Fietsen van Kunming naar Hanoi deel 1
Yunnan
China
Doggie
Fietsen van Kunming naar Hanoi deel 1
Na een lange reis via Kuala Lumpur stonden we eindelijk op de luchthaven van Kunming. Tijdens de overstap zagen we al de grote blauwe dozen waar we onze eigen fietsen hadden ingepakt en waar we gedurende de komende periode veel tijd op zouden moeten doorbrengen, overgeladen worden naar ons vliegtuig naar Kunming. Het verbaasde ons dan ook niet dat we de dozen op de band op de luchthaven zagen binnenschuiven, maar helaas bleef het naast deze dozen bij nog één fietstas. We konden meteen in ons beste Chinees aan de slag om uit te leggen dat er toch echt 3 tassen misten en na wat gewirwar heen en weer verlieten we de luchthaven op weg naar ons hotel, niet wetende waar de overige bagage was gebleven en al helemaal niet wanneer we het zouden kunnen verwachten. Uiteindelijk bleek dat om voor wat voor reden dan ook, er besloten was om halverwege de reis de tassen terug naar Amsterdam te sturen en na wat heen en weer gebel met een uitermate hulpvaardige medewerker van de luchtvaartmaatschappij kwamen ze uiteindelijk vier dagen na ons ook in Kunming aan. Naast dat we een paar dingen hebben moeten aanschaffen, niet teveel natuurlijk, want alles wat we nu zouden aanschaffen zouden we ook mee moeten nemen op onze fietstocht, mocht dit alles onze pret niet drukken. Voor ons betekende het gewoon onverwachts een paar dagen langer in Kunming verblijven. Eigenlijk niet echt een bijzondere stad, maar desalniettemin hebben we ons prima vermaakt. Op zoek naar de lokale markten, de plaatselijke ‘foodmarket’, waar echt alles te vinden was wat in de ogen van de Chinees eetbaar is (naast groente, vlees vond je hier ook een te kust en keur aan maden, wormen en zelfs slang) en de dans activiteiten die ’s avonds op het plein plaatsvonden, was onze reis ook al echt begonnen. Geweldig om te zien hoe er elke avond op en rondom het plein zich tig Chinezen verzamelden om gezamenlijk op meestal niet al te kwalitatiefrijke muziek verschillende dansen uit te voeren. In het midden van de steeds groter wordende kring werd de toon gezet en iedereen volgde gezamenlijk de passen die aangegeven werden door het groepje in het midden (kwam je op de brommer of fiets dan stalde je deze ook in het midden, beter beveiligde plek was natuurlijk niet te vinden). Op het plein werden verschillende initiatieven genomen en daarmee diverse dansen en muziek uit- en opgevoerd, dus je kon altijd wel bij iets van je eigen genre aansluiten. Een verrukkelijk schouwspel om te zien en een prima manier om in beweging te blijven natuurlijk. Met veel plezier aanschouwden we het, wat in onze ogen een spektakel was, terwijl zich langzaam maar zeker rondom ons ook een kring gevormd werd. Niet om mee te doen met onze dans, maar gewoon om een praatje proberen te maken en klaarblijkelijk wekte dit tot veel nieuwsgierigheid van andere Chinezen die zich erbij voegden.
Eindelijk na vier dagen konden we bepakt en bezakt onze fietsten bestijgen en kon de reis echt beginnen. Het was best een kunst om door Kunming te fietsen, maar toen we na ongeveer veertig kilometer de echte drukte achter ons hadden gelaten en daarmee dus het verkeer ook veel minder was geworden, kon het echte genieten beginnen. Het was nog een beetje aftasten, want hoe reageren automobilisten, wat kunnen we van het wegdek verwachten en zijn de afstanden die we voor ogen hebben een beetje haalbaar? De eerste dag zijn we tot aan Mingxingcun aan het Fuxianmeer gefietst wat een tocht van circa 90 kilometer betekende. Een leuke route, met af en toe een klein klimmetje en langs prachtige lotusvelden. Hongerig kwamen we bij onze eerste overnachtingsplek aan gelegen aan het Fuxianmeer wat bestond uit kraakhelder water. We vonden een klein restaurantje bij het water waar we de aanwezige gasten op afstand al hoorden. Meteen herinnerden we ons hoe met veel kabaal de Chinezen hun maaltijd kunnen nuttigen. Dat we wilden eten was niet zo moeilijk uit te leggen, maar wat nu precies werd toch al iets ingewikkelder. De al aanwezige gasten zaten aan lage tafels te eten en daarop stonden diverse heerlijkheden in verschillende schaaltjes. Omdat er toch al zo enthousiast op onze komst werd gereageerd, voegden we ons snel bij het gezelschap en wezen we de gerechten aan die ons ook smakelijk leken. Rondom de tafel was het een grote puinhoop aan restjes eten en tissues, want alles wat je niet eet laat je gewoon op de grond vallen en na vertrek gaat dan de bezem er weer door. Al snel zaten we zelf ook op een rieten krukje aan zo’n lage tafel en werd ons een biertje ingeschonken. Een gast kwam na ons toe en samen proosten we, tja… nog steeds niet wetende op wat, en leek hij ons duidelijk te willen maken dat hij dit drankje zou betalen. Ondertussen werd er druk aan ons diner gewerkt en zagen we de vis die net werd binnengebracht toen wij het restaurantje betraden, nu in mootjes worden gehakt. De lokale specialiteit was namelijk ‘green fish in een kopen pot’ en het duurde dan ook niet lang tot wij ook een grote koperen pot op tafel hadden staan met heerlijke verse vis ‘zwemmend’ in een hete smaakvolle brei en daarbij genoten we van de gerechten die hier klaarblijkelijk nog bijhoorden. Met veel enthousiasme werd ons voorgedaan hoe we dit gerecht moesten eten terwijl ondertussen ook nog de gerechten werden aangevoerd die wij bij de andere gasten op de tafel hadden aangewezen. Uiteraard veel te veel maar ontzettend lekker. Toen we uiteindelijk wilden betalen bleek dat de uitermate blije man niet alleen ons drankje had betaald maar zelfs onze complete maaltijd. Bedanken konden we hem al niet meer want hij had het restaurant al verlaten. Wat een wereld en met stomheid geslagen verlieten we het restaurantje. Wat een geweldig begin van onze reis op naar de rest van de tocht!
Foto's
