Georgie, de Heilige Nino, deel 1

Door: Smilingfred

Geplaatst op Oct 28, 2009

Fred Vorstenbosch over Georgië / Europa.
De Heilige Nino, brengster van het Christelijk Orthodox Geloof
in 296 naar Georgië.



In Mei 2008 was ik in Georgië, gelegen op de grens van Europa en Azië, alwaar ik al verschillende reisverhalen over geschreven heb.
Ik was in Georgië op uitnodiging van het Nationale Georgische Verkeersbureau te Tbilisi (hoofdstad van Georgië) om er een seminar Toerisme te geven.
Voordat ik deze gaf, heb ik, met een Georgische gids, een meerdaagse rondreis door Georgië gemaakt. Ik ging nu naar die plaatsen, waar ik van te voren nog niet geweest was.
Mijn uitvalsbasis was mijn hotel in Tbilisi, zodat we, nadat we elke dag een ander gedeelte van Georgië gezien hadden, we weer terug konden keren naar het hotel in Tbilisi. Dat is best prettig. Ik had mijn koffer in dit hotel staan en sliep dus ook iedere avond in dezelfde kamer, hetzelfde bed.Dat geeft rust en een vertrouwd gevoel.
Deze maal reden we eerste door een van de meerdere wijngebieden van KAGETHI, om na een heerlijk - maar veel te kort verblijf aldaar, door te rijden naar de plaats waar dit verhaal over gaat.
Vanuit de wijnvallei rijden we eerst nog tijdelijk door een laag platteland, met hier en daar een heuveltje, alwaar een - ja knikker -, zijn olie staat op te pompen. Door piepkleine dorpjes rijdend, met aan de weg staande, op een soort van campingtafeltjes, waarop zelf gevulde flessen wijn te koop worden aangeboden, met daarnaast andere etenswaren. Niemand staat of zit achter die verkoopwaren. Indien je wenst iets te kopen, stop je de auto, stapt uit, gaat naar de koopwaar en vanzelf komt er wel iemand (eens) uit het achtergelegen huis om je te woord te staan of om de verkoop af te ronden. De mensen schijnen elkaar hierin nog te vertrouwen, en dat kan in Georgië. De langzaam heuvelachtig wordende weg wordt langzaam maar zeker meer klimmen, de versnelling van de auto moet van tijd tot tijd teruggeschakeld worden naar zijn tweede versnelling. Ook de weg wordt smaller en smaller. Om met je auto een vrachtauto of tegenligger in te halen, wordt passen en meten. Maar de Georgiërs hebben de tijd, dus wij ook. Waarom haasten? Georgiërs zeggen: wij hebben de tijd en jullie de klok!
Langs de weg hangt een geslacht varken, die op een soort van houten stelling vastgebonden is, die je in delen, of geheel kunt kopen.
Het dode dier hangt netjes in de zon en de verkopers drinken er een glas wijn bij. Tot het moment dat er een koper komt, doen ze niets anders dan kletsen, eten en drinken.

Door een super groene natuur met geurende- en kleurrijke bloemen komen we uiteindelijk op een bomvolle- , geïmproviseerde - en aangestampte parkeerplaats aan. We kunnen nauwelijks onze auto hier parkeren. Bus na bus na bus, staan op de parkeerplaats. Vele vervoersmiddelen staan geparkeerd verderop op de weg in de berm. Een paar mountainbikes passeren ons en lachen ons vrolijk toe. Mountainbikers kennen geen problemen met parkeren, ze liggen gewoon hun fietsen op de grond of zetten ze gewoon tegen de bomen.

We zijn uiteindelijk aangekomen bij het Bodhe Klooster alwaar de schrijn van de Patroon Heilige van Georgië, te weten de Heilige Nino ligt begraven in een kleine kerk. De Heilige Nino is geboren, verteld mij de gids, in het jaar 296 na Christus in Cappadocia in het plaatsje Kolastra.
De juiste datum van overlijden is niet echt bekend en ze geeft op : circa 338 - 340 in Kakheti in Georgië.

Mijn gids verteld mij verder over de Heilige Nino als volgt:
De Heilige Nino was een vrouw die het Christelijk geloof introduceerde en preekte in Georgië tussen de jaren 296 - 338 na Christus.
Volgens de gegevens was ze van Kolastra Cappadocia naar Georgië gekomen. Er zijn ook verhalen bekend die zeggen dat de Heilige Nino van Rome, Jeruzalem of zelfs uit Frankrijk kwam. Mijn reisleidster vertelde: de Heilige Nino deed wonderen en niet alleen voor de gewone mensen, maar ook voor de leden van het Koninklijke Hof. Hierdoor werd het Christelijke geloof via de Heilige Nino in Georgië de officiële religie in 327. De Heilige Nino bleef tot haar dood actief in Georgia het Christelijk geloof prediken.
De meerderheid van de Georgiërs belijden het Christelijke Georgische Orthodox geloof en gaan trouw iedere Zondag naar de kerk. Een kerkdienst duurt soms meer dan 3 uren. Het is toegestaan om gedurende de kerkdienst even de kerk te verlaten en na een tijdje gewoon weer terug te keren en dan verder de dienst te volgen. Daar kijken de gelovigen helemaal niet van op.

Vanuit de parkeerplaats is het dringen geblazen, om via een lage ommuurde poort naar het houten -, lage entreehek van het Klooster te komen.
Vriendelijke verzoekt mijn reisleidster mij om geen foto’s van de al om zijnde nonnen te maken, maar ze eerst beleefd om toestemming te vragen. Overal om mij heen zie ik nonnen. Jonge nonnen, oude nonnen, nonnen in zwarte kleding met op hun hoofd een soort van hogere - ronde -, zwarte hoofddeksel. De nonnen die ik zie, zijn onder meer aan het werken op de prachtige aangelegde groene velden die zich om het klooster heen draperen. Andere nonnen zijn bezig om de tuinen aan te leggen en te onderhouden. Begraafplaats nonnen, nonnen die de drukte aan bezoekers in de Heilige graftombe Kerk aan het regelen zijn, het is in deze kerk bij de tombe een enorme drukte van jewelste. In de klooster winkel, waar Kerkelijke Cd’s, ansichtkaarten, kruisen, en dergelijke religieuze artikelen te koop zijn, staat een verkoop non. Ik schat ze niet ouder dan tussen de 18 en 20 jaren.