Een verdwaalde toerist! deel 2
China
Azië
ThijsVDenBurg
Een verdwaalde toerist! deel 2
Dat busritten niet erg hoeven te zijn bewijst de 11 uur durende rit van Yángshuò naar Fènghuáng. De eigenlijke reisdag ging gisteren niet door vanwege een kapotte bus. Maar een dag later dan toch de bus. Maar eerst achter op de brommer met hele hebben en houden om naar het juiste busstation te komen. Al zigzaggend gaan twee grote backpacks door het verkeer, kleine straatjes en de lokale groentemarkt. De busrit die we geboekt is nog niet zo bekend en dat blijkt wel als we met 4 anderen de hele bus voor onszelf hebben. We meanderen met de rivier mee door een groen landschap van heuvels waar rijstvelden tegen aangeplakt zitten. Rijstwerkers, kleine nederzettingen gevormd door paalwoningen, oude verroeste vissersboten komen een paar uur lang voorbij. Het gevoel van het zijn in een authentiek China komt naar boven.
Fènghuáng, een oud vestigingsstadje aan de rivier met stadsmuur en oude wachttorens, is onze bestemming. Het oude centrum is bezaaid met kleine huizen gestut door palen in het water, enkele tempels en de specifieke Chinese puntdaken. Overdag een sereniteit maar als het donker wordt transformeert dit rustieke plaatsje in een met neon verlichte kermis (alles maar dan ook alles is verlicht), karaoke-bars en andere feestgelegenheden. Dit plaatsje is de druks bezochte Chinese toeristenplaats. Een nieuw fenomeen is ons ter ogen gekomen namelijk: Dè Chinese Toerist. Nog erger dan de Japanners maken zij van alles een foto, het liefst met zichzelf erop en altijd het peace-teken met de vingers erbij. Ze zijn druk en houden van alle onzindingen waar wij ons voor zouden schamen. De grootste prullaria wordt aangeschaft en meteen gedragen, gebruikt of opgezet. Verkleedpartijen zijn overal om in lokaal gewaad op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. En soms stiekem foto’s maken van die paar westerse mensen die er zijn (8 gezien in 5 dagen), een attractie op zich natuurlijk. Wie is hier nu eigenlijk de toerist??
Maar het ergste moet nog komen, ze houden van drinken en karaoke. Ze denken serieus dat ze allemaal kunnen en moeten zingen. De voorrondes van ‘China’s got talent’ zou voor maanden gevuld zijn met hilarische en oorverdovende beelden. Natuurlijk moeten wij dit van dichtbij bekijken en gaan naar dè bekendste bar. Met onze verkregen klapperhanden (jazeker ja) rammen we vol enthousiasme op de tafel om de performers aan te moedigen of een klapper-ovatie te geven. Ook Fenna waagt zich er even aan en door drie zinnen in het Chinees te zeggen verdiend ze wel een gratis bier. Wij gestoord in Nederland met ons Carnaval?? Dacht het niet, die Chinezen zijn tien keer gekker.
Dat een treinrit dan weer helemaal verschrikkelijk kan zijn bewijst wel de nacht rit naar Chéngdū. Geen plaats in de slaapcabine dan maar een stoel geboekt. De trein is te vol en mensen hebben er staanplaatsen voor 10 uur. Maar gaan zitten waar ze kunnen en als ik aangeef dat het toch echt mijn stoel is waar ik voor betaald heb, duurt het een minuut voordat hij eindelijk opschuift. Een beetje duwen met mijn kont, zo hij zit op de grond waarvoor hij betaald heeft. Slapen is een illusie in deze dierentuin die zich de gehele nacht afspeelt. Prullenbakken kennen ze niet als ook persoonlijke ruimte en fatsoen. Totaal gebroken arriveren we in de ochtend in Chéngdū. Wij willen slapen!
Foto's
