12 mei 2008
Beijing
China
Meeko
12 mei 2008
12 mei 2008
Op deze dag vond de zware aardbeving in de Chinese provincie Sichuan plaats.
En deze dag ben ik met een collega vertrokken naar Beijing.
De aardbeving vond plaats om 14.28 uur (lokale tijd), het epicentrum lag in het arrondissement Wenchuan en had een kracht van 7,8 op de schaal van Richter en richtte zware schade aan.
In sommige gebieden zijn hele dorpen en steden van de kaart geveegd.
Op het moment dat wij vertrokken vanuit Dusseldorf was er nog weinig bekend van de grootte van deze verwoestende aardbeving. Maar dat deze een enorme impact heeft gehad werd ons vrij snel duidelijk, eenmaal aangekomen in China.
Ons hotel is centraal gelegen, gedeeltelijk in een hutong en om de hoek van de moderne en drukke winkelstraat Wanfujing.
Overigens waren wij erg blij dat het hotel bij Wanfujing gelegen was, dat woord begrepen de Chinese taxi-chauffeurs tenminste en brachten ons naar de welbekende straat, maar op vertoon van het keurige Chinese visite-kaartje van het hotel, met zelfs een plattegrondje erop, reed menig taxi-chauffeur door, niemand begreep blijkbaar waar het hotel zich bevond en dat betekende voor de chauffeurs gas erop, doorrijden en ons vooral niet meenemen, maar dat terzijde.
In het hotel konden we elke ochtend een lokaal (Engels vertaald) krantje krijgen waarin het laatste nieuws omtrent de aardbeving geschreven stond. Normaal gesproken hoef ik op reis het nieuws niet te zien, maar dit waren zulke aangrijpende berichtgevingen dat we het krantje natuurlijk niet wilde missen.
Verschrikkelijke verhalen, mensen waarvan alle familieleden overleden zijn, mensen die geen idee hebben of er nog familieleden in leven zijn, mensen die in een klap al hun bezittingen kwijt zijn, verhalen die voor de betrokkenen enorm toekomstbepalend zijn.
Met daarbij foto’s waarbij de tranen ons in de ogen kwamen, zo aangrijpend.
Om vervolgens aan de dag te beginnen en weer een nieuw gedeelte van het prachtige Beijing te gaan ontdekken en beleven, veel hebben we op eigen houtje gezien, sommige trajecten hebben we met een prive-gids gedaan, een lief Chinees meisje wat alles op alles zette om het ons zo comfortabel en leuk mogelijk te maken, heel schattig. Om een voorbeeldje te geven, toen wij na een uitstapje per nachttrein vanuit Xi’an terugkwamen in Beijing stond zij juichend op het perron toen ze ons zag in de menigte…………wat een warm onthaal!
Het was zelfs aandoenlijk te noemen, zo’n klein Chinees meisje tegenover 2 lange Nederlandse meiden, die staat te stuiteren van blijdschap :-)
In Wanfujing, de winkelstraat om de hoek van ons fijne hotel hangen grote t.v. schermen waarop de hele dag beelden te zien zijn van de gevolgen van de aardbeving, indrukwekkend.
Veel mensen staan bij deze grote schermen stil en machteloos te staren naar nog meer hartverscheurende beelden van de immens grote puinhopen die deze aardbeving heeft nagelaten.
Richting het einde van de week komen er gelukkig ook berichten in het nieuws dat er mensen levend onder de ingestorte gebouwen gevonden worden, die dan weer herenigd worden met familieleden die intens ongerust waren.
Volwassenen, kleine kindjes, babytjes die herenigd worden met de mensen die van ze houden, de beelden zijn prachtig en ontroerend om te zien en het geeft de mensen weer hoop, dat is duidelijk!
Groot verdriet, geluk en hoop lopen nogal door elkaar heen in deze tijd voor veel mensen.
Op 19 mei 2008, om 14.28 uur staat heel China stil bij de overledenen en de gewonden van deze ramp.
Wij zaten op een druk terras bij het Qianhai meer op dit tijdstip, vrij dichtbij een drukke verkeersader door de stad.
Al het verkeer stond stil op dat tijdstip, alle chauffeurs stapten uit, drukten op de claxon of sirene.
Iedereen stond op, met de hoofden gebogen en alles en iedereen stond stil op dat moment.
En dat precies 3 minuten lang….
Het enige wat je hoorde waren de claxons en de sirenes, oorverdovend en toch ook weer niet, het hoorde bij de verder allesoverheersende stilte.
Na deze 3 minuten barstte veel mensen in tranen uit.
Wij stonden daar ook met tranen in onze ogen, de saamhorigheid die je daar voelde, heel bijzonder om mee te maken.
Indrukwekkend!
Wij zijn die middag en avond een beetje in het gebied rond de meren blijven hangen, we hebben er rondgewandeld en genoten van alles wat we er zagen.
Bij veel restaurantjes kwam de opbrengst van die dag en avond geheel ten goede aan de slachtoffers, zo ook de drankjes en het eten wat wij daar genuttigd hebben.
Toen het donker werd, werden er overal waxinelichtjes aangestoken die in verschillende vormen waren neergezet, in de vorm van de datum van de ramp, in de vorm van hartjes, mooi om te zien!
Wij hebben een prachtige week in China gehad en volop kunnen genieten van al het moois wat het land te bieden heeft……………………………..
Foto's
