Wildfotograaf Vincent Munier: ‘We zijn allemaal dieren!'
Wat slechts enkele westerlingen is gelukt, kreeg de Franse wildlifefotograaf Vincent Munier voor elkaar: oog in oog komen met de zeldzame sneeuwluipaard in de hooglanden van Tibet.
(Foto gemaakt met Nikon: Vincent Munier)
Wat moet je als wildelifefotograaf nou in Tibet?
‘Tibet is in de eerste plaats bekend van de Himalaya en het boeddhisme, maar je vindt er ook de wildste wilde dieren! Omdat het gebied zo moeilijk bereikbaar is – zowel de grote hoogte als de geopolitieke situatie van Tibet zorgen voor uitdagingen – is het lokale wildlife amper gedocumenteerd. Een mooie uitdaging dus voor mij. Ik wilde vooral de bedreigde sneeuwluipaard fotograferen en onder westerlingen onbekende diersoorten als de wilde jak en de manoel, een soort kruising tussen een sneeuwluipaard en een wilde kat.’
Missie geslaagd, aan je prachtfoto’s te zien.
‘Ja, het meest memorabele deel van de reis was mijn ontmoeting met een sneeuwluipaardmoeder en haar welpje. Ik heb ze twee dagen lang kunnen fotograferen, vanachter een rots. De moeder probeerde aanvankelijk een naur te pakken te krijgen, een bok die haar belangrijkste prooi vormt. Dat lukte maar niet en dus trok ze door naar een ravijn. Ik volgde ze en stond op een gegeven moment op slechts honderd meter afstand. Waanzinnig en tegelijkertijd verschrikkelijk eng. Toen ik merkte dat ze mijn schaduw had gezien, viel ik meteen op de grond. Ze kwam steeds dichterbij en ik besefte dat ze me op elk moment kon aanvallen. In een flits besloot ik om op te staan en haar te laten zien dat ik een mens ben en niet een lekker gangbaar maaltje zoals een jak. Ze rende weg, maar we keken elkaar eerst een fractie van een seconde recht in de ogen aan. Wauw. Ik heb veel verhalen over sneeuwluipaarden gelezen, maar niemand heeft naar mijn weten zoiets meegemaakt. De sneeuwluipaard is van nature extreem schuw en dankzij zijn lichtgrijze vacht perfect gecamoufleerd in zijn rotsachtige leefomgeving. Hij ziet jou wel – idealiter vanuit een hoger punt – maar jij hem niet. Dit keer zagen we elkaar wel allebei.’
Wat ging er door je heen?
‘Er gaat voor mij niets boven oog in oog komen met grote
roofdieren als beren en wolven – wat een kick om zulke enorme
prachtbeesten van dichtbij te zien. Nog spannender is het als het
een uitdaging is om ze te vinden. Ik was al drie keer eerder in
Tibet geweest en het was me nooit gelukt om een
sneeuwluipaard te spotten. Op speurtocht naar wilde dieren leer je
ook veel over jezelf, als mens. Wij mensen hebben normaliter een
rare relatie met de natuur – er is een golf tussen beide. Op
de extreme natuurreizen die ik onderneem, probeer ik dat gat te
slechten. Da’s niet gemakkelijk – het landschap, het klimaat
en zelfs de dieren boezemen me angst in. Maar het is belangrijk
voor de mens om te begrijpen dat we niet heer en meester van de
aarde zijn. Als wildlifefotograaf prijs ik mezelf gelukkig dat ik
geregeld de natuur in kan gaan en moet leven zonder alle huiselijke
comfort, in dezelfde omstandigheden als de wilde dieren.
Uiteindelijk zijn we allemaal dieren.’
vincentmunier.com
