Zuid-China deel 1
Yunnan
China
Titahartman
Zuid-China deel 1
Een reis van Hong Kong naar de zuid Chinese provincie Yunnan is een absolute aanrader. Mits je je mentaal voorbereidt op de cultuurshock die China teweegbrengt.
Hong Kong
Deze voormalige Engelse kolonie kwam in 1997 weer onder Chinees gezag maar doet weinig Chinees aan. De Britste invloeden zijn nog duidelijk aanwezig.
De stad bestaat uit vier delen; Kowloon (het winkelgedeelte), Hong Kong Island (het zakengebied), Lantau Islands (waar zich de hoogst zittende Boeddha ter wereld bevindt) en New Territories.
Wij sliepen in Kowloon, wat dus echt alleen uit winkels, horeca en héél veel neonlichten bestaat.
Klinkt als een walhalla voor winkelliefhebbers als wij, totdat we ontdekten dat er miljoenen mensen door de straten stromen en het overal stampvol is.
De eerste avond vroeg naar bed gegaan, maar om 3.00 uur weer wakker...jetlag dus.
Woensdag 19 december zijn we dus maar vroeg de stad in gegaan, slapen konden we toch niet meer. We zijn met de Ferry naar Hong Kong Island gegaan om ons Chinees visum te regelen. Na een uurtje 'queuen' hadden we ons Chinese visum geregeld. 's middags zijn we naar Victoria Peak geweest; het hoogste punt van Hong Kong, waar je een geweldig uitzicht hebt over de stad.
Hong Kong is druk, chaotisch enne…druk. Kowloon is met 72.000 mensen op één vierkante kilometer zelfs het dichtstbevolkte stukje op aarde! Het is werkelijk een mierennest maar toch benauwd dit niet. De straten zijn voller dan vol, maar de tred gaat gelijdelijk en er kan met gemak gewinkeld worden in de drukte.
In Hong Kong is alles groots en westers duur maar ook heel schoon en veilig. Het opbaar vervoer is perfect, extreem schoon en er zijn nagenoeg geen wachttijden.
Het is enerzijds een kosmopolitische stad met veel westerse winkels en wolkenkrabbers en anderzijds typisch Aziatisch door de marktjes, vissershavens met jonken en vele tempels.
Hoewel de bevolking grotendeels uit Chinezen bestaat is Hong Kong niet te vergelijken met China. De inwoners spreken in tegenstelling tot de gemiddelde Chinees Engels, zijn zeer hulpvaardig en ondanks de krankzinnige drukte in de stad zijn ze vriendelijk en rustig.
Na vijf dagen hadden we genoeg van het drukke Hong Kong en steeg de behoefte aan iets minder Chinezen op één vierkante meter. Het werd tijd om het ‘echte’ China in te gaan.
Guilin
Vanuit Hong Kong hebben we de trein gepakt naar Guangzhou. Twee uur later kwamen we daar aan en konden we ons kaartje kopen voor de nachttrein naar Guilin. Deze trein vetrok pas om half zes dus we moesten nog uren wachten. Onze poging om Guangzhou (het vroegere Kanton) in te gaan liep op niks uit. We hadden na lang lopen alleen nog maar autobaan en fabriek gezien en aangezien er niets in het Engels stond aangegeven, en er werkelijk niemand Engels sprak konden we geen bruisender gedeelte van de stad vinden. Dus wij terug naar het station, maar onderweg wilden we nog iets eten. Bij binnenkomst in het restaurant begonnen de serveerstertjes al te giechelen. Met handen en voeten bestelden we iets te eten, en tijdens het eten stonden de zes serveersters en de beveiliger minutenlang om ons heen, naar ons te kijken. Privacy staat hoog in het vaandel in China.
Toen we terug kwamen op het station wisten we niet wat we zagen. Wat was het ontzettend druk op het station! Hele gezinnen lagen er met dekens en proviand en we werden enorm nagestaard. Na lang zoeken hadden we eindelijk een plekje gevonden waar we onze billen tussen konden duwen. Hier moesten we het vier uur volhouden.
Ons treinkaartje naar Guilin (treinreis van 14 uur) was net zo duur als ons vorige treinritje (2 uur). Oei, dat kon niet veel goeds betekenen. We hadden al visioenen over volgepropte cabines en houten bankjes maar het viel enorm mee! Het was schoon en we hadden allebei een bedje (plank met matje=bedje). We waren moe, dus hier konden we prima slapen. We lagen alleen niet bij elkaar in de cabine. De vrouw waar ik naast zou liggen had een baby. Erg schattig, maar baby's dragen hier vaak geen luier, maar een broek met open kont. Goed voor het milieu, maar je moet wel goed kunnen inschatten wanneer je kind aandrang voelt. Mijn buurvrouw kon dat dus niet en haar broek werd ondergepoept. Okee, prima. Baby poep kunnen we best aan, maar die rochels!
In China is het heel normaal om alles eens goed op te rochelen en dit vervolgens uit te fluimen. Jong, oud, man vrouw. Iedereen doet het. We waren hier op voorbereidt, maar konden moeilijk wennen aan deze onpasselijke geluiden.
Nadat mijn buurvrouw haar broek had afgeveegd spuugde ze eens flink in de prullenbak. Die prullenbak stond bij mijn hoofdeinde en was inmiddels dus voorzien van poep en fluim.
God zij dank kwam er een vrouw naar ons toe, die begreep dat wij als stel niet naast elkaar konden liggen en ze wilde wel met ons ruilen!
In Guilin sliepen we in een erg gezellig hostel. Heel veel backpackers en schoon. We huurden fietsen, en gingen naar het Seven Stars Park, wat nogal tegenviel. Mooie plaatjes maar helaas omringd door lelijke Disney-figuren en aangeklede aapjes.
Eerste kerstdag hebben we een tocht gemaakt om de rijst terrassen te bekijken. Na een lange, prachtige wandeling bereikten we de top vanwaar we inderdaad een prachtig uitzicht hadden. ’s Avonds op zoek gegaan naar een ‘chique’ restaurant om onze kerst romantisch tafelend door te brengen. Maar helaas, chique of niet, ook hier kregen we ons hoofdgerecht vóór ons voorgerecht en niets tegelijk.
De volgende dag zijn we naar Yangshuo gereden.
(vervolg in deel 2)
Foto's
