Angkor Wat:
Het complex ligt ongeveer 10 kilometer ten noorden van Siem Reap. Het hele complex is ongeveer 25 km2 en bevat meer dan 100 tempels en ruïnes. De bouw begon in 1113, onder de regering van Suryavarman II, en werd vlak voor de dood van de koning in 1150 opgeleverd. Het is gebouwd ter ere van de Hindoe-God Vishnu. Ruim 100 jaar later werd het een boeddhistische tempel. Het is het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. De Angkor Wat is gebouwd van steen, en alle huizen eromheen waren van hout. Het is het belangrijkste overblijfsel uit het Khmer rijk dat mogelijk wel een miljoen inwoners heeft gehad. Sinds 1992 staat het op de wereld-erfgoedlijst van Unesco.
Khmerkunst werd geïnspireerd door de Indiase kunst, maar ontwikkelde zijn eigen kenmerken. Dit resulteerde in een nieuwe horizon in oriëntaalse kunst
De Angkor Wat is de grootste etagepiramide op het vasteland van zuid-oost Azië. Het is 1 km2 groot met een omtrek van 1500 x 1300 meter. De onderste etage is 3,2 meter hoog en heeft een omtrek van 187 x 215 meter, de middelste etage is 6,4 meter hoog en 100 x 115 meter in omtrek, de bovenste etage is 12,8 meter hoog en 75 x 73 meter.
Na de dood van koning Jayavarman VII begon het verval van de stad Angkor. De hofhouding en de bevolking verhuisden en door regelmatig terugkerende oorlogen met de buurlanden werd de stad volledig verwoest (ca 1431). Door de tijden heen is de tempel gespaard gebleven van kogels, bijlen en mijnen. De tijd en de elementen van de natuur hebben er een verloren stad van gemaakt die eeuwenlang in de jungle voor de wereld verborgen bleef. De Franse ontdekkingsreiziger Mouhot heeft in 1860 de ruïnes bestudeerd en Angkor Wat herontdekt.
Na de val van het Khmer-rijk in de 15de eeuw verviel de tempel aan de jungle reuzen en oerwoud bomen zoals de wurg-vijg. De wortels van de hemel reikende bomen lijken meer op reptielen dan planten. Toen in de 20ste eeuw de herstel en renovatie werkzaamheden begonnen is besloten om deze tempel zo te laten als hij gevonden was, één met de jungle. Desalniettemin is er veel werk verzet om de ruïnes te stabiliseren, toegang te verschaffen en de conditie van “verwaarlozing” te handhaven.