Vierentwintig jaar geleden was ik voor het eerst bij Angkor Wat en de omliggende tempels. Veel buitenlanders kwam je er niet tegen. Siem Reap was toen nog een uitgestrekt dorp met weinig verkeer en zonder hoogbouw. Het was de tijd dat één procent van de Chinezen over een paspoort beschikte.

Nu, anno 2018, is Siem Reap een stad vol hectisch verkeer. Het aantal hotels, restaurants en cafés is niet meer te tellen. Het lijkt wel alsof momenteel één procent van de Chinezen géén paspoort heeft.

Vorige maand was ik er dus weer. Het accent lag nu op het bezoeken van vooral de tempels die ver buiten Siem Reap liggen. Begin jaren negentig was het onmogelijk die te bezoeken vanwege de vele landmijnen op de sites en de guerrillaoorlog die de reeds verslagen despoot Pol Pot nog steeds voerde vanuit de jungle in het westen van Cambodja. Nu is het er rustig.

Niettemin blijft het natuurlijk leuk om Angkor Wat zelf te bezoeken ondanks de ‘miljoenen’ Chinese toeristen. Als je maar lang genoeg wacht tot de avond valt, kun je er nog altijd mooie foto’s maken.