Hanengevechten en shoppingmalls

Door: Kokkeeri

Geplaatst op Nov 14, 2009

Onze zoektocht naar zoveel mogelijk informatie om het goede advies te geven aan onze opdrachtgever (zie andere blogs) komen we op mooie en vreemde plaatsen. Dat het echt geen vakantie is, werd al duidelijk eergisteren toen we tijdens ons bezoek aan Boracay (zo'n beetje het vakantie-eiland van de Filipijnen) bijna niks van het strand hebben gezien. We waren daar omdat de winkel van onze opdrachtgever daar is gevestigd en die loopt niet zo lekker. Dus dat betekende voor ons een analyse van de winkel, een analyse van de concurrentie (ik ben gewoon alle souvenirwinkels van Boracay in geweest, terwijl het niet mijn grootste hobby is om sowieso zo'n winkel binnen te stappen; dus even buiten mijn comfortzone!!!) en ook nog enquetes afgenomen bij de nietsvermoedende toeristen (timeshare verkopen is makkelijker). En uiteindelijk dus zonder de toeristische geneugten van dit eiland, ons haastend voor de laatste boot/bus combinatie, weer terug Kalibo. Hoezo hard werken hier!!!
En het werd nog erger toen vanochtend om 05:30 uur de wekker ging om met de bus 4 uur te reizen naar Olioli waar een grote handicrafts -beurs zou plaatsvinden. Op zich een heerlijke rit, waarbij de vele vechthaanfokkerijen opvielen. Een niet zo heel leuke gewoonte van de Filipino's, maar wel erg populair. We zien hier regelmatig mannen liefdevol hun haan aaien en 'uitlaten'. Het schijnt dat ze meer geven om hun haan dan hun vrouw........
Terug naar de beurs. Voor mijn werk sta ik ook regelmatig op beurzen. Zeg maar formaat jaarbeurs. Toen we aan kwamen rijden leek het wel een beetje op een mooi groot beursgebouw. Maar zoals wel vaker tijdens ons verblijf; expect the unexpected.......Het bleek gewoon winkelcentrum te zijn zijn, waar er een ruimte van 30m2 was gemaakt voor een paar beursstandjes.....Ja, en dat na 4 uur in de bus. Van de schrik maar snel even een ontbijtje genomen (varkensvlees met rijst, ik zou er aan kunnen wennen als ontbijt!) en toch maar aan de slag. Gelukkig bleken er toch nog 16 standjes verborgen te zijn in die 30m2 en konden we toch voldoende gesprekken houden met handelaren, producenten en verkopers van de handicrafts. En met ons laatste gesprek met de vice-president of the Department of Trade and Industry bleek het allemaal toch een hele nuttige dag. Maar ja nog 4 uur terug in een nu iets drukkere bus. De krukjes voor in het middenpad kwamen tevoorschijn en het werd een drukke maar toch gezellige rit. Dit keer, in tegenstelling tot de ochtendrit, zonder de gebruikelijke horrorfilm met voldoende slachtoffers. We passeerden nog een hanenvechtarena, waar het een drukte van belang was. En verder een rit zonder bijzonderheden.
Moe maar voldaan (zoals dat zo mooi heet) stapten we uit........en liepen gelijk een Filipino met haan tegen het lijf! Het blijf verrassend hier in de Filipijnen.