Aan de rand van de afgrond
Een van Mexico’s best bewaarde geheimen is de Koperkloof, een ravijnstelsel dat maar liefst vier keer zo groot en bijna twee keer zo diep is als de veel bekendere Grand Canyon in de VS. De treinreis door dit natuurwonder is zonder weerga, maar trek ook met de bijzondere inheemse bevolking door de kloof en ga kamperen onder de sterren. Je komt weer op adem op de paradijselijke stranden van de westkust.
Kijk, die lijkt nog het meest op een fallus!’ zegt onze gids Chunel enthousiast. Hij wijst naar een metershoge rots even verderop in de vallei, een door zon en wind uitgesleten maanlandschap vol metershoge rotsformaties die recht omhoog de lucht insteken. En wel, de gelijkenis met het mannelijk geslachtsdeel is inderdaad treffend. Niet voor niets doopten de Rarámuri, de inheemse bewoners van dit gebied, dit de Vallei van de Penissen. Een practical joke van de goden, aldus Chunel, zelf ook geboren en getogen in een Rarámurigemeenschap. ‘Volgens de legende van de Rarámuri is de wereld gemaakt door onze vader Onorúame en zijn oudere broer. Tijdens het werk hielden ze af en toe even stil om uit te rusten, waarbij ze een spel speelden met de nog vloeibare steenmassa, en deze rotsen boetseerden.’
Ook op andere plekken zien we de resultaten van dit goddelijk speelkwartier. Van rotsformaties in de vorm van reusachtige paddenstoelen in de Valle de los Hongos tot tientallen uit de kluiten gewassen kikkers in de Valle de las Ranas. En ook in het Rarámuri-dorpje San Luis de Majimáchi, waar we ons kamp opslaan voor de nacht, vinden we de meest vreemdsoortige rotsen, die provocatief balancerend op hun punt al tientallen miljoenen jaren de wetten van de zwaartekracht lijken te negeren.
We zijn in de Koperkloof in het noordwesten van Mexico, met zeven met elkaar verbonden ravijnen het grootste canyonsysteem ter wereld. Om een idee te geven: de Koperkloof is vier keer zo groot en bijna twee keer zo diep als de veel bekendere Grand Canyon in de VS. Dat is even spectaculair als het klinkt. Op de bergplateaus diep in de canyon kijk je uit over eindeloze bergketens die hoe verder naar de horizon blauw en grijs van kleur verschieten. Haast verticale mosgroene en roestbruine bergwanden tuimelen bijna tweeduizend meter de diepte in. Verstopt tussen de dennenbossen stuit je op kleine Rarámurigemeenschappen, meestal niet meer dan vijf families die wonen in eenvoudige huizen van hout en leven van de opbrengst van de grond en hun dieren.
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 60
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
