Retourtje Kunming - 1
Yunnan
China
Roos87
Retourtje Kunming - 1
We zijn alweer een week verder met onze reis en weer zijn we terecht gekomen in Kunming. Deze keer alleen als overstapplaats voor de trein naar Anshun, we zitten nu dan ook in een hotel vlakbij het treinstation. De vorige keer verbleven we in een hostel, waar ze alleen nog maar dorm-rooms vrij hadden, dus kamers waar je met meerdere personen slaapt. Eigenlijk zagen we dit niet zo zitten, omdat Bas zich niet zo lekker voelde, maar uiteindelijk hebben we het juist heel erg gezellig gehad met onze Nederlandse kamergenoten! Met hen hebben we een gezellige avond gehad in het bar gedeelte van het hostel, het kletsen en lachen ging zelfs door totdat we in bed lagen…
Snel na ons vorige reisverslag was Bas gelukkig alweer snel beter en konden we Kunming en omgeving gaan verkennen. We begonnen met het Dian Chi meer, net buiten de stad. Hier hebben we lekker wat rondgewandeld en zijn we met de kabelbaan naar de top van de Xi Shan berg gegaan. Vanaf hier zouden we een prachtig uitzicht over de stad hebben, dus vol verwachting kochten we een (duur!) kaartje. Na ongeveer 20 minuten waren we halverwege de berg, waar we moesten uitstappen voor het uitzicht. Maar een uitkijkpunt met alleen maar bomen voor je neus; dat schiet natuurlijk niet op! Daarom kochten we een nieuw kaartje voor de tweede kabelbaan (weer duur!), maar ook na deze 10 minuten was er geen uitzicht te bewonderen. Wat bleek?! We zouden nog een keer geld moeten betalen om naar het uiteindelijke uitkijkpunt te gaan… Dat begint ons nu wel een beetje te irriteren, dat je echt voor ALLES moet betalen. Met een wat opgelicht gevoel gingen we dus maar weer terug naar het hostel.
Vanuit Kunming hebben we ook een dagtrip gemaakt naar Shilin, waar het Stenen Woud te zien is. Dit gebied is bezaaid met honderden rotspunten, die als bomen uit de grond lijken te schieten. Bij binnenkomst in het park liepen we echt voetje voor voetje, omdat het zo ontzettend druk was door de vele Japanse tourbussen. Maar net zoals altijd wordt het een stuk minder druk als je doorloopt naar achteren, wat wij dan ook meteen hebben gedaan. Hier liepen we bijna alleen rond en hadden we alle ruimte om de rotsen te beklimmen, vanaf hier hadden we echt een super uitzicht over de rotsformaties! Met gevaar voor eigen leven klommen we weer naar beneden, waar de verkoopsters ons alweer stonden op te wachten. Ze duwen hun waar zowat in je broekzak en halen het geld eigenhandig uit je portemonnee – zo opdringerig als ze zijn! Dat worden we wel echt beu, vooral als we al 7 keer ‘nee’ hebben gezegd. De 8e keer konden we ons dan ook niet meer inhouden en schreeuwde we het arme vrouwtje keihard ‘NEE!’ toe. Zielig, maar het kwam wel over; ze liet ons spontaan met rust en bleef het Nederlandse woord ‘nee’ maar herhalen en herhalen totdat we al tientallen meters bij haar vandaan waren… Misschien dat ze de volgende keer wel luistert!
Diezelfde ervaring hebben we trouwens nog een keer gehad, nadat op het busstation de vijfde persoon binnen twee minuten ons vroeg of hij ons met een minibusje weg mocht brengen. Na een 5 uur durende hobbelige busrit zit je hier echt niet op te wachten als je rustig je tassen aan het pakken bent, dus we hebben niet op de meest vriendelijke manier nee gezegd. Dat bleek ook wel toen de chauffeur zo kwaad werd dat hij uitstapte en ons een baksteen toe wilde gooien… Oeps!
Vanuit Kunming vetrokken we per bus naar Dali, tenminste… dat dachten we! We kwamen aan in Xianguan, de nieuwe stad Dali. Maar wij wilden naar de oude stad, wat veel gezelliger zou moeten zijn. We namen dus maar een minibusje, die ons voor € 0,60 naar het oude Dali bracht; ongeveer 18 km. verderop. Hier werden we afgezet bij het Friend’s Guesthouse, een ontzettend leuke accommodatie met een nog leukere receptioniste!
Dali is een onwijs gezellig stadje, met authentieke winkelstraatjes die gevuld zijn met ambachtslieden die voornamelijk zilver bewerken; zittend op een klein houten krukje slaan ze met volle kracht op een stuk zilver, dat ongeveer en half uur later een mooie armband is! Hier hebben we dan ook goed geshopt, maar we hebben geen zilver ingeslagen. Voornamelijk kleding, jurkjes, rokjes en voetbaltenues, maar ook een antiek Mahjong spel.
Het oude stadscentrum van Dali wordt omringd door een mooie stadsmuur, van ongeveer 4 km lang. Volgens onze bijbel, de Lonely Planet van mei 2009, konden we deze bewandelen voor een mooi zicht over de daken van de oude stad; dat leek ons wel leuk! Maar helaas, al na 500 meter bleek er toch echt geen stadsmuur meer te zijn… Op de plaats waar ooit de stadsmuur stond, stonden nu talloze bomen die er echt al meer dan tien jaar staan! We zijn dan maar weer de stad ingelopen, waar een tekenaar aan ons vroeg of hij Roselien mocht natekenen. Natuurlijk kregen we een speciale prijs, dus waren we wel benieuwd naar het eindresultaat. Na ongeveer 45 minuten, hij was écht heel nauwkeurig, en veel complimentjes van omstanders mocht het resultaat er ook zijn! We hebben deze dag trouwens ook even het aantal foto’s geteld die er van ons werden gemaakt, op een gemiddelde dag zijn dat er zo’n 24 stuks!!!
Als oer-Hollandse toeristen hebben we in Dali ook twee mountainbikes gehuurd, om naar het Erhai meer te gaan. Het was heerlijk weer, dus echt genieten! We fietsen door kleine steegjes in dorpjes, langs smalle weggetjes door de weilanden en namen onze rustpauzes aan het meer. Als beloning voor de actieve inspanning hebben we ons daarna getrakteerd op een net zo’n oer-Hollands stuk appeltaart.
Foto's
