Fem in Fabuleaux FantAsia -deel5

Door: Femage

Geplaatst op May 7, 2010

Cambodja en ik en de gemengde gevoelens...

Met prachtheden als Angkor Wat en monsterlijkheden als
corruptie (ssst, zeg er niks over, de gevangenis is om
de hoek). Lieve mensen met verdriet in hun ziel en
opdringerige geldbelustigen want geld is macht. Met
geld koop je je toekomst, letterlijk. Op je
solicitatieformulier hoef je niet aan te komen met de
opleidingen die je genoten hebt, nee, wil je arts
worden? Prima, waar is je geld? Absurd maar waar.
Corruptie en walgelijkheden.
Tijdens de Khmer Rouge -1975-1979- werden intelligente
mensen opgesloten, gemarteld en uitgeroeid. De rest
van het volk, inclusief kinderen, werd mijnenlegger.
Mijnen afkomstig uit onder andere Amerika, China,
Rusland- landen die toevallig nog steeds niet hebben
getekend voor de verbanning van deze
antipersoonsmijnen die nog steeds elke dag levens
eisen.
Alle mensen ouder dan ik hebben de gruwelijkheden der
Khmer Rouge meegemaakt. Dat is bizar om te realiseren.
Wat mijn verbazing ook schetste is dat pal naast de
killing fields een shooting range is. "Ja mevrouw,
heftig he allemaal... Wilt u nu zelf lekker een potje
gaan schieten?"

De geschiedenis bracht het land ook het mooie: Angkor
Wat en de vele omliggende tempels. 's Werelds grootste
religieus bouwwerk, tadaaaa!
Blij met het regenseizoen, want minder toeristen en
soms zelfs een tempel voor mezelf, stel ik me voor hoe
ik in een jongens-avonturenboek ben terecht gekomen
-waarom beleven jongens dit soort avonturen eigenlijk
altijd?-.
Ik stap over een grote slang die de ingang bewaakt,
heb een goed gesprek met de tijger van de tempel en
open geheime doorgangen... -ah, ik begrijp het ineens:
jongens zouden de slang doorspiesen en de tijger
bevechten wat het gevaarlijker dus spannender
maakt...oke-
Ik loop door een tempel die wordt overgenomen door
immens grote bomen, ze eisen hun terrein terug. De
wortels breken door de stenen der heiligheid, het
gevecht tussen mens en natuur. "Wat ik zou doen..., ik
zou een tempel he-le-maal opnieuw opbouwen zodat de
mensen een beter idee krijgen. Ja, dan kun je wel
zeggen (niemand die wat zei) dat dat dan niet meer
echt is, maar zo zou ik het doen."
Bedankt meneer! En ik ben uit mn droom. Wat kunnen
mensen toch vervelend zijn.
Zoals de meisjes die in hun doorschijnend babydolletje
langs het bordje 'verboden te eten maar draag in
godsnaam wel een t-shirt' slenteren, zo goed als naakt
dus. Onwetend en respectloos.

Ik word links ingehaald door een fatsige patser in z'n
te grote, te glimmende patserbak met naast hem zijn
met goud beladen -geld is macht- vriendinnetje. Rechts
van me staat mijn nieuwe 12 jarige vriendinnetje, ze
verkoopt boeken, althans dat probeert ze, aan de
arrogante toeristen die haar meestal negeren. Negeren
is net alsof het er niet is, maar het is er wel. En ik
weet niet wat ik triester vind, het feit dat
kinderarbeid hier voor m'n neus staat of dat de kleine
geldmakers zo verdomde manipulerend goed zijn in hun
verkooppraatjes. Mijn dollar helpt ze niet uit deze
situatie. Wat is toch het goede te doen? Lastige maar
interessante vraag.
Er zijn hier ongelooflijk veel goede-doelen-dingen,
van meisjes die 3x in de week met de kinderen uit de
buurt creeren en zichzelf iets te serieus nemen als
wereldverbeteraar tot grootse wederopbouwprojecten. De
wederopbouw van een mooi maar corrupt land. Had ik al
gezegd dat het corrupt is? And the crowd says: Jahaaa!

Vuilnis, bergen vuilnis overal, penetrerende stank,
elke minuut nieuwe wagens vol goorheid. Ik sta
ertussen. Miljarden vliegen met mij en midden op zo'n
berg sorteren mensen met hun blote handen het vuil in
ruil voor een beetje geld. Ik zie hun huis wat niet
meer is dan wat houten latten en plastic zeil, ook op
de berg.
Jezus, wat doe ik hier? Sta ik hier nou stom te
kijken. Te kijken naar het leven van deze mensen.
Leven op de vuilnisbelt...
Oja, ik kom speelgoed brengen aan het schooltje van de
vuilnisbeltkinderen en ik speel er met ze. Ik voel me
een beetje een nepsinterklaas, maar die kinderen maken
alles goed. Klimgrage, knuffelende wezen waardoor ik
het khmerwoord voor 'hoofdluis' net iets te goed ken
nu...

Tussen de weeshuisbezoeken, bloeddonatie en
schilderijen-gemaakt-door-arme-kinderen-aankopen door
zette ik mijn voeten in het zand en dook de zee in.
En 's nachts, als de electriciteit uitvalt, zijn de
sterren overal. Het water wordt betoverd door
miljoenen lichtgevende algen, ze sprankelen bij elke
beweging die je maakt. Ik heb nog nooit zoiets magisch
gezien. Dit valt in geen reisgids te beschrijven, dit
is puur natuur en wonderbaarljk mooi!

En dat is wat Cambodja mij bracht. De grootste
vleermuizen die ik ooit zag, een hysterische rit met
een bamboetreintje en weer wat meer historisch besef.
Mijn Vietnamvisum ligt klaar dus daar ga ik, met een
regenpijp-routebeschrijving naar een verrassing die mn
moeder ergens in een tempel in HoChiMinhStad heeft
verstopt. Hoe leuk is dat, op weg naar mn eigen
jongensavonturenverhaal!
En hoe dat afloopt vertel ik jullie later... in een
volgende aflevering van Fem in Fabuleaux FantAsia.
Tadaaaaa!

Kus Fem