Mission impossible in Yangshuo
Guangxi en Guizhou
China
Dereizigers
Mission impossible in Yangshuo
De hoofdingang zit met een kettingslot dicht, daar kunnen we er dus niet uit. Dan maar stilletjes achterom, langs de slapende nachtportier. Het busje is er nog steeds niet, wat nu? Dan maar de portier, die we zo juist lekker hebben laten slapen, wakker maken. We geven hem het telefoonnummer, maar om één of andere reden lukt het hem niet. Klantgericht dat hij is, wekt hij op zijn beurt de receptioniste die snel belt. Ze staan blijkbaar op ons te wachten bij het nieuwe Li River hotel en wij zitten in het oude Li River. Tja, what’s in a name?
Met 2 tellen zijn ze er dan toch en snel rijden we naar de vertrekplaats. Yes! Er staat een luchtballon voor ons startklaar. Wow, wat is dit geweldig, de opkomende zon geeft een prachtige warme gloed over het geweldige landschap. Het wordt helaas wel wat heiig. In de verte zien we nog een andere ballon, wel een beetje laag, die doen vast de waterdip. Dit is pas echt genieten van het fantastische Karstgebergte.
Na zo’n 3 kwartier zit het er helaas bijna op en maken we ons klaar om terug te keren. Maar wat nu? We komen helemaal niet meer vooruit en blijven telkens op dezelfde plek op en neer gaan. Snappen we dit? Uit het Chinees gebrabbel worden we niet echt wijs, maar de piloot kijkt ontspannen om zich heen, dus waarom zouden wij ons druk maken.
Weer 45 minuten later lijken we dan toch echt de daling in te zetten. Maar ons startpunt is in geen velden of wegen te bekennen! Over de walkietalkie wordt nu opeens wel druk heen en weer gepraat, want het gas is nu toch wel echt op. We vliegen op een paar meter hoogte rakelings over en zelfs door de fruitbomen. Af en toe duiken we weg en duwen we een voorbijkomende tak opzij. Het einde van de boomgaard is in zicht, maar hier kunnen we toch niet landen? We zitten recht boven een ondergelopen rijstveld. Geen probleem, daar weet de piloot wel raad mee. Een jongen in het veld krijgt één van de lijnen in zijn handen gegooid en hij trekt de ballon door nog meer velden richting de rivier. Zeker een kwartier sjokt hij op blote voeten, slechts gekleed in zwembroek door de met water gevulde rijstvelden, door fruitbomen, over muurtjes, terwijl wij weer laag over de grond zweven.
Bij een laatste muurtje hangen we te laag en daar komen we dan ook niet meer overheen. De piloot klimt eruit, zet zich af op het muurtje en de ballon stijgt weer. Ja hé en wij dan? Maar de stijging is nog maar net voldoende om over het muurtje te komen. Daarna landen we dan toch eindelijk op het droge. We zijn vlak bij de rivier, maar nog steeds aan de verkeerde kant!
Iedereen eruit! Alle gashendels worden vol open gezet en met het laatste restje stijgt de ballon een paar centimeter. Drie Chinezen springen met lijnen in de hand de rivier in en trekken de luchtballon zo nog net naar de overkant. Het dreigt bijna nog mis te gaan als deze naar de foute kant helt en alsnog in het water lijkt te vallen. Snel trekwerk voorkomt erger.
Nu wij nog naar de overkant. Met zijn allen op een klein bamboevlot, dat natuurlijk op veel minder berekend is, dus we krijgen allemaal natte voeten. Maar niet zeuren, we staan weer aan de goede kant van de rivier. Hier wacht het busje om ons weer naar het hotel terug te brengen. Als we weg willen rijden start het busje niet; wij schieten in de lach, tot grote opluchting van de Chinezen! Even helpen met aanduwen en na een tocht van ca. 3 uur zo zijn we terug in het hotel. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en is het een ervaring geworden om nooit meer te vergeten!
Foto's
