Gewoon zo'n avondje. deel 2
China
Azië
MathuBloom
Gewoon zo'n avondje. deel 2
Hij is super groot. Groot bed, grote douche, grote tv. Dit hebben we nog nooit gehad. Daarnaast is de muur tussen badkamer en de rest een grote glazen wand met een stug, doorzichtig gordijn bewerkt met goudgeborduurde blaadjes, zodat je voyeuristisch vanuit je bed naar je douchende vriendin of plassende vriend zou kunnen kijken. Wat een luxe.
Ze wuift alle bedankjes het raam uit "This is my husband, he is policemen, you safe!" en dan is ze opeens weg en staan wij overdonderd in de rondte te kijken.
Even vragen we ons af wat voor corrupte zaakjes hier gaande zijn dat Men. de Politieagent zomaar een kamer tot zijn beschikking heeft in een duur hotel, maar al snel springen we breed grijnzend op het grote bed en bekijken we wat voor snuisterijen dit hotel als service neerlegt. Zeepjes, shampoo, doucheschuim, tandenborstel met pasta, badmusten, scheermesjes met handdoekje voor dames en een ander met schuim voor heren. Bij het bed treffen we verpakte onderbroeken, een voor hem en een voor haar, sokken en verschillende condooms. Werkelijk, zelfs een met bananensmaak. En wat is dit nu, we prutsen het pakketje open en lachen ons suf als een zacht rubberen vibrerende penisring tevoorschijn komt. IN CHINA! Dit is niet bepaald wat we hadden verwacht.
We gaan popelend uit de kleren om de brede douchekop uit te proberen. Tot onze teleurstelling is de druk (op de vijfde verdieping) niet erg hoog en kunnen de twee koppen niet tegelijk aan. Het is altijd even wachten tot het warme water door de lange leidingen komt kruipen, maar na een minuut of zes moeten we constateren dat het water maar matig lauw blijft en word het dus een vluggertje.
All zappend langs alle kanalen drinken we een kopje groene thee uit traditionele porseleinen kopjes nadat we onze oren eens met wattenstaafjes hebben kunnen schoonmaken. Zacht zullen we slapen.
Als ik in de nacht wakker word om te plassen en de badkamer in stap plons ik midden in een zwembad. Ons douchewater is niet weg gelopen door de onjuist uitgelijnde vloer. Als ik daarna terug de kamer in stap ga ik bijna op mijn bek door de gladde tegeltjes. Me afvragend waarom zelfs dure hotels zo'n fouten in hun architectuur kunnen hebben loop ik naar de gordijnen om deze dicht te trekken tegen het vroege ochtendlicht. Ik ben echt niet boos, gebruik heus geen geweld, maar met een regen van betonstof komt de hele gordijnrails van 5 meter uit de muur zetten en blijft ergens achter hangen. Oeps!
Als een paar uur later de dag tussen het plafond en het gevallen gordijn schijnt en wij onze ogen uitgerust openen zien we enorme schimmelplekken met gaten in het plafond. Zoals zo vaak constateren we dat China toch wel veel uiterlijke schijn heeft. Niettemin beginnen we zeer opgewekt aan de volgende lift, misschien nog wel het meest omdat het hele verhaal ons veel heeft laten lachen en da's toch het beste voor ieders spirit.
Geweldig, zo'n gewone avond in China.
Foto's
