Fietsen van Kunming naar Hanoi – mooie ontmoetingen - deel 2
Yunnan
China
Doggie
Fietsen van Kunming naar Hanoi – mooie ontmoetingen - deel 2
Langzaam maar zeker begonnen we al aardig te wennen van het ritme van fietsen, de warme temperaturen, opladen, afladen, zoeken naar eet- en slaapplaatsen, het zogenaamde stramien van elke dag. Het is bovenal genieten van alles wat er om je heen gebeurt en wat je ziet, maar af en toe ook zeker afzien en doorzetten, dit mede door de hoge temperaturen en de voor ons behoorlijk pittige klimmetjes. We rijden met liters water extra achterop, want droog staan is geen optie bij temperaturen van boven de 40 graden waarbij dus het wielrenners jargon van ‘lekrijden’, door ons werd verbasterd tot ‘leegrijden’, wat betekende dat we nog maar een halve liter water hadden en het dus tijd werd wat nieuwe flessen te kopen. Een andere gewoonte was dat we tussen de middag altijd probeerden om onderweg een goede maaltijd te eten. Enerzijds was dit een goed rustmoment waarbij de leukste ontmoetingen plaatsvonden, maar anderzijds ook een prima moment om weer op te laden voor het volgende deel. Op weg naar Jianshui kwamen we door een dorpje waar we overal langs de kant van de weg eend zagen hangen wat klaarblijkelijk de specialiteit van deze streek was. Aangezien we wisten dat er een klim op ons wachtte van zo’n 15 kilometer leek het ons een mooi moment om te lunchen. We besloten naar het restaurantje te gaan waar een aardige Chinees al buiten stond bij zijn stenen oven waar de eenden al hangend op de kop werden gerookt. Onze fietsen werden meteen van ons aangenomen om te worden geparkeerd. Vol trots vertelde de restaurant eigenaar met handen en voeten het proces van het klaarmaken van de eenden. Uiteraard konden wij er niet onderuit om ook zijn specialiteit te proeven en zochten daarom de voor ons meest lekkere uitziende hangende eend uit de keurige rij. Met een goedkeurende blik werd onze eend vervolgens in de stenen ronde oven gehangen voor een verdere bereiding. Binnen wezen we allerlei verse groenten aan en werden weer eens de lekkerste gerechten voor ons neergezet. Terwijl wij aan de overvolle tafel zaten met de heerlijkste gerechten werden we goed in de gaten gehouden of alles naar onze zin was om vervolgens met ferme handdrukken, een extra fles water als cadeau en nog wat ‘soort’ van appeltjes, onze fietsen weer te bestijgen. Wat een hartelijkheid keer op keer. Regelmatig stopten we langs de kant van de weg om op een schaduwrijke plek even te rusten. Binnen de kortste keren kwam er wel weer iemand aangelopen die of met volle bewondering onze fietsen kwam bekijken (en vooral die van Ben waarvan het zadel bij menig Chinees hoger kwam dan hun oksel), of een fan kwamen brengen of ons uitnodigde voor iets te eten. Voor je er erg in had stonden er weer allemaal mensen om ons heen vol nieuwsgierigheid en belangstelling. Meestal pakten we de landkaart en vertelden we waar we vandaan kwamen wat meestal met grote verbazing werd ontvangen. Wanneer het vervolgens ook nog duidelijk werd wat het eindpunt van onze tocht was, was de hilariteit vaak nog groter. Op een gegeven moment zaten we langs de kant van de weg en al heel snel ging er bij een huisje de luiken open, werden er kleine stoeltjes voor ons neergezet en ging de fan op de hoogste stand. Het bleek een soort van winkeltje te zijn. Ben begon vriendelijk met een toiletrol te zwaaien omdat hij toch wel heel nodig moest en de vrouw leek ons te begrijpen. Ze ging even naar binnen en kwam vervolgens met een grote zak met nieuwe rollen terug. Nadat we met gebaren duidelijk maakten dat we zoveel rollen toch echt niet op onze fiets konden meenemen en wat nu echt de bedoeling was, werd hij meegenomen achter het huis en kon hij gebruik maken van de sanitaire voorziening. Het hele tafereel duurde best lang tot er op een goed moment een hoop geschater en gelach van achter het huis kwam en ik Ben met een hoop ‘nee, nee, echt niet en 3 Chinezen aan zijn arm weer naar voren zag komen. Op weg naar het toilet was hij 3 heren tegengekomen die al zittend op de grond hun lunch aan het eten waren. De fles sterke drank stond al klaar en een 4e glas werd snel geregeld voor de gast. Er werd een toost uitgebracht samen met hun nieuwe vriend die uit goed fatsoenlijk natuurlijk vrolijk mee deed. Het ene glaasje was nog niet leeg of de volgende werd alweer ingeschonken want ze waren immers met z’n vieren. Toen vervolgens het 3e glaasje werd geweigerd en hij probeerde weg te komen resulteerde dit dat hij met 3 Chinezen aan zijn arm zich weer bij de fiets begaf. Nog wat foto’s maken en hop de fiets weer op, op naar het volgende deel.
Foto's
