September 2006
Mijn man is op een werkbezoek in Urumqi, en ik reis mee. Toentertijd waren we één van de circa 300 "westerlingen" in de regio, werd ons verteld. Ik mocht vrij rondkijken en een omgeving waar ik me nu niet meer zo vrij zou durven voelen. Het nazomerseizoen daar is een mooie tijd om
–op 110 km NO van de stad - Tianchi Lake te bezoeken. Een paar weken later valt de vorst in en dan is het er gevaarlijk koud. In de winter ligt hier een dik pak sneeuw en dalen de temperaturen van -25 tot -40 Celsius. Wij rijden op een stralend zonnige dag in een wagen met chauffeur de stad uit in noordelijke richting. Overal zijn gebouwen die nog niet of niet meer in gebruik zijn. Rechts van de weg zien we de petrochemische industrie vette wolken uitstoten. Grindwinning en staalfabrieken dragen ook een steentje bij. De smogvorming is in volle gang. Al met al is het knap heiig, maar niet druk op de weg. Na ruim een uur rijden naderen we de bergen waar dat schitterende meer moet zijn: Heavenly Lake. We nemen de afslag in de richting van Tianshan Mountains en rijden langs katoen- en maïsplantages de bergen in en passeren de ene bus na de andere. De weg volgt de bedding van een sterk stromende beek en wringt zich door een smalle kloof. We rijden in een bos als een kar met steenkool ons tegemoet komt, even ruimte geven. Verder zijn er zo goed als geen tegenliggers. In principe is de hoofdstroom van het verkeer in de ochtend bergopwaarts en in de middag bergafwaarts. Vrijlopende kudden koeien, geiten en schapen zorgen voor overig vertier op de weg. Er zijn yurts aan de route, met gastvrije Kozakken. De chauffeur zet ons af op een grote parkeerplaats. Het is van daaruit nog een stukje lopen naar het beginpunt van een kabelbaan. Grote groepen Chinese toeristen stappen in pendelbussen. Ze gaan over de weg met haarspeldbochten bergopwaarts naar het meer.. Bij de entree van de cabines lezen we op een bord de voorwaarden van vervoer per kabelbaan. De meeste regels komen bekend voor, maar nieuw voor mij is wel de voorwaarde dat ieder die in de open cabines plaats neemt volledig bij zinnen moet zijn. Hoog in de lucht is de stilte weldadig, het uitzicht geweldig. Een half uurtje verder zijn we een stukje hoger op. Het laatste stuk tot het meer lopen we als in een optocht over de weg en over het gloednieuwe houten pad ernaast. Wij verheugen ons op een wandeling langs het meer met zicht op de 5445 meter hoge top van Bogda Mountain. De hoogste piek in de bergketen hoeven we niet halen. Alleen hoog in de bergen ligt nog sneeuw. Het wordt ons ten sterkste afgeraden om op een dag rond het meer te lopen. In folders valt bovendien te lezen dat we in de bergen bruine beren, steenmarters of zelfs een sneeuwluipaard kunnen verwachten...
Zou je hier anno 2021 naar toe kunnen reizen; vanuit People's Park in Urumqi is een busverbinding naar Heavenly Lake