You take picture?!
China
Azië
Roos87
You take picture?!
Om aan de hitte van de zon te ontsnappen zijn wij een internetcafe ingedoken om jullie weer even op de hoogte te stellen van onze gebeurtenissen. Het weer zit dus nog steeds erg mee, de temperatuur schommelt tussen de 25 en 30 graden in!
We zijn nu in Wutai Shan, een dorpje dat eigenlijk Taihuai heet. De Wutai Shan is een heilige bergketen die over het dorpje uitkijkt en waar vele pelgrimstochten naartoe leiden. Hier is de grootste concentratie tempels van China te vinden, die via steile trappen te bezoeken zijn. Wij hebben vanochtend de kabelbaan genomen om te genieten van het weidse uitzicht over de omgeving. Maar, voordat we de kabelbaan in konden stappen, werd door een Chinees meisje gevraagd of Roselien met haar op de foto wilde. Daar was ze natuurlijk niet te beroerd door, deze traditie begint nu wel te wennen..
Afgelopen dagen zijn we namelijk in Datong geweest, een vieze lelijke industriestad met twee hele mooie bezienswaardigheden; de Hangende Tempel (lijkt tussen de rotsen op enkele palen te hangen) en de Yungang Grotten (51.000 Boeddha beelden). Bij beide bezienswaardigheden werden we vaak nagestaard en werden er 'stiekem' (voor onze neus stoppen, lens inzoomen op ons - valt niet op!) foto's van ons gemaakt. Totdat een Chinees aan Roselien vroeg of hij met haar op de foto mocht, daarna volgden er uiteraard meerderen! Ondanks dat wij dus een hele bezienswaardigheid voor de Chinezen waren, hebben wij toch ook heel erg genoten van de tempel en de grotten!
Voordat we in Datong aankwamen hebben we natuurlijk nog enkele dagen in Peking beleefd. Jullie hebben al kunnen lezen dat we de Verboden Stad en het Olympisch Stadion hadden bezocht, maar we hebben nog veel meer gezien; het Jing Shan park (met prachtig uitzicht over de Verboden Stad - nu pas zagen we hoe groots het echt is!!), de Drum- en Klokkentoren, de oude Hutong-wijken en natuurlijk de Chinese Muur! We hadden via het hostel een hiking geboekt; 10 km. lopen van Jinshanling naar Simatai. We kregen er vier uur de tijd voor, dat moesten we dus makkelijk kunnen redden! We hadden er alleen geen rekening mee gehouden dat we naar een niet-gerestaureerd deel van de Muur waren gegaan, dus waar we nog flink wat hebben moeten klauteren! Trapjes waren geen trapjes meer en sommige stukken waren zo steil dat we maar moeilijk boven kwamen. Alle moeite werd natuurlijk wel beloond met prachtige vergezichten, met een Muur die door het landschap heen kronkelt!
Na een goede lunch tijdens de hiking hadden we 's avonds eigenlijk niet zo heel veel honger meer. Maar omdat dit de laatste avond in Peking zou zijn, moesten en zouden we toch echt de traditionele Pekingeend gaan proeven! Daarbij besloten we ook wat drinken te bestellen, na zo'n dag klimmen hadden we toch wel dorst. Op de vraag 'groot of klein?' zeiden we dan ook volmondig 'groot!' Niet wetende dat dat betekent dat je dan elk een fles van 1,25 liter krijgt! Kortom, onze dorst was snel gelest.. De Pekingeend zelf was erg smakelijk, behalve het velletje dat bol stond van het vet. Ook de pannenkoekjes, waarin je de eend samen met de groente en de saus zou moeten vouwen, waren niet echt lekker - die hebben we dan ook maar laten staan! Tot groot ongenoegen van de serveerster, die het vervolgens voor ons ging bereiden en we min of meer verplicht waren om het dan ook maar zo te eten!
Verder zijn we al bijna gewend geraakt aan de Chinese gewoontes.. Slurpen, boeren, smekken, door het restaurant heen schreeuwen en natuurlijk het spugen op straat is voor ons niet meer vreemd. Net als dat kleine nog niet-zindelijke kinderen allemaal een broekje dragen met een gat erin, zodat ze alleen maar hoeven te bukken om hun behoeften op straat te deponeren. Dat is echter niet het enige dat je hier op straat vindt; ook uit het niets onstaande vuilnisbelten, midden in de stad, sieren de straten. Gelukkig is een van de belangrijkste Chinese gewoonte wel zeer veel aanwezig; vriendelijkheid en behulpzaamheid! Ook al spreek je hun taal niet, toch kun je hen duidelijk maken wat je wilt en doen zij hun best om je vervolgens ook te helpen. Zo hebben we al vaak op een trein- en busstation gestaan, waar een iemand voor ons uitloopt naar de tickets, de tickets voor ons koopt en ons vervolgens naar de goede bus leidt. Erg handig, dat scheelt voor ons veel zoekwerk!
Morgen reizen we verder naar Xi'an, we moeten dan eerst 4 uur met de bus naar Taihuan en vervolgens de nachttrein (10 uur lang) naar Xi'an. Hopelijk gaat deze busrit een stuk beter bevallen dan de busrit naar Wutai Shan. We reden namelijk in een afgekeurde bus met een rotgang over de bergpassen, met steile afgronden naast je die de chauffeur niet leek op te merken. De haarspeldbochten nam hij al toeterend, er vanuit gaande dat de tegenliggers dan wel aan de kant zouden gaan! En bovendien vond hij het niet nodig om af te remmen voor hobbelige zandwegen, hij gaf zelfs gas bij om die hobbels te trotseren...
Foto's
