Morning Glory deel 2

Door: PaulineE

Geplaatst op Apr 8, 2010

Morning Glory deel2

"Never give beggars money. Ze leggen hun prothese af omdat ze hun familie moeten onderhouden en willen geen tijd investeren om iets voor hun geld te doen".
De uitleg van de Japanse klinkt mij hard in de oren, zeker als ze uitlegt dat dit gebeurt omdat de familie honger lijdt als er geen geld wordt opgehaald.

De Cambodian School of Prothetics and Orthotics (CSPO) is een onderdeel van het project. Sofia is in tegenstelling tot de rest van de studenten niet verlegen. Enthousiast laat ze ons zien wat ze allemaal leert. Als ze verder vertelt over haar opleiding gaat ze naar buiten om ons niet de lijmlucht te laten opsnuiven.
In de kliniek heerst een grote drukte. Op het laboratorium wordt hard gewerkt aan de fabricage en de laatste aanpassingen van protheses. Op de band oefent een man met lopen. Met de aanwijzingen van de therapeut en gesteund door de leuning lukt het al aardig. Een stukje verderop wordt de arm van een meisje opgemeten. Ze heeft polio gehad en een brace nodig. Er zitten mensen te wachten. Af en toe komt er iemand uit het lab om een prothese te passen of om nog iets na te meten aan een stomp.
"Enjoy! Tomorrow breakfast at five thirty", zegt Lieng streng, maar kijkt ons ondeugend aan als ze s'middags afscheid neemt.
Met drie meiden sluiten we de dag af bij Seeing Hands. We worden naar een benauwd kamertje geleid, waar we ons omkleden in een wijde witte broek en een wit tenue. Aan de hand worden we terug gebracht naar de kamer waar we zijn binnen gekomen. Er staan drie massage tafels. Hier moeten we op gaan liggen, op ons buik. Boven mij zwabbert een ventilator en op mij klimt een volledig blinde masseuse. Ik kreun diep als ze op m'n rug begint te duwen. Gelukkig gaat ze na een tijdje van me af en gaat verder bij m'n hoofd. De twee andere masseuses kletsen volop, maar mijn seeing hands zijn bezig met hun werk. Af en toe antwoordt ze de andere twee met een zachte, lage stem. Hij klinkt lief en bescheiden. Seeing hands schuifelt om mij heen en al tastend vindt ze haar weg over mijn lichaam. Het eindigt met een flinke aframmeling. Ik geef haar een tip, maar dat begrijpt ze pas als ik haar uitleg welk getal erop het dollar briefje staat.

© Pauline

verder lezen: Op reis met juffrouw Jannie