Van Stroganoffsaus tot Pekingeend! - 1
Beijing
China
Roos87
Van Stroganoffsaus tot Pekingeend! - 1
Nooit gedacht dat we in twee weken tijd zoveel konden meemaken… Van het beboste Siberië, door het kale Mongolië naar het drukke Peking; onze ervaringen uiten zich nu al in ongeveer 1 uur filmen en ca. 1500 foto’s…
Vanaf de transfer van het hotel naar het treinstation was de sfeer onder alle Nederlandse treinreizigers al meteen goed, wat al meteen bleek bij het instappen van de trein; iedereen lette op elkaars spullen en hielp elkaar daar waar nodig. En dat het nodig was, dat bleek al snel! Door de gids van de organistatie waar we de treintickets hadden geboek werden we vooraf al gewaarschuwd voor Mongoolse handelaren, die al onze coupés vol zouden hebben gepropt met hun handelswaren om ze onderweg te kunnen verkopen. We moesten deze spullen uit de coupé zetten, zodat de Mongolen wisten dat deze coupé bezet waren en ze er een andere plaats voor konden zoeken. De eerste dozen waren nog maar net verplaatst toen één van de Mongolen om zich heen begon te slaan, waardoor de schrik bij ons allen er goed in kwam te zitten. Vooral toen andere Mongolen zich ermee begonnen te bemoeien en wij met acht personen in één coupé werden geduwd (let op: met vier personen zónder backpack is het al aardig vol in zo’n coupé!). De politie rende voorbij, de treinmanager liep te schreeuwen en wij vroegen ons af wat er nou allemaal gaande was. Gelukkig werd het snel gesust en konden we gewoon op tijd vertrekken. Wel hebben we de avond nogal gespannen beleeft, omdat één Mongool steeds terug kwam om nog meer klappen uit te delen! Dat werd ons gelukkig bespaard, omdat de Provodnika’s zo slim waren om de deur tussen de wagons op slot te doen en extra beveiliging rond te laten lopen. De rest van de dagen hebben we geen last meer gehad van deze Mongolen, we hebben van één Mongool zelfs nog Mongoolse les gehad!
Één van de hoogtepunten van de treinreis was het Baikalmeer, met de daarbij behorende Omul vis. Deze wilden we zeker even proeven, dus verlieten we de trein om deze te kopen. We vergaten daarbij -allemaal- dat de trein maar 2 minuten zou stoppen, dus toen de trein zich ineens in beweging zette startte we spontaan het spelletje ‘wie het eerste bij de deur is’! Gelukkig hebben we niemand achter hoeven te laten…
In eerste instantie dachten we dat we het Baikalmeer in het donker zouden zien en dus zouden missen, omdat de trein om 12 uur ’s nachts zou stoppen. De tijd in de trein wordt echter aangegeven in Moskou tijd en is dus niet gelijk aan de tijd buiten de trein. Dat betekende dus dat we al vijf uur verder waren en dus bij zonsopgang het Baikalmeer konden bewonderen.
Foto's
