Het avontuur in de flying coffins
Centraal Georgie
Georgië
KHeijlaerts
Het avontuur in de flying coffins
Het begon allemaal bij het zien van Reizen Waes. Ik was al verliefd op Georgië, maar moest mijn man ook nog enthousiasmeren. En gelukkig was daar dus Tom met zijn programma over ‘gekke’ of ‘moeilijke’ landen. Nu houden wij wel van dat soort landen dus alleen al dat Georgië voorbij kwam was eigenlijk al voldoende om hem te overtuigen. Vele toffe dingen komen voorbij in het programma, en veel ervan heb ik in mijn speurtocht naar wat er in Georgië te doen is al gezien. Maar niet de kabelbanen van Chiatura! Vol ongeloof dat dit bestaat en dat deze nog steeds continu heen en weer gaan stapt Tom na enige twijfel ook in. En wij waren verkocht! ‘Als we naar Georgie gaan MOETEN we ook naar deze gekke stad. Hoe bizar en echt is dit!! Dat is puur het land proeven, geen toeristisch gebeuren. Het is niet mooi, maar wel echt. Dus dat wil ik!’ En zo geschiedde…
… na een prachtige rit door de bergen komen we bij Chiatura. De eerste bakkies zie ik al hangen. Deze zijn niet voor personen maar voor kolen. Ik zie ook dat er een afligt. Verderop rijden we echt de stad in. Ook hier duurt het niet lang voordat we een kabelbaan zien.
We parkeren de auto en gaan op zoek naar een startpunt. We zien de blauwe met de kleine ronde raampjes. Er wordt door een monteur wat aan het slot van de deur gerommeld maar we mogen wel instappen en de rit naar boven maken. Bij ons stappen nog 2 andere mannen in, de deur wordt een soort van gesloten en daar gaan we dan. Het deint alle kanten op, de bodem raakt de toppen van de bomen en vervolgens supersteil naar boven waarbij we de rotsen vlak voor ons voorbij zien gaan en achter ons is de stad met al zijn Sovjetflats al snel in de diepte verdwenen. Met wat geschommel en gewiebel komen we bij het ‘station’ bovenaan de berg. Er is hier verder niks behalve wat bedrijven, en prachtig uitzicht over de stad. We kijken even rond, en nemen 2 liftjes later weer terug naar beneden. Er staat een vrouw bij ons in de cabine en bij navraag blijkt dat ze iedere dag met dit liftje reist omdat ze op de berg woont. Dit allemaal in losse woordjes want ze spreekt alleen Georgisch en Russisch. (Ons voordeel is hier toch wel dat we jaren in Tsjechië zijn geweest en ook Tsjechische les hebben gehad. Dat lijkt best op Russisch.)
Direct bij deze kabelbaan vertrekt ook weer een andere. Deze ziet er minder claustrofobisch, maar wel veel roestiger uit. In het station zie je duidelijk dat deze liften ooit zijn gerealiseerd om de mensen naar de mijnen te vervoeren. Op de muur staat een ‘bankski-achtige’ muurschildering wat hier duidelijk naar verwijst. We lopen een beetje twijfelachtig rond, dit ziet er behoorlijk verroest uit, het is een behoorlijk lange route die deze kabelbaan maakt. Durven we hier ook in? Ik zie een doorgeroest gat in de bodem van het bakkie. Hmmm…Ze worden natuurlijk niet voor niks de 'flying coffins' genoemd... Maar een oude man stapt in, en een dame in het rood wenkt of we ook mee willen. Nu beslissen. Ja we doen het. De locals doen het dagelijks dus waarom zouden wij dan niet gaan? Het is een toffe rit! We wiebelen en deinen, de noodtelefoon hangt in de hoek en een laddertje in de andere dat als we vast komen te zitten we dan… ja…waar dan heen gaan? Het dak op?! Ook nu komt ons Tsjechisch van pas, er ontstaat contact. Er wordt ruimte gemaakt zodat ik door het raampje foto’s kan maken. Er wordt wat gelachen als ik foto’s maak van afgebladderde delen en de roestgaten in de cabine. Maar we zijn er. De dame in het rood blijkt de ‘liftdame te zijn ontdek ik nu pas. Ze heeft de klink voor de deur in haar hand en maakt hiermee voor ons de deur open. De man wijst ons nog op het mooie uitzicht wat we vanaf hier hebben over de bergen en de stad. Het station is ook weer zo’n vergane glorie-gebouw. Na weer wat rondkijken en wat foto’s komt er nog een man aan lopen. De volgende rit kan wel weer even duren dus we stappen samen met deze man weer mee in. Dezelfde dame in het rood gaat ook weer mee. En ook dit keer komen we keurig, veilig beneden aan. Een toffe belevenis die ik niet had willen missen!!
ps: deze week stond voor mij helemaal in het teken van deze bijzondere stad en flying coffins. In deze blog vind je niet de historie, dat kan je wel bij mijn eerste foto's van de week lezen. Bij deze blog staan enkele foto's die ik al eerder heb geplaatst deze week, maar ook 'nieuwe'. Het uitzicht over de stad en het interieur van het blauwe bakkie paste niet meer bij deze blog maar zijn wel nog terug te zien bij mijn foto's.
Foto's
