Apenstreken

Door: Martina

Geplaatst op Apr 28, 2009

Voor de mensen die me al langer dan vandaag kennen is het al wel bekend... er zijn 2 dingen die absoluut geen succes zijn in de buurt van Martine, namelijk paddestoelen en apen. Vooral die laatste groep heb ik een fijn jeugdtrauma overgehouden in de Apenheul. Aap in haar enzo... de meesten kennen dat verhaal nu wel.
Laat je nu in een jungle vrij veel van beiden tegen komen. En laat ik nou net in een land zijn met een flinke hoeveelheid jungle.

Op zich had ik niet eens zo'n last van die beestjes. In Maleisie hadden we ze eigenlijk alleen maar gehoord en in de Singapore Zoo alleen gezien, dus ik begon aan het idee te wennen dat niet alle kleine klote aapjes agressief en irritant zijn. Om eerlijk te zijn begon ik zelfs bijna te denken dat het best leuke beestjes waren. Tot vandaag.

Er zou een soort van National Park in de buurt van Loboc, het plaatstje waar we nu verblijven, zijn. De conductor van de jeepney keek ons eerst een beetje vreemd aan, maar na wat navraag in de bus bleken er toch mensen te zijn die het kenden, dus werden we in Bilar uit de jeepney gezet en zou het 'daar in de buurt' zijn. Bleek nog even een stukje lopen, dus vroegen we een vriendelijke tricycle meneer om ons daarheen te brengen. De meneer was wel vriendelijk, maar niet zo heel slim, want ongeveer halverwege de weg naar het park toe bleek de weg toch net iets te steil voor zijn veredelde bromfiets met dak erop. Dat werd dus toch lopen. Gelukkig was het maar een klein stukje en het was bovendien (nog) droog.

Het Rajah Sikatuna park zag er op het eerste gezicht een beetje uit als vergane glorie. Op het hele terrein kwamen we slechts 1 persoon tegen en die wees ons richting een verlaten schuurtje waar we ons zouden moeten registreren. Dat lukte uiteindelijk niet echt omdat er niet echt een boek ofzo lag waar we dat moesten doen en personeel was ook verre van aanwezig. Net toen we een stukje wilde gaan lopen (er stonden wel verschillende trails aangegeven die je kon doen) waren er nog wat andere toeristen gearriveerd en was de man-die-ons-naar-het-schuurtje-had-gewezen besloot voor de gein om even wat apen uit de bosjes te lokken. Waarschijnlijk onder het motto "Is leuk voor de gasten".

De aapjes lieten zich al snel zien en waren werkelijk ook erg leuk om te zien. Er liep een mama aap met baby rond die zich gewillig liet fotograferen, er waren wat puber-aapjes in een boom aan het spelen. Kortom; erg gezellig. Dus ik dacht nog "zie je nou wel, ze vallen best mee!"

Totdat..... ik langs een boompje liep waar een nog-net-niet-puber aapje in zat dat opeens heel hoog begon te krijsen. Krijsen is misschien niet het goede woord, aangezien het eigenlijk een beetje als een hond klonk. Dat meldde ik dus ook tegen Viktor: "Goh weet je zeker dat dat een aap is? Klinkt meer als een pup".
Vervolgens antwoordde mijn reisgenoot "Hee kijk, volgens mij is dat het mannetje" terwijl hij naar een beduidend grotere aap wees die een beetje macho liep te doen.

Hij was nog niet uitgesproken of de macho aap keek opeens heel woest mijn kant op en zette het op een rennen. Ook in mijn richting. En dat vond ik niet zo cool.
Toen Macho Aap naast het rennen en de Woeste Blik ook nog zijn gele tanden (nooit van tandenborstel gehoord?) liet zien en daarbij begon te krijsen, vond ik het dus helemaal niet zo cool meer.
En zo ondekte ik dat ook ik kon schreeuwen als een viswijf. De aap durfde na mijn scheldkanonade gelukkig niet meer dichterbij te komen.

Kortom; martine & apen = geen vriendjes.

Oh by the way.... het waren vrij kleine aapjes, niet dat je denkt dat ik door een gorilla aangevallen ben ofzo.

Ook nog leuk nieuws: het park bleek ook een plek te zijn waar tarsiers in het wild zouden voorkomen en flying lemurs waren ook veel geziene gasten. We hebben heel hard gezocht naar tarsiers, maar die kleintjes hebben ons waarschijnlijk heel hard uit zitten lachen vanuit hun verstopplaatst, want wij konden ze niet vinden.
Hoewel het nachtdieren schijnen te zijn die zich niet makkelijk lieten zien, hebben wij er toch mooi 2 gespot die behoorlijk wakker waren. Eentje was zelfs zo aardig om even te demonstreren waarom ze "flying" lemurs heten! Erg gaaf! Dat maakte de aanvaring met die apen toch wel behoorlijk goed. :)