Zeedijk in het groot

Door: Jolineopreis

Geplaatst op Apr 27, 2010

Ik zeg: Wederom NI HAAAOOOO!!
Ben alweer een paar uur in Beijing en 5 kilo lichter. Heb door de hele stad al gelopen en verschillende torens beklommen.
Ik zal even helemaal van voor af aan beginnen... Ik pak ff mijn dagboek erbij, want het lijkt alweer een week geleden dat ik wegging uit Nederland!!

Stress voor de vlucht
Zit ik dan met al mijn Chinese geld in Nederland! Helemaal vergeten dat het wellicht handig is om ook nog wat euro's op zak te hebben. Ook vergeten nog te checken of ik al mijn pasjes bij me heb voor in China. Met stress kijk ik snel in mijn portomonnee. Gelukkig! Alles zit er gewoon nog in! Waar had ik mijn zonnebril nou ook alweer gelaten? Hij zat net nog op mijn hoofd!! In mijn tas? nNee. In de andere tas? Ook niet! Shit! O, wacht. Ik had hem in het zijvakje gestopt, zodat ik hem snel kon pakken wanneer de zon vervelend zou worden. Het is pas 8.50 en mijn vlucht gaat om 10.40. Wat moet ik doen al die tijd? Ik moet naar de wc, maar dan moet ik alles weer aantrekken en opdoen. En dan op de wc weer de tassen af. Terug naar de plek waar ik nu zit (vind ik altijd zo stom, net als wanneer je in de trein naar de wc gaat. Dan ga ik ook nooit terug naar dezelfde plaats. Geen idee waarom!). En dan alle tassen weer af. JAs weer uit, want het is bloedheet hier binnen. En dan over een half uur weer opstaan! Nee, ik hou het wel ff op.

Naar Londen..
Een airbus Industrie is dus echt een klein ouderwets klereding! Ik zat wel bij het raam, gelukkig!
Het toestel beweegt! We gaan vliegen! Eerst het vliegtuig in zijn achteruit en dan gaan met die banaan! Hm... toch niet. Ondertussen nog even stilstaan om alle knopjes uit te proberen. Althans, daar lijkt het op. De kleppen op de vleugel gaan open en dicht en we rijden weer! Maar moeten die kleppen niet open dan? Waarom werden ze anders getest? Aaah, misschien bij het opstijgen. Na minuten lang gereden te hebben lijkt het er toch op dat we vliegend naar Londen gaan! Uiteindelijk zie je tientallen mensen buiten naast de weg staan met hun kinderen en dan weet je dat dat het punt moet zijn waar je op gaat stijgen. Alsof de piloot er op wacht.. "Nee, nee... nog niet... wacht, nog niet genoeg mensen aan de weg... En JAAA daar zijn ze! We kunnen!" "Ahh," hoor je de mensen buiten roepen.
Ik kijk uit het raam om afscheid te nemen van Nederland, maar buig me maar weer snel naar achter want de man voor me heeft duidelijk eerst wat Heineken naar binnen gegooid, alvorens hij in het vliegtuig stapte.
De vlucht gaat goed. Na 45 minuten wordt al opgeroepen dat we gaan landen. Dat is snel! De man naast me begint tegen me te praten en vraagt waar ik heen ga. "Beijing". Antwoord ik. Leuk! vindt de man. Hij vertelt me dat hij in Kuala Lumpur woont met zijn vrouw voor een aantal jaar en hij wel eens voor een aantal dagen naar Beijing zou willen. Ik zeg hem dat ik ook voor twee dagen naar KL ga en hij zegt dat ik eventueel bij hen thuis kan blijven. MOchten hij en zijn vrouw aan het werk zijn, dan is er altijd de maid nog!! Toe maar! Hij geeft zijn mail en onze wegen scheiden.

In Londen.
Hoe dood je de tijd op een vliegveld wanneer je een overstaptijd van ruim 4 uur hebt? Juist! drinken, eten, rondlopen, nog meer drinken en nog meer eten! Zo zat ik in het restaurant Gordon Ramsey plane food, de goedkoopste salade te eten. Zit je dan tussen de zakenmannen met je backpack kleding en twee rugtassen. Ik voelde me vrij opgelaten en zat te wachten op mijn cola light. Toen begon er een (wederom) Amerikaanse mand tegen me te praten. Een wat oudere man. Hij vroeg waar ik heen ging. "Beijing", antwoorde ik net als in het vliegtuig. De man was verbaasd en vroeg wat ik er te zoeken had. Tja, dat vragen wel meer mensen! Ondertussen dacht ik: Waar blijft me cola toch? En op dat moment zie ik de ober naar me kijken en schrikken dat ik nog steeds niks te drinken heb. Rustig praatte de oude man verder over zijn sollicitatie in Stuttgart (WAAROM daar??!?!?). Hij komt uit California en daarom vraag ik me helemaal af wat hij in Duitsland te zoeken heeft. De ober komt eindelijk mijn cola brengen met 1000 excuses. Moet zeker van Gordon. Het lijkt trouwens ook of iedereen gewoon Nederlands praat, heel gek! Maar echt soms klinken woorden ineens heel Nederlands. De man is niet aangenomen in Stuttgart en moet dus weer terug naar LA. Hij geeft me nog enkele tips om in China te werken als Engelstalige gids, want mijn Engels is zooo goed!! "Is jullie tv ook in het Engels?" vraagt hij. Dat had hij al ergens vernomen. "Yes," antwoord ik. Wij doen niet aan nasynchronisatie net als in Duitsland. Ook krijgen we Engels, Duits, Frans en met geluk Spaans op school. De man is erg onder de indruk. HA, weer bij een Amerikaan NEderland positief op de kaart gezet! Denk ik bij mezelf. De man betaalt en staap op. "Have a nice and save trip" zegt hij nog voordat hij weg gaat. "HAve a save flight", roep ik hem na.