Een stukje Cambodja
Een stukje Cambodja
Hier weer een stukje van onze reis door een deel van Azie. We hebben net ons buikje vol gegeten en er hier in battambang 's avonds niet veel te beleven is zijn we maar ff achter de pc gekropen.
Maar laat ik beginnen met ons avontuur om de grens over te steken van Thailand naar Cambodje. We hadden op de snelle simpele manier kunnen reizen doormiddel van het vliegtuig. Maar het leek ons ook wel leuk dit over land mee te maken. In de reisboeken en op internet werden we al gewaarschuwd dat het een gekkenhuis zou zijn. Nou en dat was het.
Eerst Thailand uit, paspoort laten zien en stempel erin. Dit ging allemaal nog prima.De grensovergang is niet meer dan een rechte zandweg met een aantal gebouwtjes en heel veel mensen. De volgende stap was om Cambodja in te komen. Tientallen mensen vertellen allemaal waar je heen moet en kinderen hangen aan je broek voor wat kleingeld. Allemaal negeren en doorlopen. Het is warm en je hebt 10 kilo op je rug. Na vier formulieren, aantal stempels en een stel klots oksels staan we eindelijk in Cambodja.
We zijn neergestreken in de plaat Battambang, deze plaats staat bekend om zijn mooie omgeving met rijstvelden, de oude franse koloniale gebouwen en de bambootrain ( echt fantastisch). Vandaag dan ook met een motorbike door de omgeving gecrossed. Op de verharde weg ging dit allemaal voorspoedig, maar om wat te zien moet je toch de hoofdweg verlaten, en omdat we in het regenzeisoen zitten zijn de zandwegen veranderd in modderpoelen. Met af en toe een flinke regenbui en een wegslipper in de bocht overal veilig aangekomen.
Het hoogetepunt vandaag was dus die Bambootrain, hier in Battambang ligt nog een spoorrails wat niet meer in gebruik is door een echte trein. Dus de lokale bevolking is creatief geweest en van bamboe en twee assen met wielen een eigen trein gemaakt. Wat wel kan gebeuren is dat je onderweg een tegenligger aankomt, de zwaarst beladen treintje mag dan blijven staan en de ander tilt zijn spullen en trein van de rails en zo vervolgt ieder zijn weg.
Het is toch weer een heel verhaal geworden. Morgen nemen we de boot naar Siem Reap bekend om de tempels van Ankor Wat.
Laat ik beginnen bij onze boottocht van Battambang naar SiemReap, die helaas door motorpech 9 uur duurden i.p.v 6. maar het was een prachtige tocht langs drijvende dorpen. Mooi om te zien hoe het leven is langs het water.
Bij aankomst in Siem Reap begon het circus. We zagen de tientallen TukTuk bestuurders al aan de kant staan. We waren nog niet aangemeerd of alle mannen sprongen in de boot om je mee te krijgen in zijn TukTuk. AAAAAAHHHHHH.
Siem Reap staat bekend om de tempels van Ankor Wat. Als je al deze tempels wilt bekijken ben je drie dagen zoet. Maar omdat Ro en ik naar 4 tempels wel tempelmoe zijn dus een ticket gekocht voor 1 dag toegang. En wat zijn deze tempels gaaf, zo knap als je denkt hoe ze deze honderden jaren geleden gebouwd hebben. De bekenste tempel is waar de film van Tomb Raider met Angelina Jolie is opgemomen. De tempel is overwoekerd door een boom en is dan ook prachtig om te zien.
Na twee dagen Siem Peap verlaten en door gereisd naar de hoofdstad Phnom Pehn. Hier kun je wat meer zien en leren van de gruwlijke geschiedenis van Cambodja. In de drie jaar dat Pol Pot het hier voor het zeggen had zijn er naar schatting tussen de 1,5 en 3 miljoen Cambodjanen vermoord. En om de reden dat ze intellectulen waren, dus andere taal konden spreken een goede baan haddenb of gewoon een bril droegen Volgens Pol Pot moest iedereen gelijk zijn. Daarom werden er zoveel mannen, vrouwen en kinderen vermoord.
In het Tuol Sleng Museum kun je zien op welke manier al deze mensen werden gevangen genomen en gemarteld. Erg indrukwekkend om de honderen foto's te zien van de mensen die dit hebben moeten doorstaan. Na marteling werden ze naar de killingfields gebracht net iets buiten de stad. Hier werden ze op verschillende manier vermoord. Er staat een grote toren met hierin de honderen schedel en botten van de personen die ze uit de massagraven hebben gehaald. En zelfs nu niet hebben ze alle massa graven leeg kunnen halen. Overal waar je loopt steken de stukken stof nog uit de grond.
Na alle narigheid natuurlijk ook lekker aan het genieten. In Phnom Pehn waren we zo gek om een mototbike te huren en mee te rijden in de chaos hier op straat. Natuurlijk werden we door de corrupte politie van de weg gehaald en na 10 dollar te hebben betaald mochten we onze weg weer vervolgen. Het werd dus nog een duur ritje. Maar je moet alles mee gemaakt hebben in je leven. En met dat motto heb ik mijn eerste gebakken sprinkhaan gegeten. En het smaakt nog niet eens zo slecht. Een soort zout snackje, lekker voor 's avonds op de bank met een biertje en kijkend naar een voetbal wedstrijd!!!
Gister avond gelukkig op tijd aangekomen in Vietnam om NL te zien voetballen. Vandaag pakken we de fiets om Phnom Pehn te bekijken.
Vervolg reis zie reisblog Vietnam