'No, not go, not exist.'

Door: Debbievandeven

Geplaatst op Jun 24, 2010

China. Ik stond op de stoep van een willekeurige straat in het uitgaansgebied van Beijing en bladerde wild door het reisgidsje waar ik inmiddels aan verknocht was geraakt. De chinezen waren allen erg vriendelijk, maar een woordje over de grens was nog erg lastig.

Reisgenootje K. en ik hadden elkaar zojuist luid en half dronken uit de kast gebruld, een glas wijn in de ene hand en twee eetstokjes in de ander. De verfomfaaide gezichten van de rest van de reisgroep hadden ons doen beslissen dat we zonder hen verder zouden gaan. We lieten ze achter ons en besloten samen dé gayclub van Beijing te bezoeken: club Destination.

De taxi-chauffeur keek ongeduldig en vroeg in onverstaanbaar chinees iets wat leek op de vraag of we nog in gingen stappen. Daar, ik had het gevonden. Het adres van de gayclub in Chinees schrift. Ik liet het boekje aan de chauffeur zien en wees naar het adres. De chauffeur klikte een lampje aan, bestudeerde de bladzijde aandachtig, trok plots een vies gezicht en schudde wild met zijn hoofd. Met een ruk gooide hij de deur dicht en stoof er vandoor. Beduusd bleven we staan.

De volgende taxichauffeur die voor ons stopte, sprak iets beter Engels, maar wist alleen een korte ‘no, not go, not exist.’ uit te brengen. Pas toen ik besloot slechts de straatnaam er uit te scheuren en de naam van de club achterwege te laten, lukte het ons om een rit te krijgen.

De chauffeur stopte ver voor de club aan het begin van de straat, maar al gauw werd wel duidelijk dat we in de juiste buurt waren beland. Mannen met grote hoeden fluisterden zachtjes ‘want gay sex?’ in ons oor bij het passeren en op de hoek van de straat stond iemand met een stapeltje folders in zijn handen ‘dirty boy pictures’ aan te prijzen.

Eenmaal binnen, bleek dat een gayscene in Beijing wel degelijk bestond en dat deze bruisender was dan we hadden kunnen vermoeden. Het was een pand zeker drie keer zo groot als de Panama en er was haast geen doorkomen aan. Niet alleen toeristen hadden hun weg gevonden naar de gayclub, de meeste aanwezigen waren locals. Naast alle glitter en glamour die de club bevatte, was er ook duidelijk een keerzijde te bespeuren. Alles moest geheim blijven. Overal hingen waarschuwingen dat het maken van foto’s ter strengste verboden was en het meest frappante was nog wel dat veel homo’s en lesbiennes bij het verlaten van de club hand in hand naar huis liepen, de jongens met de meisjes, als ware het heteroseksuele stelletjes. “For protection”, verzekerde een van de bezoekers mij. Dit stemde me triest. Binnen was de gayscene, en was hij bruisender dan waar dan ook. Buiten was hij weg.