We stoppen omdat we menen een feesttent te zien half op de straat gebouw en dat is altijd leuk. Gelijk komen er mensen op ons af en we moeten mee het kleine huisje in. Daar zit het vol, en ook zitten er monniken te bidden. Onder het huisje worden grote pannen met eten gekookt. Wij denken dat we op een feest zijn beland. Dan drukt een oud vrouwtje [ dat de hele tijd met een arm om mij heen blijft zitten ] een portret van een kindje in mijn handen. o nee toch! Een man spreekt een beetje Frans en verteld dat het kindje doodgereden is. Later als we afscheid nemen worden we heel erg hartelijk bedankt. Ik wordt er verlegen van