Het strijken van de vlag tussen India en Pakistan.
Het strijken van de vlag tussen India en Pakistan.
Het sluiten van de grens met Pakistan.
Dagelijks wordt de grens tussen India en Pakistan gesloten en dat gaat met de nodige ceremonie gepaard. Dat heet; Het strijken van de vlaggen, en is uitgegroeid tot een toeristisch spektakel. Ik had er bij de voorbereiding van mijn reis naar Ladakh over gelezen en wilde er graag naar toe en zo gebeurde. Vanuit Dharamsala gingen we met de bus naar Wagah en daar werd de bus geparkeerd, maar we waren er nog niet. Na een heel wat kilometers en controleposten te hebben gelopen werden we door een laag hek tegengehouden. Het was er me daar toch een drukte. Er was zelfs politie te paard om alles in het gareel te houden en eindelijk mochten we door de poort. Daar mochten we op de grond plaats nemen, maar ik sta liever en loop wat rond. Ik zie alleen maar Indische mensen en al die mensen zien mij, wat wordt ik bekeken en dan gaat het spektakel beginnen. Mannen in hun mooie uniformen en prachtige hoofddeksels komen aangemarcheerd en de zittend mensen gaan staan. Nu is mijn uitzicht verdwenen en moet ik het schermpje van mijn fototoestel kantelen om nog wat plaatjes te schieten. Voor het strijken van de vlag ben ik te ver weg en mocht er ook niet naar toe. Een andere man zweept de menigte op door een megafoon om zijn vragen te beantwoorden met gejuich en geschreeuw. Voorop gaan eerst twee vrouwen , gevolgd door een groep mannen naar een poort, waar de vlaggen hangen. Als die gestreken en opgevouwen zijn met veel ceremonie keren ze terug en is de plechtigheid afgelopen, om morgen weer opnieuw te beginnen. Ik heb wel eens veel mensen op de been gezien, maar zoveel bij elkaar, zittend op de grond en op die grote mega tribunes, die hoeveelheid kan ik me niet herinneren. Ondanks de vele Indische mensen, de drukte en de lange afstand die moest worden afgelegd, was het een ware belevenis, die ik niet snel zal vergeten.