You are Chinese now!
China
Azië
Jolineopreis
You are Chinese now!
Om in de woorden van Robert Long te zeggen: "Vanmorgen vloog ze nog"! Niemand wist waar ze hem vandaan hadden en niemand wist waar hij was en hoe hij eruit zag... We vroegen ons allemaal af wanneer en hoelaat hij zou arriveren, maar geen persoon kon ons wijzer maken. "Hoelaat moet hij er sowieso zijn?" vroeg iemand aan mij. "Half 6", zei ik vol spanning. De sfeer in de Giggling tree was om te snijden. De hele dag was ik nerveus. Vragen stroomden door mijn hoofd en met zweterige palmen probeerde ik mijn boek te lezen. Dit lukte ook niet, dus dan nog maar een rondje lopen. Terug gekomen zag ik dat ik nog geen half uur weg was geweest. "Verdorie, waar blijft hij nou? Misschien weet de kok het!" Dus ook aan hem gevraagd. Deze spreekt geen Engels, dus daar schoot ik ook niks mee op. Om 17.35 kwam ze naar me toe. "Joline, it is time...." Alsof mijn laatste uur had geslagen, liep ik achter haar aan. De keuken in. "Where is it?" vroeg ik angstig. De kok bukte en pakte een katoenen zak met een grote knoop erin. "Is it in there?" met grote ogen keek ik naar de zak. "Yes, you wanted to see it, right?" vroeg ze. Ik knikte en de kok wees dat ik naar buiten moest lopen. Hij maakte de zak open en haald de slang eruit. Hij was een stuk kleiner dan ik me voorgesteld had. Hij was niet giftig, had ik mij laten vertellen. Alle meiden van het hostel hadden hun handen voor hun mond en ogen weggedraaid. Ze konden dit niet aanzien. Ik bleef maar foto's maken. De kok pakte het hoofdje beet en knipte de keel door. Zo makkelijk doe je dat nou! Ik maakte een klein gilletje en werd even onpasselijk. De andere kok had een glas rijstwijn klaar gezet en de slang werd leeg gedrukt. Het bloed werd gemengd met de rijstwijn. Er was mij van te voren gezegd dat ik hier ook een slok van moest nemen. Eerst weigerde ik, maar 1 slok kan vast geen kwaad. Dus al mijn moed heb ik bij elkaar geraapt en een slok van het bloed genomen. Door de wijn smaakte het naar alcohol, maar de nasmaak is alsof je en wondje hebt en deze met je mond probeert leeg te zuigen. Als bloed dus! "How do you want it?" kreeg ik nog als vraag. "Just soup", antwoordde ik. Een klein half uurtje later zat ik heerlijk te smullen aan mijn slangen soep en veel nieuwsgierige blikken kwamen af en toe even kijken hoe het eruit zag. Sommigen waren dapper genoeg om te proeven en sommigen keken snel en liepen dan weer weg. "You are Chinese now", zei Luke trots tegen me. "Chinese people also drink snake blood. You are very close to Chinese now," zei hij nogmaals. Stoer nam hij een grote hap van het vel van de slang en ik kon aan zijn blik zien dat hij het moeilijk kon doorslikken. Hij loog en zei dat het erg lekker was.
Foto's
