Dragers Inca Trail onderbetaald
Eerlijk loon en goede werkomstandigheden voor dragers zijn een uitzondering op de Inca Trail in Peru. Werkgevers trekken zich niks aan van de wet uit 2003 die de arbeidsomstandigheden voor de dragers moet waarborgen.
Dagelijks worden maar 500 mensen toegelaten tot de Inca
Trail, die loopt naar de toeristische trekpleister Macchu
Picchu. Bijna 300 van deze mensen zijn dragers die onderbetaald
worden voor hun harde werk. Ze zeulen gasflessen, campingspullen en
eten mee voor rijke toeristen voor vaak niet meer dan vijf euro per
dag.
Verplichte gids
Toerisme naar de oude Inca-ruines is sterk in opkomt. Ongeveer
140.000 mensen - toeristen, dragers, gidsen en koks - maakten vorig
jaar de tocht. In 1998 waren dit nog maar 20.000 mensen volgens
parkdirecteur Fernando Astete. Vroeger was de Inca
Trail een backpackersbestemming bij uitstek omdat het niet veel
geld kostte. Dit is tegenwoordig wel anders. De wet verplicht
bezoekers om met een gids, kok en dragers af te reizen naar Macchu
Picchu voor minstens 270 euro. Het is mogelijk om goedkoper uit te
zijn: gidsen in Cuzco
bieden trips aan voor slechts 226 euro. Maar wees gewaarschuwd,
want een lagere prijs betekent ook een lager inkomen voor de
dragers.
Erg populair
Ondanks het lage salaris van dragers, zijn de baantjes erg populair
in de arme rurale regio van de Andes. 'Het is zwaar werk, maar
zonder toerisme zouden hier geen banen zijn', zegt Faustina
Quispe,zelf drager, tegenover het AP. 'Het verdient erg weinig,
maar het is net genoeg om je familie mee te onderhouden.'
Kleine verbetering
In 2003 werd een wet aangenomen voor een minimumloon voor dragers
van tien euro per dag en een maximale belasting van 25 kilo. Het
zorgde voor een kleine verbetering in de arbeidsomstandigheden van
de dragers. 'De afgelopen tien jaar is er veel veranderd', vertelt
drager Flabio Letona. 'Daarvoor droegen we wel 59 tot 68 kilo met
ons mee en verdienden we vijftien nuevo soles per dag.' Een bedrag
dat neerkomt op zo'n drie euro.
Eerlijk loon een uitzondering
Eerlijk loon en goede werkomstandigheden zijn een uitzondering op
de trail. Victor is 22 en werkt voor Inca Trail Peru. Hij
wil niet zijn volledige naam vertellen, want zijn werkgever heeft
in het verleden dragers ontslagen die met toeristen over hun loon
en arbeidsomstandigheden hadden gepraat. Victor vertelt dat hij met
29 kilo ver boven het wettelijke maximale gewicht zit. Hij krijgt
slechts 6 euro per dag en weinig eten.
Handhaving een probleem
Jorge Villasante, de vice-minister van werkgelegenheid, geeft toe
dat de handhaving van de wet uit 2003 een probleem is. Het
Ministerie van Werkgelegenheid inspecteerde de Inca Trail in 2007
en daaruit bleek dat 80 procent van de touroperators zich niet aan
de wet hield. Hun dragers werden overbelast, kregen te weinig eten
en hadden slechte slaapplekken. 'Ieder bedrijf zegt dat ze de
dragers het minimum loon betalen, maar uit onze gesprekken met
dragers blijkt dat velen maar vijf of zes euro krijgen', zei
Villasante in een interview.
Wegingstations en boetes
De overheid heeft wel maatregelen genomen om de omstandigheden van
de dragers te verbeteren. Zo staan aan het begin van de Inca Trail
weegstations, waar gecontroleerd wordt of de dragers niet teveel
kilo's met zich mee zeulen. Daarnaast krijgen touroperators die
zich niet aan de wet houden, een boete van 694 euro.
Zelf verbeteren
Jose Antonio Gongoro, oprichter van dragersbedrijf Llama Path,
vindt echter dat het aan de touroperators zelf is om de
omstandigheden van dragers te verbeteren. Gongoro startte als
drager op de Inca Trail in 1992 en werkte zichzelf op tot gids
voordat hij touroperator werd in 2004. 'Dragers dragen geregeld 40
kilo met hun mee, omdat hun werkgever contacten heeft bij het
weegstation', aldus Gongora. Hij vindt dat als bedrijven boetes
krijgen, deze besteed moeten worden aan de dragers. 'Waarom kun je
een bedrijf dat een boete heeft gekregen, niet dwingen om nieuwe
kleren te kopen voor de dragers?' Gongora is een van de weinige
werkgevers die dragers een medische verzekering biedt en goede
bedrijfskleding. Bij andere bedrijven worden dragers die gewond
raken gewoon ontslagen en moeten ze zelf voor goed schoeisel
zorgen.
Te weinig eten
Fredy Condori werkt voor Llama Path en is de vertegenwoordiger van
alle 6000 Llama Path-dragers. Hij heeft vroeger onder hele andere
omstandigheden gewerkt. 'Het eten was verschrikkelijk. In vier
dagen tijd kregen we te weinig te eten en moesten we slapen op de
grond terwijl water door onze kleren sijpelde. Het was een ramp',
vertelt Condori. Hoewel hij nu geluk heeft met zijn werkgever, weet
hij dat veel dragers dat niet hebben.
Veiliger en humaner
Llama Path wil dat veranderen en wil het werk van dragers veiliger
maken. Daarom zijn 85 dragers getraind om te draaien in
ploegendienst, zijn ze verzekerd tegen ongelukken en krijgen ze
betere slaapplekken en voedsel. Het idee is om het werk 'humaner'
te maken en om 'een verandering bij andere ondernemingen' te weeg
te brengen, volgens Gongora. Maar zo'n bedrijfsverandering is niet
eenvoudig of goedkoop. 'Er is een hoop geld voor nodig', aldus
Gongora. Hij voegt toe dat Llama Path pas sinds dit jaar betere
werkomstandigheden kon aanbieden. 'Voor een drager bestaat geen
regen, zonneschijn of kou, dus we moeten alles uit de kast trekken
om hun werk zo aangenaam mogelijk te maken.'
