Lijiang, lopen over hobbelige straatjes!
Yunnan
China
Janhermens
Lijiang, lopen over hobbelige straatjes!
Na een uurtje vliegen vanuit Hanoi zijn we op 16 okt. veilig geland in China.
Het vliegtuig was erg klein en het zag er allemaal niet zo betrouwbaar uit, maar toen we zagen dat het een Fokker 70 was, sloeg dit gevoel natuurlijk meteen om!
Het vliegtuig vloog zelfs een kwartier eerder dan gepland, maar in Kunming werden we keurig opgehaald door een taxi en naar het hotel gebracht. De chauffeuse sprak geen woord Engels. In het hotel moest ze ons dus uitleggen dat we morgen om 10.00 uur klaar moesten staan om om 12.30 uur weer te vliegen naar Lijiang. Je hebt nooit iemand met handen, voeten, gebaren en klanken dit zien doen, ze moest er zelf dan ook erg om lachen.
Trouwens in 'Sa Pa' bestelde een Nederlander een 'scrambled egg', ook hij meende met babyklanken en een sissend geluid een ei na te kunnen doen. Christien heeft daar wel 5 min. zitten lachen.
Kunming is een drukke en saaie stad, alles is keurig netjes en recht, ietwat kazerneachtig.
In het hotel konden we onze kamer maar moeizaam vinden, kamer 622 stond niet aangegeven op het bord op de 6e verdieping. Dan maar denken dat die kamer misschien op de 5e of 7e zou kunnen liggen, maar hij bleek toch op de 6e te zijn. Ze hadden de volgorde van de kamers ietwat door elkaar gehusseld: 618, 622, 612!!!
In het restaurant was helaas niets te eten om 20.30 uur, want .....de kok was ziek!
Lijiang is een prachtig authentiek stadje, smalle straatjes gemaakt van keien, stenen bruggetjes en trapjes. Alle straten zijn vol met winkeltjes, toch weer erg commercieel, maar wel heel geordend en gezellig (niet zoals in Vietnam).
Het is jammer dat het nu weekend is, de straatjes zijn vol met Chinese toeristen, eigenlijk niet leuk meer. Ze staan zichzelf overal te fotograferen! Plan een bezoek aan deze stad dus nooit in een weekend!
's Avonds is het prachtig verlicht met rode lampions tot hoog in de omringende bergen. Overal wordt gekookt, maar bijna alles staat aangegeven in het Chinees. En daar kunnen we toch echt niets van maken. We bestelden elk soep en kregen 2 kommen waar je met 2 grote families van zou kunnen eten! Gelukkig wel met een lepel, zodat we het niet met de stokjes hoefden te proberen!
Morgen gaan we fietsen naar het platteland en daarna, Ryanne en Michael, gaan we jullie foto's afgeven!
Onze tweede en laatste dag in Lijiang begon met een fietstocht van ongeveer 20 km. naar het dorpje Baisha, waar de 'Naxi' wonen, een minderheid met een uniek hieroglyfenschrift. De vrouw is er de baas!
We zitten nu aan de noord-oost kant van het Himalaya gebergte op 2600 m. De zon schijnt hier desondanks erg warm. Wel zijn de avonden, nachten en ochtenden fris.
In Baisha zijn we ook bij Dr. Ho geweest, een begrip over de hele wereld, alleen wij kenden hem niet! Zelfs Jan Peter en Maxima zijn bij hem geweest! Voor wie hem niet kent, gewoon even googelen! We kregen zijn handtekening in het Chinees. Heel leuk om hem ontmoet te hebben, 'n zeer vriendelijke oude man.
Vanmiddag zijn we naar de 'Black Dragon Pool' gelopen, gelegen in een park. Dit is de meest gefotografeerde plek van China en wij zijn er dus ook geweest!
Ryanne en Michael, vanwege het weekend was er in het Dongba Research Institute niemand aanwezig. We hebben jullie foto's met een bijschrift op de envelop afgegeven bij de in(uit)gang en ze beloofden ons de foto's aan de juiste Dongba te geven.
De straten in Lijiang zijn geplaveid met dikke keien, het loopt erg vermoeiend maar het geeft de sfeervolle stad wel iets extra's. Maar hoe zal het zijn bij regen?
Het eten hier in China is erg goedkoop, maar het druipt vaak in het vet. Je valt hier beslist niet af, zelfs de broodjes bij het ontbijt zijn in vet gebakken.
Christien kan nu ook met stokjes eten, zelfs de Chinezen moeten erom lachen: bindt een elastiekje strak om beide stokjes en duw vervolgens net boven het elastiekje een prop wc-papier (of iets anders van papier) en je kunt net als de Chinezen eten. Nu het spugen, rochelen en boeren nog!
Morgenvroeg gaan we hier om 7.50 uur weg met de bus naar Dali. Het schijnt ruim 3 uur rijden te zijn. De buskaartjes hebben we al!
Vanuit Dali schrijven we dan weer.
Foto's
