Guangzhou - verhaal van een stagiaire in China III
China
Azië
CarinaVollebregt
Guangzhou - verhaal van een stagiaire in China III
Het weekend was erg interessant...! Zoals ik al schreef was ik gevraagd om op de jaarlijkse kantoordag (die - zo zag ik later - zelfs gelijk viel met de Van Traa kantoordag!) een van de komische acts te verzorgen. Ik had een verhaal in het Chinees laten maken en uiteindelijk dat binnen een half uur geleerd. Nou ja, niet dus. Want niemand begreep waar ik het nou precies over had hahaha. Af en toe vingen ze een woord op en dan construeerden ze de zin er een beetje omheen! Het enige zinnetje dat goed bleef hangen was "Wo Zhen Sha" oftewel "Ik ben ook zo oenig." Kennelijk zegt men dat hier echt niet over zichzelf. Mijn lerares Yang Bo vroeg ook heel ongelovig: "Wil je dit echt over jezelf zeggen?"
De rest van de kantoordag werd gevormd door eten, heel veel eten, en een entertainment programma (daarin zat ook mijn speech). Zo was er voor de liefhebbers: een loterij, karaoke (en dan niet een beetje lollig vals zingen, maar echt bloedserieus Sky Radio-achtige liedjes zitten "Eurithmiaaaaaaa" met van die enorme uithalen!), ballonnen kapottrappen terwijl ze aan je been vastgeknoopt waren, het welbekende oudchinese spel "Verzamel zoveel mogelijk kledingstukken van je kantoorgenoten" en hints. Jullie bgrijpen: ik had de avond van mijn leven! En toen ik foto's liet zien van een van de kantooretentjes die toevallig nog op mijn fototoestel stonden merkte een van de advocaten (Frank) op: That's so boring. Hoe anders...
Ik blijf het wel typisch vinden die taal. Omdat ik de gast was moest ik ook lootjes trekken voor de loterij (fijn). De entertainmentmevrouw fluisterde mij de naam door en die moest ik dan zeggen. Een tamelijk omslachtige exercitie. En toen zei ik een naam verkeerd op een klinker, dus bijvoorbeeld Yeng Bo. Niemand reageerde. Dus de entertainmevrouw fluisterde nogmaals de naam. Okee, ik doe de tweede poging: Yung Bo. Weer staat niemand op. Pas bij de derde poging: Yang Bo, juicht er iemand. Ik begrijp dat echt niet. Want als mensen toch zeggen Corina Vollebregt, dan begrijp ik toch ook meteen dat het over mij gaat????
Na het eten was er een rondje introduceren. Dus ik moest bij belangrijke mensen langs en mijzelf op traditionele wijze presenteren. Dat betekent: je krijgt een glas wijn dat tot de rand toe gevuld is en dat moet je dan "bottom up" drinken. Godzijdank heb ik de Hollandse genen en kan zelfs ik een Chinees eruit drinken. Frank vertelde dat hij na drie bier dronken is, hahahaha!
Verder had ik vrijdag besloten dat ik me nu maar eens in dat fameuze expatleven moest storten. Ik vol goede moed een bar in, ik heb er welgeteld twee sec. gestaan en ben toen linea recta naar het hotel gegaan. Lallende Britten van 60 jaar met dikke bierbuiken is niet mijn idee van "leuk". Ik ga thuis wel weer het sociale leven opzoeken!
De rest van het weekend heb ik de stad verkend. Veel gelopen. Voordat ik naar Guangzhou ging was ik van plan een fiets te kopen, maar in mijn reisgids stond dat, alhoewel maar 2% van alle auto's in China rijden, ongeveer 20% van alle ongevallen in China gebeurt. Dus ik laat die fiets maar voor wat het is.
Alleen maar weer lekker gegeten en bijzondere ervaringen gehad. Tweemaal begonnen kerels spontaan in het restaurant tegen me te praten, waarvan een normaal was en een ranzig. Die zei een paar keer "Yes, you beautiful lady, yes" alsof ie zichzelf nog moest overtuigen. En verder nog een grappig tafereel beleefd bij een restaurant. Het meisje van de bediening riep toen ik betaalde: "5994 yes". Ik: "Huh, no it is RMB 50", waarna ze weer dat nummer ging herhalen. Dit ging zo paar minuten door, totdat ik doorkreeg dat 5994 het registratienummer van mijn briefje van 50 was. Maar het was zo grappig. Het enige dat ze telkens herhaalde was: "5994 yes" met dat prachtige accent!
Iedereen trouwens superbedankt voor alle leuke en lieve berichtjes. Vind ik echt heel leuk om te krijgen. Zo zeggen sommige mensen dat mijn lach gemist wordt, vind ik zooo leuk om te horen! Vooral omdat mijn kantoorgenoten hier laatst zeiden: Als jij gaat lachen, moeten wij automatisch meelachen ook al weten we niet waarover je lacht. En meneer Wang Jing had gevraagd aan Henri: "Why is she always laughing?"
Foto's
