Vervolg van mijn reis door Zuid China.
China
Azië
Huff
Vervolg van mijn reis door Zuid China.
(dag15) Op weg naar Guiyang zien we dat er aan de infrastructuur hard gewerkt wordt, wat eigenlijk in het hele gedeelte, dat we doorreizen het geval is. We bezoeken het Qingman Miao en het Shiqiao Miao dorp met hun eigen traditionele levensstijl en het eerste dorp staat bekend om het prachtige borduurwerk en ook heeft het bekendheid doordat er papier maakt wordt van de moerbeiboombast en dat heeft een hoge kwaliteit. Ook hier staan houten huizen en ook de nieuwe huizen worden van hout gemaakt. Hier zijn voor het dorp in de rivier waterwielen te zien. In het tweede dorp gebruiken we de lunch bij een lokale familie, die ons verwelkomt met weer de rijstwijn bij binnenkomst van het dorp. Op het grote centrale plein liggen hier de grote blauwe lappen op de straat te drogen en later zien we hoe ze verwerkt worden tot de rokjes, die vol plooitjes zijn. We worden langs de keuken geloosd en naar boven geleid, waar de tafel voor ons gedekt staat en we eten een voortreffelijke maal en de rijstwijn vloeit er rijkelijk. De vrouwen van die stam drinken veel, om al het werk dat ze verzetten te doen vergeten en zo een beetje lol in het leven houden. Ook laat ze de ronde ton met de blauwe lap zien, met daaromheen touwen strak gespannen en met een soort van pen schuift ze telkens de stof een beetje op tot mooie kleine plooitjes en als het maar lang genoeg op de ton zit, blijven de plooitjes er wel in zitten. We krijgen wederom een wandeling door het dorpje en zo krijg je een goed inzicht hoe de mensen daar leven. Dan op naar Guiyang, waar we het Jiaxiu Paviljoen bekijken. Het is een sierlijk gebouw op de Fuyu Brug over de Nanming-rivier en er werden vroeger examens afgelegd in de Ming- en Quing-dynastie. Het heeft drie verdiepingen, welke ook de beklimmen zijn en er zijn mooie schilderijen te zien. We gaan ’s avonds de stad in en komen uit bij het snack-straatje waar je heerlijk een hapje kon eten, maar als we de kontjes, staartjes, darmen en neuzen van het varken en andere dingen van dat soort zien, hebben wij al gegeten en gedronken, dus dat doen we maar niet en zoeken iets anders op. De volgende dag (16) gaan we een Jicheng Han dorp bezoeken, een dorp met weer allemaal houten huizen, maar nu het grote, hoge deuren als ingang met daarvoor banken waarop in het begin voornamelijk oude mensen zitten. We zeggen zo tegen elkaar”hangplek voor ouderen”, maar het doet heel gemoedelijk aan en opeens uit het niet komen en dansers en ook muziek tevoorschijn en worden we verrast met een optreden van een Dixi-opera. Di betekend grond en xi opera en werd door een reizende groep op de grond en open lucht gespeeld en vertelt het verhaal van vroegere veldslagen. Er worden handgemaakte maskers met lange veren op het hoofd gedragen en door middel van een fijn geweven zwarte doek kijken de spelers(krijgers). Denk er de vlaggen op de rug en het tromgeroffel erbij en de oorlog is al half gewonnen. Nu word de Dixi-opera bij festivals en voor toeristen opgevoerd, maar het is wel een bijzonderheid, want het hele dorp, klein en groot liep uit om naar de voorstelling te komen kijken en ook dit keer is het weer een ware belevenis. Dan gaan we naar de Huangguoshu Waterval, 74 meter hoog en 101 meter breed en is daarmee de grootste waterval van geheel Azië. Het is er heel druk, want de chinezen zelf hebben ook vakantie en zijn dan ook massaal erop uit getrokken, maar na een dik uur in de rij te hebben geschuifeld, staan we dan toch maar mooi voor de waterval. Een water geweld dat naar beneden klettert is fantastisch om te zien en als we achter langs lopen door de rotsen heen naar de uitgang hebben we dat ook gehad. Naar Kunming gaan we met de nachttrein en hebben daarvoor ‘s morgens al een paar dingen in de handbagage gestopt, want de koffer gaat apart. De vierpersoonscouchette is schoon en goed te doen en nadat we nog een kopje thee hebben gedaan, proberen we te slapen. Dat lukt wonderwel en dedag erop (dag 17) moeten we er vroeg uit en om 6 uur lopen we in Kumning over straat naar ons hotel. De kamers zijn klaar, maar moeten wachten op het ontbijt en als dat klaar is, gaan we op naar het Stenen Woud, waar je langs een slingerend pad door dit natuurfenomeen kunt lopen. Wij zoeken ons eigen pad, klimmen en klauteren ook, maar dan een verkorte versie en rusten uit wanneer het ons uitkomt en het is heerlijk om eens zonder de groep en met zijn tweeën te zijn We kopen bij een stalletje een tros druiven en genieten van de mensen die er ook zijn en dan zijn er opeens dames in klederdracht met prachtige ronde en snaar muziek instrumenten en krijgen er een concert van. Dit zijn van die smakelijke krenten die in de pap zitten en daar word ik heel blij van. We hebben ’s avonds in een plaatselijk restaurant zitten eten en zelfs met handen en voeten konden we niet wijs maken wat we wilden eten. Met behulp van plaatjes en een mevrouw die daar ook zat te eten en een beetje Engels sprak, kwam er toch wat op tafel.
Foto's
