Nagaland: het vergeten India
Tot voor kort was je in Nagaland je leven — of liever gezegd je hoofd — niet zeker. De inheemse Naga’s, die in het grensoverschrijdende gebied tussen India en Myanmar wonen, stonden te boek als koppensnellers. Die praktijk behoort tot het verleden, maar nog steeds hangt rond de circa honderd stammen en hun voorouderlijk land een zweem van mysterie. Met name omdat dit vergeten deel van India alleen geschikt is voor volbloedreizigers — de moessons, slechte wegen en afgelegen locatie zijn, op zijn zachtst gezegd, uitdagend. Het avontuur lonkt.
Alle mannen kauwen hun gebit rood op een mix van betelnoot,
ongebluste kalk, pruimtabak en een stuk betelblad. Het schijnt een
verdovende werking te hebben die de honger tegengaat. (Foto: Tom
van der Leij © Columbus Travel)
Bewonder gezichtstatoeages
De Naga’s zijn van oudsher bekend om hun gezichtstatoeages. In een nog niet eens zo heel ver verleden kregen krijgers een mooie versiering in het gezicht als ze met het afgehakte hoofd van een rivaliserende stam terugkwamen. Een praktijk die voortkwam uit het geloof dat in het hoofd van het slachtoffer de kracht van de ziel bewaard blijft. Door het afhakken van het hoofd van een vijand verwierf een krijger status. En hoe meer hoofden, hoe meer tattoos. Maar met de komst van de christenen in de negentiende eeuw werd koppensnellen en de ‘barbaarse’ huidversiering zwaar ontmoedigd. Koppensnellerij werd voor het laatst in de jaren vijftig gerapporteerd en traditionele tattoos zijn dan ook niet meer van deze tijd. Wil je gezichts- tatoeages bewonderen, reis dan af naar het Mon-district. In dit noordelijkste deel van Nagaland vind je nog bejaarde mannen van wie het gezicht onder de tattoos zit. Als hun nek ook is getatoeëerd, dan schijnen ze minstens vijf personen te hebben onthoofd. Vooral in de Lower Konyak wonen nog vrij veel voormalige krijgers die niet te beroerd zijn om zich voor een paar roepies in hun traditionele outfit te steken.
Ga op de thee in twee landen
Het dorpje Longwa ligt voor een deel in India en voor een deel in Myanmar (Birma). De chief vertelt vol trots dat zijn keuken in India staat terwijl hij zijn behoefte in het buurland doet. Vanaf zijn heuvel zie je dus beide landen liggen, slechts gescheiden door een denkbeeldige lijn. De Naga’s leven hier al honderden jaren. Er zijn geen douaniers te bekennen dus wat let je de grens over te steken? Maar loop niet doodleuk naar het volgende dorp, want er is kans dat je dan wordt opgepakt. Als je geen Birmees visum in je paspoort hebt, moet je jezelf ordinair vrijkopen − dollars zijn hier gewild! Klop in Longwa trouwens gewoon even aan bij de chief. Mocht je onverhoopt een probleem hebben, dan kun je de beste man ook om een (betaalde) gunst vragen. Een georganiseerd bezoekje is wellicht handig. Gids Bernard, die meerdaagse grensoverschrijdende trektochten regelt, kent alles en iedereen, bernard.m.robin@gmail.com.
