This is Manila

Door: Deborahvanharten

Geplaatst op Jan 21, 2015

Bestolen? Check. Achtervolgd? Check. Schietincident? Check. Tyfoon? Check. Ja het avontuur waar ik naar opzoek was.. heb ik gevonden in de Filipijnen! Of was dit niet helemaal het avontuur wat ik in gedachten had? Mijn eerste dag in Manila twijfelde ik toch wel een beetje of ik de goede keus had gemaakt. Ik was opzoek naar avontuur toch.. .

Aan het eind van de middag kwam ik dan aan in Manila. Ik had al een paar adresjes van te voren opgezocht op mijn tablet en liet deze aan een taxichauffeur zien. Hij knikte van ja dus ik sprong ik de taxi. Toen ik na 5 minuten werd gedropt bij een of ander duur hotel kreeg ik wel door dat hij gewoon had geknikt om de 'job' te krijgen. Eenmaal naar binnen gelopen om de kamer te checken vond ik het toch te duur en liep weer terug naar de taxichauffeur, die ondertussen al mijn spullen in de lobby had gezet. Verbaasd keek ik hem aan en zei dat dit niet het hotel is wat ik zocht. I allready have new customers miss. Maar dat dacht ik toch even niet! Na een discussie kon ik toch weer de taxi in die ik nu met 3 mensen uit de Filipijnen deelde. You travel alone? Vroeg het filipijnse meisje met grote ogen. God bless you! Die reactie ben ik wel gewend en kon me er op dat moment niet heel druk om maken, het ging tenslotte al 2 maanden heel goed! Het ergste wat ik heb meegemaakt is een enge spin in de jungle, pinpassen geblokkeerd waardoor ik bijna dakloos was en tijdje op krukken lopen. Ik kon het wel aan! Na een tijdje begonnen ze zich allemaal met mijn hostel te bemoeien, ik zou niks goedkopers vinden. Maar ik wist van wel, ik had het namelijk opgezocht op internet. Ik was zo gefrustreerd dat ik zei dat de taxichauffeur me maar gewoon ergens aan de weg moest droppen. Waar hij erg blij mee was. Dus daar werd ik dan gedropt, in het donker in Manila aan de kant van de weg. Na een discussie met de taxichauffeur omdat ik niet het volle bedrag wilde betalen is hij dan uiteindelijk toch weggereden. Toen ik al mijn spullen bij elkaar raapte kwam ik tot de grote ontdekking dat mijn tablet weg was, de taxichauffeur had nog steeds mijn tablet! Superbalen, maar realiseerde me meteen dat ik die nooit meer terug zou zien. Hij had natuurlijk de dag van zijn leven. Ik zie al voor me hoe hij vrolijk thuis komt en zijn vrouw vertelt over hoe hij een naive toerist heeft opgelicht.

Na een tijdje wist ik een nieuwe taxichauffeur te vinden die mij naar een relatief goedkoop hotel heeft weten te brengen. Het hotel bestond uit 3 kamers en was echt alleen maar om te overnachten. Het zag er allemaal een beetje creepy uit, maar het maakte me allemaal niet meer uit, ik wilde slapen! ' s Nachts word ik wakker van een ijselijk gegil van een vrouw. Het lijkt uit de kamer naast me te komen, maar het kan ook buiten zijn.. ik check nog een keer of mijn deur wel op slot zit en realiseer me meteen dat ik morgen weg moet uit dit hotel. De volgende ochtend sta ik vroeg op en besluit eerst opzoek te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen van mijn tablet. Op het moment dat ik met de politieman in gesprek ben, komt er een andere politieman binnen en zegt iets tegen de politieman. Sorry, gaat hij verder. Ik kan mijn collega's nu even niet vragen om hulp want er is een schietpartij hier verderop in de straat. De rillingen gaan door mijn lijf, 5 minuten geleden liep ik daar nog. Een beetje gespannen besluit ik dan om een taxi te nemen naar mijn hotel, mijn was op te halen bij de wasserij en weg te gaan hier! Als ik naar de wasserij loop voel ik dat er iemand al een tijdje achter mij aanloopt, na een tijdje komt hij steeds dichterbij. Ik houd me tas nog dichterbij en vlucht snel de wasserij in. De was is nog niet klaar en de man belooft het over een half uurtje naar mijn hotel te brengen. Nadat ik even langs de supermarkt ben geweest en terug kom in het hotel zie ik dat de vrouw achter de receptie mijn was al heeft ontvangen. Jij had een achtervolger he? Verbaasd kijk ik haar aan en vraag hoe ze dat weet. Ze vertelt dat de man van de wasserij wist te vertellen dat mijn achtervolger na mij de wasserij in is gegaan om te vragen wie ik ben en wat ik gezegd had. Creepy! Snel pak ik al mijn spullen in, mijn plan was om nog een dag in Manila te blijven want eigenlijk wil ik geen 3 dagen reizen, maar ik voel me hier niet fijn. Ik ben niet snel bang en heb me nog geen seconde bang gevoeld tijdens mijn reis. Dit is de eerste keer dat ik echt bang ben, dit is niet zomaar een stad, dit is Manila.

Geen seconde wacht ik en snel met de taxi naar het busstation. Ik ben zo blij als ik in de bus zit, de stoelen zitten heerlijk en er is wifi in de bus! Als ik whatsapp open zie ik een appje van mijn oma. Blijf in Manila, er komt een tyfoon af op de Filipijnen.. vorig jaar zijn er duizenden mensen omgekomen! Oh nee, ik zit al in de bus en heb geen idee waar die tyfoon gaat komen! Ik probeer het op te zoeken op mijn telefoon maar natuurlijk werkt de wifi weer niet. Als ik eenmaal aangekomen ben in Baguio kom ik erachter dat ik in een van de veiligste gebiede van de Filipijnen zit, tussen de rijstterassen van de cordillera mountains, kleine kans dat de tyfoon hierkomt, pfieuw!