaldetectiepoorten. Het maakt ons weer heel bewust van de afschuwelijke terroristische aanslagen die enkele dagen geleden het hele land verlamd hebben.
Picknick
Duizenden Indiërs hebben zich in en rond één van de kerken en in het park verzameld. Iedereen heeft eten en drinken meegebracht en het gaat er gezellig aan toe. Sommigen hebben al een dienst bijgewoond, anderen komen net aan. Ze zitten met z’n allen in het gras of op de grond in de oude kerken en voor ons lijkt het één grote reünie. In het park wordt er overal op open vuurtjes gekookt en overal zitten mensen in het groen. We kijken onze ogen uit. En ook hier komen wij als enige toeristen aan aandacht niet te kort en worden we overal uitgenodigd om aan te schuiven en mee te eten. Veel Indiërs spreken wel Engels en daardoor kunnen we ook goed met ze communiceren. We krijgen extra uitleg over het belang van deze dag en de bijbehorende rituelen. Ieder jaar komen er op 3 december duizenden Indiërs naar deze plek om samen de sterfdag van St. Francis Xavier te gedenken. Hij was een Spaanse missionaris uit Navarra, die veel betekend heeft in Azië. Ook in het Spaanse Navarra is deze dag nog altijd een feestdag. Het festival in Old Goa duurt overigens in totaal 9 dagen, maar de sterfdag op 3 december is wel de belangrijkste dag.
Basilica de Bom Jesus
In India vindt die herdenking dus plaats in Old Goa en wel in de Basilica de Bom Jesus. We lopen samen met duizenden Indiërs richting basiliek en komen uit op een groot terrein. In de openlucht naast de basiliek vinden gedurende de dag diverse kerkdiensten plaats; de eerste start al om 04.00 ‘s nachts. De basiliek is imposant en prachtig. Het zicht erop wordt opgefleurd door honderden Indiërs, die al urenlang in de brandende zon in de rij staan om de basiliek te mogen betreden en de relikwieën te bekijken. En wij? Wij kijken met bewondering naar de prachtig geklede mensen en hun eindeloze geduld. Na de dienst in de open lucht en de plechtigheden in de Basiliek wordt er opnieuw uitgebreid gepicknickt. En dan is het tijd voor een bezoek aan de kermis. Een typisch Indiase kermis met veel kleur, zoetigheid en lawaai. Ook hier is het een drukte van jewelste. Wij zijn inmiddels moe van alle indrukken en besluiten langzaam richting bus te lopen. Het was een belevenis om hier naar toe te gaan; we hebben geen andere toeristen gezien en het geduld en de devotie van de Indiërs is indrukwekkend. Als buitenlander/ buitenstaander hebben we ons meer dan welkom gevoeld. We zijn dan ook blij dat we toch gegaan zijn en voelen ons door de alom aanwezige veiligheidsdienst safe.
Terug in Panjim
Met de gammele bus gaan we eind van de dag moe en voldaan terug naar Panjim, een mooie en authentieke ervaring rijker. Onder het genot van een biertje en een lekkere Indiase maaltijd kijken we met een dubbel gevoel terug op de eerste dagen van onze vakantie en gaan we aan de slag met de plannen voor het vervolg. We willen naar Hampi en moeten nu nog uitvinden hoe we dat het beste kunnen organiseren.
Foto's
