Deel 14: Battambang en omgeving
Battambang
Cambodja
MarianneV
Deel 14: Battambang en omgeving
Dag 15: Battambang
We worden om 9 uur opgehaald door Coco, onze gids. We laten hem weten dat we het gisteren besproken programma een beetje willen wijzigen. We willen iets meer vrije tijd, en we zijn een beetje Wat-moe. Meer dan één Wat (tempel) willen we nu even niet bezoeken.
Naast die ene tempel (een Boeddhistische Wat met een Hindoeïstische tempel -een ruïne- daarnaast) doen we een aantal zeker zo interessante dingen.
We zijn dol op het weten en zien van processen! We zien hoe rijstpapier voor het maken van Cambodjaanse loempiaatjes wordt gemaakt. Hoe slangen worden geroosterd om als delicatesse te worden verorberd; hoe rijstnoodles worden gemaakt en vispasta wordt bereid. Als laatste zien we hoe 'sticky- rijst wordt gemaakt. Rijst met kruiden en kidneybonen worden in een holle bamboestam geroosterd, als alles stevig en gaar is kan het als dessert of tussendoortje-lekkernij worden gegeten. Bij geen enkel van de genoemde processen komen machines te pas. Alles gaat met de hand. Veel en lang werk. Heel arbeidsintensief. Alles in de openlucht in een omgeving die niet echt hygiënisch genoemd kan worden...
Daarna lunchen in een typisch Cambodjaans restaurant en dan even terug naar het hotel.
's Middags gaan we met de bamboetrein! In eerste instantie weten we niet wat we ons daarbij moeten voorstellen, dus we hebben de wildste gedachten. Maar de werkelijkheid overtreft, zoals steeds hier, de verwachting.
De bamboetrein is een soort plat vlot van bamboe, zoiets als een tuinscherm waarmee we in Nederland de nieuwsgierige blikken van de buren uit onze tuin houden. Steviger is het ook niet. Daaronder zitten 2 keer 2 wielen aan assen. Om vooruit te komen zit er een klein dieselmotortje op. (Voor de ouderen onder ons: zoiets als het motortje van een Solex). Dat geheel loopt over een smalle treinrails. De Cambodjanen vervoeren daarmee hun vee en zichzelf om snel van A naar B te komen. Er is maar één spoor, maar het treintje gaat twee kanten op. Als je elkaar tegen komt volgt er een discussie voor wie het het zwaarst is om de trein van de rails te halen om de ander te laten passeren. In ons geval verloren wij: de anderen hadden de hele dag gewerkt en hadden zakken rijst bij zich. En onverzettelijke gezichten die spraken dat ze ècht niet voor toeristen zouden wijken! Wij vonden het uiteraard prima!
De rails is oud, mist soms een stuk en de delen sluiten niet echt geweldig meer op elkaar aan. Je schiet er met een rotvaart van zo'n 40 kilometer per uur overheen. De gaten en de andere oneffenheden voel je dan heel goed. Zonder vering of kussentje komt dat hard aan voor onze verwende blanke billen!! Maar wel een geweldige ervaring.
Om de 'dag van de processen' volledig te maken bezochten we nog een steenfabriek. Een fabriekje dus waar stenen worden gemaakt, ook weer met de hand uiteraard. Betekent dat deze heel misschien in de toekomst ook gebruikt kunnen worden voor woningen, waardoor deze misschien wat veiliger zouden kunnen worden? Alhoewel, een stenen huis op palen is misschien niet echt haalbaar. En ook geen gezicht misschien... Morgen naar Phnom Penh!
Foto's
