Thee drinken in Chengdu

Door: RoyanvanVelse

Geplaatst op Aug 21, 2015

Chengdu kent een verrassende natuur. De Qingcheng-berg met al zijn taoïstische tempels is daar een voorbeeld van. Je moet weliswaar veel trappen lopen om de berg te beklimmen maar delen kunnen afgelegd worden met een kabelbaan. Niet heel veel verder ligt de trots van de streek: het irrigatiesysteem van Dujiangyan. Reeds twee eeuwen voor Christus werd hier een aanvang gemaakt met de aanleg van een irrigatiesysteem vanaf de krachtig stromende rivier. Via allerlei dammetjes wordt heden ten dage het water nog steeds de juiste richting opgeleid. De bouwsels van lang geleden zijn inmiddels vervangen door beton, hetgeen het alles een andere aanblik geeft maar de functionaliteit waarschijnlijk vergroot.

In Chengdu geniet ik waarschijnlijk het meest van een rustige middag bij een theehuis in een park. We zijn er helemaal afgesloten van de stad en zitten buiten tussen de bomen en de lokale bevolking. Achter de muren rijden auto’s maar we horen er niets van. Je bestelt slechts één keer een kop met theebladeren en vervolgens kun je zo lang als je wilt blijven zitten. Er lopen jongens rond met kannen heet water en zodra je het wilt wordt je kop weer bijgevuld. Het kenmerk van de thee die we in China drinken is dat je er steeds weer van kunt blijven trekken. De smaak wordt maar niet flauwer. We zitten er echt op ons gemak en kijken naar wat er om ons heen gebeurt. Mensen blijven er de hele dag zitten om te praten met familie en vrienden. Een oorpeuteraar komt langs de tafeltjes en biedt zijn diensten aan. Voor een klein bedrag maakt hij je oren schoon met een kwastje, een schaartje en een pincet. Hij peutert alles eruit terwijl de mensen tegenover hem rustig wat aan het drinken zijn. En vervolgens steekt hij de instrumenten weer in het oor van een ander.

Op onze laatste avond worden we naar de plaatselijke schouwburg begeleid om typisch Chinees volksvermaak te proeven. Eerlijk gezegd is dit spektakel van zang, dans en cabaret best leuk. Het een en ander wordt op een grote display ook nog eens ondertiteld in het Engels waardoor we de grote lijnen van de verhalen die uitgebeeld worden kunnen volgen. Er lopen mannen rond met olielampen op het hoofd, alsook marionetten en draken. Maskers ontbreken ook niet tijdens de voorstelling. Er wordt muziek gespeeld op traditionele instrumenten en we zijn getuigen van een schimmenspel. Het enige vervelende aan de avond is de opening. Een hostess staat heel lang te schreeuwen door een microfoon en geen van de buitenlanders heeft in de gaten wat er aan de hand is. Er worden beschilderde doeken getoond en het mens blijft maar lawaai maken op het podium. Achteraf horen we dat het een veiling was en dat het blijkbaar pas ophield als alles was verkocht. Dat heeft best nog wel eventjes geduurd. Misschien werd het publiek uiteindelijk ook murw en werden de doeken gekocht om de show maar te laten beginnen.