Vervolg van mijn reis door het zuiden van China.
China
Azië
Huff
Vervolg van mijn reis door het zuiden van China.
De volgende dag (dag9) gaan we fietsen door de rijstvelden. De fiets is iets aan de kleine kant en zit ongemakkelijk, maar we komen vooruit. De omgeving is prachtig en er word heel wat gestopt voor de foto’s. Ook gaan we bij een lokale boerenfamilie op bezoek en bekijken het hele huis en zien hoe die mensen leven. Ik zou niet willen ruilen. We stappen weer op en steken over een smal pad de Li-rivier over, daar dobberen een grote hoeveelheid waterfietsen in het water en die dagjesmensen hebben zichtbaar plezier en genieten van het water en het zonnetje. We rusten even uit bij voor een kop koffie met appeltaart bij de Guesthouse; DeGiggling Tree, welke beheerd word door een Nederlands echtpaar en waar gezinnen ook kunnen verblijven in een prachtige en rustige omgeving. In de middag gaan we de overdekte markt bekijken en zien er een keur aan verse groenten en fruit. In een andere hal is er een vlees markt met veel pluimvee, die geslacht worden waar je bij staat en tot onze verbazing hangt er ook een hond aan een haak. We verlaten de markt en zoeken rust in het park tegenover de markt en daar zijn hele families aan het karaoken, bordspelletjes, kaarten en tai tji-en, wat we in vele parken en pleinen in China zien. Een lust voor het oog. Ook wil er een familie met ons op de foto en die komen gezellig bij ons zitten voor de fotoshot van hun kant. In de avond gaan we op aalscholvervis vangst, een hele aparte ervaring. We gaan op een soort flet, waar de aalscholvers ook op zijn en met felle lampen worden de vissen gelokt. Daar komen ook zo ongeveer een miljoen muggen op af, maar die bijten de mens niet, maar het is wel lastig. De aalscholvers vangen de vis, maar kunnen de grotere vissen niet doorslikken omdat de keel gedeeltelijk wordt afgebonden en de visser haalt de vissen die de aalscholver niet doorslikt er weer uit. Deze vogels worden er speciaal op getraind en hebben een goed leven bij de visserman. We mogen ook met de vogels op de foto en dat levert een heel stoer plaatje op.
Het plaatsje Yangshou is heel erg toeristisch geworden en overvol met toeristen uit binnen en buitenland, soms is er geen doorkomen aan en het is dus niet zo heel erg als we de volgende dag vertrekken naar Longshen.(dag 10) Bovendien heb ik zelf het gevoel dat het nu echt gaat beginnen, omdat ik 8 jaar geleden ook deze plaatsen al heb aangedaan met uitzondering van de Hakka-dorpen. We gaan weer door een prachtig landschap van rijstterrassen naar het plaatsje Pin-Ann, waar je al kimmend langs vele en ongelijke treden naar boven moet om in het plaatsje Longshen te komen. Alleen handbagage mee, want de koffers gaan voor een nachtje in een depõt. Onder in het dorp zijn ook draagstoelen en omdat ik visueel niet geheel goed ben, laat ik die mannen die dag een centje verdienen. Al zittend geniet ik van dichtbij van de mooie groene velden en het is zelfs een keer zo stijl, dat ik eruit moet en zelf een stukje moet klimmen. Boven in het hotel krijgen we een uurtje rust, voordat we aan een wandeling beginnen. Wat een weldaad en wat een rust is het daar en de prachtige “drakenrug” terrassen zijn een ware lust voor het oog, het is adembenemend mooi en de camera draait dan ook overuren, vooral als we mensen van de Yao-stam met hun lange haren ontmoeten en die ze op een bepaalde manier op het hoofd dragen. Ze geven er graag een demonstatie van. Heel apart!! De haren laten ze groeien tot een bepaalde lengte, knippen ze dan af, laten ze weer groeien, maar het afgeknipte haar draaien ze weer door het haar heen en zo lijkt het net of ze een hoedje ophebben. Geweldig om dit te zien doen. Ook kun je daar de kleding en hoofdversierselen aan trekken en op de foto gaan, maar dat doen we niet. Het avondeten gebruiken we in voor mijn gevoel enige en gezellig restaurantje, die het dorp heeft en gaan op de tast weer naar ons eigen traditioneel houten hotelletje, want de verlichting is er zeer schaars.
De volgende dag(dag 11) gaan we eerder dan de anderen met het meisje, dat in een mand op haar rug de handbagage draagt, lopend naar beneden, waar we wachten op de anderen en weer trekt het mooie landschap aan ons voorbij als we de Wind- en Regen bruggen gaan bekijken,een meesterwerk van de Dong mensen, die een centrale rol spelen in de plaatselijke bevolking, want daar worden vooral ’s avonds als het werk gedaan is de nieuwtjes en de laatste roddels uitgewisseld. Ze geven ook bescherming tegen de regen en de wind, vandaar de naam. De mooie versierde en sierlijk gebouwde bruggen vervullen dus een belangrijke taak in het bestaan van de bevolking daar, zo ook de trommeltorens, die in elk dorp staat. Ook wandelen we naar een Dong-minderheids dorp, Chengyang, waar prachtig borduur, weef en breiwerk te zien is. Het zilverwerk is ook een waar staaltje van vakmanschap. We komen bij een vrij groot gebouw en worden uitgenodigd om naar binnen te komen en daar krijgen we een voorstelling van muziek en dans in de bijbehorende klederdracht met prachtige hoofdtooien. Het is een prachtig gezicht al deze dames en heren in hun mooie kledij. Op weg naar onze overnachtingsplaats Sanjiang stoppen we nog een keer om de zo karakteristieke houten waterwielen in de rivier op de foto te zetten. In Sanjiang maken we zelf nog een kleine stadswandeling en komen op een groot plein uit welke bestraat is in fraaie dier figuren en dat allemaal van platte kiezels op zijn kant. Ook is er een mooie trommeltoren die als alarmsysteem dienst doet als er brand is of als er gevaar dreigt en ligt centraal in het dorp en de festiviteiten vinden er ook plaats. Hier worden we getrakteerd op een zeer fraaie zonsondergang en de trommeltoren met de hoog opgestelde stellage met de te drogen rijst geven een fraai silhouet tegen de oranje lucht. Het is allemaal prachtig wat we zien en meemaken en het kan bijna niet beter, maar dan die nacht zit ik een paar uur op het toilet en heb bijna niet geslapen, maar de reis gaat verder en ik moet mee.(
Foto's
