Fairyland! - 1
Sichuan en Chongqing
China
Roos87
Fairyland! - 1
In ons vorige reisverslag waren we gebleven in Songpan, wat we inmiddels alweer verlaten hebben. Bij aankomst met het minibusje werden we opgevangen door Emma, een hele vriendelijke vrouw die een backpackers restaurant runt. Ze wees ons naar een geschikt hostel en nodigde ons daarna uit om bij haar te komen eten. Natuurlijk was het een goede business vrouw die op deze manier haar klanten probeert te lokken, ze vroeg voor Chinese begrippen wel erg veel geld. Maar voor dat geld, wat voor ons dus nog steeds goedkoop was, kregen we wel echt veel informatie over de omgeving en hele gezellige avonden; we ontmoetten veel medereizigers, waarmee we gezellig rond de warme kachel zaten. Emma zat er ook bij en keutelde vrolijk mee! Zo vertelde ze ook dat reizigers op dit moment vanuit het zuiden niet werden toegelaten tot Langmusi en Xiahe, waar wij dus wel zijn geweest. Op de een of andere manier hebben wij dus onwijs veel geluk gehad dat wij van het noorden af kwamen, anders hadden wij deze schitterende Tibetaanse dorpjes ook niet kunnen bezoeken… Tijdens deze gezellige avond hebben we Vida leren kennen, een leuke meid uit Litouwen. Met haar spraken we af de volgende dag naar Huanglong te gaan, een Nationaal Park met mooie blauwe meren.
De volgende ochtend stonden we braaf om 9 uur in Emma’s Kitchen, waar Emma een minibusje voor ons had geregeld. Vol goede moed gingen we op pad, na ongeveer 2,5 uur zouden we er zijn. Het eerste gedeelte van de reis ging echter over een modderweg, vol gaten en kuilen. We waren dus blij dat we dat gedeelte voorbij waren, vooral aangezien we langs een hoge afgrond reden met daarlangs een wild stromende rivier. Je zou maar gaan slippen en zo de rivier in glijden… Gelukkig gebeurde dat niet, maar wel kwamen we niet veel later stil te staan op een 4000 meter hoge bergpas. Twee bussen waren door de modder weg geslipt en blokkeerden de weg. Op typisch Chinese manier werd het opgelost; één man stond te graven en vijftien man stond erbij te kijken! Na ongeveer een uur kregen we het heugelijke nieuws te horen dat het was opgelost en we weer verder konden. Maar helaas, na vijf minuten liet onze chauffeur een diepe zucht horen, waaruit we konden opmaken dat we toch niet verder konden rijden. We besloten dan ook maar om rechtsomkeer te maken, aangezien we nu toch niet meer genoeg tijd zouden hebben om het park te bezoeken.
Na weer de hele hobbelweg terug te hebben genomen, gaf Emma ons de keuze; of het geld van de taxi terug, of naar een ander deel van het Nationaal Park gaan. We hadden nog niets voor de verdere dag gepland, dus besloten we naar het andere gedeelte te gaan. We hebben er absoluut geen spijt van gekregen!!! Eerst bezochten we een waterval van 104 meter hoog, waar het water zich met 82 km. per uur naar beneden stortte. Daarna reden we verder naar de hotsprings, waar de meren een gemiddelde temperatuur van 20 graden Celsius hebben. Heerlijk! Verder waren er ook nog talloze meren te zien die allemaal een helderblauwe kleur hebben, vanwege de vele mineralen die erin zitten. Het water was zo helder dat we de bodem konden zien, ook al waren sommige meren wel achttien meter diep…
Pas in het donker verlieten we het Nationaal Park, om nog 1,5 uur in de auto terug naar Songpan te zitten. Dat was echt een soort van spookrit, aangezien China nog geen lantaarnpalen kent en we een weg namen met – hoe kan het ook anders - veel gaten! Bovendien begon het ook weer te regenen, waardoor de zandwegen weer veranderden in modderwegen. We waren blij toen we weer in het hostel waren aangekomen, ook zodat we eindelijk weer eens wat konden eten. Dit deden we samen met Vida, waarmee we een onwijs leuke dag hebben beleefd; samen met haar hebben we heel wat theorieën over Chinezen bedacht en hebben we elkaars spreekwoorden in het Engels uitgewisseld (there’s a monkey coming out of the sleeve!). Verrassend genoeg kwamen er veel spreekwoorden overeen!
En toen gebeurde het… Wat misschien niemand ooit verwacht had, is nu dan toch echt gebeurd; we hebben op een paard gereden!! Songpan is onder reizigers erg populair vanwege de trektochten door de bergen, vaak zelfs langer dan één nacht. Vanwege de kou en de regen (en de verhalen van andere reizigers) hebben we besloten maar gewoon één dag te gaan, dat was achteraf gezien ook lang zat! We maakten een tocht over smalle bergweggetjes, waarvan we dachten dat het paard hier nooit overheen zou kunnen komen. Maar gelukkig hebben de paarden ons veilig naar het klooster gebracht, waar we bij een Tibetaanse familie onze lunch hebben genuttigd. Nouja, lunch… We kregen een bakje met daarin bruin poeder en een klont yakboter, waar kokend water overheen werd gegooid. Het resultaat was een bruin goedje, wat thee moest voorstellen! Het was verschrikkelijk vies, maar toch probeerden we uit goed fatsoen onze gezichten in plooi te houden – wat moesten we anders met vijftien paar ogen op ons gericht?! Het brood dat we erbij kregen leek nog niet te zijn gebakken, zo wit en melig dat het smaakte. Gelukkig kregen we er ook een soort van groentesoep bij, waarvan de groentes in ieder geval te eten waren. Over de bacon met vette spekranden zullen we het maar niet hebben… We hebben het voor elkaar gekregen om in ieder geval iets te eten, maar de Tibetanen zijn altijd zo gelukkig met bezoek dat ze van je verwachten dat je heel veel eet. We werden dan ook steeds maar weer aangespoord om nog meer te eten, maar dat hebben we zo beleefd mogelijk kunnen afwijzen..
Foto's
