Hoe koop ik een vliegticket in een kleine Chinese stad?

Door: Mireille

Geplaatst op May 6, 2010

Het treinen in China is goed te doen, maar voordat je er in of uit bent, ga je letterlijk mee met de lawine aan Chinezen die over de trappen en het perron golven. Nou had ik hier op RR gelezen dat vliegen niet zo duur is en het scheelt tijd. Al enige tijd voelde ik me de ‘circus attractie’ als enig rondlopend niet-Chinees; aangestaard, afgewisseld met giebelen of verbazing en regelmatig bevoeld. Dat en het vooruitzicht op alleen maar meer regen en het vunzig hotel waar ik tot diep in de nacht geplaagd werd door een bellende masseuse, deed mij besluiten om enkele dagen eerder terug te vliegen naar Shanghai.

Vol goede moed stap ik door de hoofdstraat van Kaifeng op zoek naar een reisbureau. Al gauw kwam 'Sams's International Travel Agency' in mijn vizier, dat moet goed zijn dacht ik. Bij binnenkomst op mijn vraag – “Can you help me” - begonnen twee dames en een heer te giechelen. “No speek Englishhhh hihihihihi” . Probeer dan maar eens te vragen of ze een ander reisbureau weten - buiten hoost het dus veel zin om lang te lopen had ik niet. “I tlavel agenséée” - ja dat snap ik maar zonder communicatie kom je niet ver. Zo werd er wat heen en weer gesproken maar veel schoten we niet op. Dus mijn Chinees-Nederands taalgidsje uit de rugzak gevist, de Lonely Planet met de Chinese kaart waarop ik Zhengzhou naar Shanghai kon aanwijzen en een vliegtuig act opvoeren. "You want tlain to Zhengzhou”. Jemig! Inmiddels was één meisje afgedropen maar gluurde door haar pony hoe haar collega zich redde. De man bestudeerde uitvoerig zijn nagels. De gebaren-aanwijs-acteer-taal ging nog even door, maar een vliegticket kopen was nog lang niet duidelijk. Inmiddels bemerkte de ‘tlavel agent’ de wanhoop in mijn ogen, ik dacht hoe moet ik dit nu oplossen! Het China reizend dieptepunt was nu bereikt. Daar schrokken ze van, gelijk kreeg ik een beker warmwater en kwam het meisje op een lumineus idee om te schrijven. Op een briefje: "I wish to help you and make you feel better, I will try but my English is not good" in keurig Engels! Dus zo hebben we elkaar briefjes geschreven, haar geschreven Engels was best goed. Ze bleek Engelse les te hebben maar kon het niet praten of verstaan. Op een gegeven moment ging ze iemand bellen op haar roze mobieltje en kreeg ik die in mijn handen geduwd "My Englishhhh teachahhh" (teacher), “You tell!”. Dat loste niet veel op want zo goed sprak die teachahhh haar Engels niet, ze herhaald alles zeker vijf keer in een deftige langzame uitspraak. Terug naar schrijven en inmiddels bemoeide een aangeschoven klant met man zich ermee. Die spraken ook een mondje Engels. De boodschap dat ik 24 April van Zhengzhou naar Shanghai wilde vliegen was inmiddels duidelijk. Nog een bekertje warm water. De afgedropen dame was kennelijk de 'baas' en nam de regie over en ging driftig tikken in een soort MSN-programma met veel poesjes en hartjes en door haar eveneens roze mobieltje luidkeels bellen. Ik keek blijkbaar raadselachtig om dit MSN-bel tafereel en inmiddels ruim een uur verder. Vertelde de klant: "you wait, computahhhhh not wohk, she weuhking fohh you" maar ze msn'd toch.....zal wel, I wait. Bleek inderdaad het boekingsprogramma niet te werken, daarom chatte en belde ze met haar collega in een ander reisbureau. Naam en paspoort gegevens? En toen... had ik het raadselachtige van vier lange namen, leg nu maar eens uit wat je familienaam is! Vervolgens werd de hulp reisbureaudame met me naar een bank in de buurt gestuurd, naar de 'flappentapper' want met mijn creditcard kon ik niet betalen,“no hàà”. Eenmaal terug met het geld wilde ik het bedrag (slechts €74 om 2 uur te vliegen) overhandigen. Nee, nu moesten we naar een ander reisbureau. Hééh?!

Met dezelfde hulp reisbureaudame in de taxi door Kaifeng. De grote Chinese chauffeur met zijn Winnie de Pooh stuur keek me telkens geruststellend aan terwijl het reisbureaumeisje hem uitvoerig mijn drama vertelde. We arriveerden bij 'Sams International Travel Agency 2’. Vijf dames zitten achter de balie ogenschijnlijk zonder werkzaamheden, met mijn entree kwam een als bazindoende in mantelpak geklede dame de trap af. Uitvoerig verslag werd gedaan, het reisbureauteam keek mij met medeleven aan, één schonk me een bekertje warm water. Met zijn allen bemoeide het team zich met mijn boeking, Zhengzhou en Shanghai was het enige wat ik verstond. Mevrouw mantelpak stuurde een van haar employees de deur uit, de manier nogal onbeschoft in mijn ogen, om mijn 800 losse Yuans te wisselen want mijn ticket was slechts 740 Yuan. Inmiddels was de jongeman uit de het andere reisbureau rennend aangekomen, die wilde waarschijnlijk niets van deze soap missen! Liefdevol werd een nieuw bekertje warmwater bij me neergezet. Terwijl mevrouw mantelpak zeker een halfuur boven zat voor mijn ticket; kwam ze opeens beneden om opnieuw mijn naam-, paspoort- en visumgegevens te noteren (ik zou een poezen-harten MSN-bericht ook niet vertrouwen). Mevrouw mantelpak ging naar boven om even later wederom naast me staan - vier namen paste niet op het ticket, ik moest er twee kiezen. Met compassie keek het team mij aan, "Solly solly". Of ik nog een beker warmwater wilde? Één dame had duidelijk haar Engels gehoofd-oefend voor de vraag “How you come to aihpohhht?” Het vliegveld van Zhengzhou is ongeveer 45 min van Kaifeng. Ik had vooraf geïnformeerd dat een taxi ongeveer 100 Yuan zou kosten (10 euro), “Velly expensif, you take bus”, nou dat dacht ik niet! Ze snapte de vergissing al snel aan mijn heftig nee schudden en “No bus!” kreet. Er bleek een airport-shuttelbus te vertrekken van een hotel dichtbij, zeker zes keer per dag voor slechts 40 yuan. Alles werd keurig opgeschreven, voor de juiste vertrektijden werd nog even nagebeld. Inmiddels 2,5 uur later, 12 mensen en 5 bekers warmwater kwam eindelijk mijn geprinte vluchtkaartje in mijn handen. Toch mooi gelukt!