Deel 13: Siem Reap-Battambang; het Tony Sapmeer
Battambang
Cambodja
MarianneV
Deel 13: Siem Reap-Battambang; het Tony Sapmeer
Dag 14: Het Tony Sapmeer
We worden al om zes uur opgehaald voor onze boottocht naar Battambang. We hebben dan al een uitgebreid ontbijt achter de kiezen, geserveerd op de kamers. Wat een luxe!
We gaan per boot van Siem Reap naar Battambang; schijnbaar de mooiste boottocht die er in Cambodja te maken is. We zijn al om kwart over zes bij de kade, maar uiteindelijk vertrekt de boot pas om 7.40 uur. Het is een oude houten boot van een dikke drie meter breed en zo'n dertig meter lang. Er staan alleen wat houten bankjes in. Op het dak na is de boot open; dat kan ook wel, om zeven uur is het al 26 graden. De grote bagage gaat op het dak. Starten doe je door twee draadjes tegen elkaar te houden, de versnelling wordt geregeld met behulp van een fietsketting.
We kijken onze ogen uit bij de 'haven'. In de boot naar Phon Penh, die naast de onze ligt, gaan zelfs levende kippen mee aan boord. De omgeving heeft, bij de opkomende zon, iets onwerkelijks, spookachtig, maar ook sprookjesachtig.
Na zo'n drie kwartier, we varen dan op het Toni Sapmeer, gaat de jonge bestuurder ineens in volle vaart tegen de golven in. We gaan gigantisch heen en weer, we klappen op de golven, de boot lijkt bijna om te slaan! De bagage die tussen de passagiers ligt vliegt door de ruimte en een dieseltank van 50 liter knalt van boven naar beneden en spat uit elkaar. Enkele passagiers zitten onder de diesel, de boot ligt ermee vol. Een Franse toeriste ziet groen van angst. Dat wordt pas beter als de boot na een half uur wat tot bedaren komt. Wij hebben geen tijd voor of zin in angst. We zijn zo in beslag genomen door wat we zien!
Het is fascinerend! Vanaf het water zien we hoe de Cambodjanen langs de kant van het meer en in de mangroven wonen. Mensen wassen zichzelf, hun dieren, hun kleren en hun groenten in de rivier. Kinderen zwaaien en plonzen in het water. Iedereen lacht, iedereen is vrolijk! Terwijl, in onze ogen, wat we zien de overtreffende trap van armoede is. Maar zo moeten we natuurlijk niet denken; het is een andere wereld.
De Cambodjanen bij ons aan boord kijken verbaasd naar onze klikkende camera's. Wat is er in vredesnaam te zien aan een varkenshok op het water, aan zwemmende kinderen, eenzame vissers in een bootje die een visnet uitgooien en oude vrouwtjes die tot hun middel in het water staan om zich te wassen?
Houten hutjes, hoog op de palen, staan vlak langs de kant of zijn zelfs op het water gebouwd, zijn dus eigenlijk drijvende huisjes. Veel mensen bieden dingen te koop aan, fruit, noodlesoep of rijstgerechtjes, emmers en ander plastic spul, vis, natuurlijk, iedereen heeft vis!
Mensen wonen in bootjes van nog geen twee meter breed en drie meter lang. Kinderen van nog geen zes jaar gaan met een bootje een boodschap doen bij een drijvend 'winkeltje' verderop. Verder proberen te beschrijven wat we zien is onmogelijk. Het ontroert, het verbijstert en verbaast.
De natuur is (ook) prachtig! We varen niet alleen over het onrustige grote meer, maar ook kilometers en kilometers door heel smalle kreken, waar onze boot nooit door lijkt te kunnen. Tegenliggers, kleine vissersbootjes met hele families erop, drukken zich in de mangrovestruiken om ons door te laten. De takken van de mangroves zwiepen tot ver in onze boot, alleen precies in het midden van de boot loop je geen risico een striem van de taaie mangrovetakken tegen je aan te krijgen. Het harde geluid van de takken tegen de boot komt zelfs boven het geluid van de motor van de boot uit. Een spannend avontuur!
Onder weg stoppen we even om wat te kunnen kopen en om de 'happy room', zoals ze de wc hier soms grapsgewijs noemen, te kunnen bezoeken. Zó happy is die hier niet! Twee stinkende plankjes, zo'n 20 centimeter uit elkaar achter een golfplaten wandje. De vissen zwemmen onder je door...
Om vier uur komen we aan in Battambang op de rivier Sangke, stinkend naar zweet en diesel, vuil, doodmoe van het vroege opstaan, maar vooral van alle indrukken. Maar we zijn er allevier van overtuigd dat dit de meest mooie en indrukwekkende dag was die we tot nu toe gehad hebben!!
Een duik in het zwembad, een douche en later een weer heerlijke Cambodjaanse maaltijd maken het ons mogelijk de vandaag opgedane indrukken nog meer tot ons te laten doordringen.
Net als in Siem Reap zijn in Battambang ook veel bedelaars, merken we als we de stoffige stad in gaan! Ook kinderen. Wat moet je daarmee? Als je er een wat geeft komen ze allemaal. Bovendien zien we soms mensen met een ogenschijnlijk gebrek even later normaal rondlopen. Honger hebben ze wel. Kinderen vragen om de rijst die we over hebben. Dat kun je natuurlijk niet weigeren. Het geeft een machteloos gevoel!
Foto's
