China
Zijderoute 20
De volgende ochtend rijden we vanuit Tashrabat over een langzaam slechter wordende weg naar de grens met China, gelegen op 3750 meter aan de Torugart-pas. Ik zie het prachtige Tien Shangebergte met hoge bergtoppen en talloze bergmarmotten. Ik kan ze jammer genoeg niet op de foto krijgen, want ze zijn watervlug!
Het wordt een lange dag want het passeren van de verschillende checkpoints vergt heel wat van ons geduld en flexibiliteit. Natuurlijk moeten we uitgebreid worden bekeken en om de beurt voor en onder een spiegel gaan staan. (Er worden via deze route veel drugs gesmokkeld!) Op het teken van een snauwende pet wordt er weer een pasfoto gemaakt en nog meer een keertje een stempel verstrekt.
Dan begint het lange wachten, want we moeten na de slagbomen overstappen in een Chinese bus en afscheid nemen van onze aardige Kirgizische chauffeur. Gelukkig kunnen we in ons busje blijven zitten, want het is inmiddels behoorlijk gaan sneeuwen en het wordt steeds kouder. Na 2 1/2 uur komt er in de verte een stip aan, wat onze volgende bus blijkt te zijn.
Overigens is de Chinese douanecontrole nog 100 km verderop over een hobbelige weg door een aanmerkelijk droog landschap, zonder enige menselijke aanwezigheid. Het is opmerkelijk dat het landschap zo snel kan veranderen als je afdaalt. Omdat we in niemandsland rijden en ook niemand zich kennelijk verantwoordelijk voelt voor de staat van de wegen ben ik aan het eind van de rit geradbraakt. Nog maar een keertje alle tassen door een scanner, paspoort laten zien, vriendelijk lachen en dan eindelijk op weg naar Kashgar!