Eilanden in beweging
Matthijs en ik zijn dol op eilanden. Vooral op eilanden die nog maar weinig door toeristen worden bezocht. Enerzijds willen we dat meer mensen via Columbus kennis maken met de bijzondere culturen op deze eilanden, die door hun afgelegen locatie nog bijzonder intact zijn. Anderzijds zijn we beducht voor de impact die reizigers zullen hebben op de culturen. Zal het land zich op positieve wijze ontwikkelen? Zal het landschap niet worden vernietigd? Zullen de locals hun geluk behouden?
Louise is dol op eilanden. Foto: Louise ten Have
Sommige eilandculturen gaan, om een voorbeeld te noemen, met veel respect om met Moeder Aarde. Door een te snelle duik in de moderne wereld zou hun cultuur in een stroomversnelling komen en kunnen verdwijnen. Als je kijkt naar de geschiedenis, dan zie je dat een te snelle vooruitgang vaak niet goed gaat. Een traditionele cultuur verandert in een materialistische samenleving met veel criminaliteit, alcoholverslaving, you name it. Hoe gaan we daarmee om? Moeten we er wegblijven?
Ik denk dat we moeten gaan. Het toerisme is relatief gezien een kleine speler in de ontwikkeling van een land. Belangrijkere factoren zijn toch vaak de winning van grondstoffen en houtkap. Die leveren het grote geld op. De hoofdstad van het desbetreffende land, die vaak te weinig rekening houdt met de gevolgen voor mens en natuur, geeft mijnen ruim baan omdat ze veel geld opleveren. Er zijn maar weinig landen die niet zwijken voor de druk van zo veel geld. Als locals merken dat ze ook goed geld kunnen verdienen in de toerismebranche, dan kan dat een goed alternatief zijn. Dat is beter dan vierhonderd Chinezen in een gebied neerzetten om een brede weg te bouwen en naar grondstoffen te delven. Dát heeft een impact.
Stilstaan of de andere kant opkijken is ook geen optie. Het leven is nou eenmaal één stroom van verandering waar je in mee zal moeten gaan. Als mens, als cultuur, als land, als wereld. Stilstaande riviertjes vervuilen en bevriezen. Er moet beweging in blijven. Met of zonder toeristen, de moderne wereld dringt hun wereld binnen − er is geen ontkomen aan. Als toerist kun je eraan bijdragen dat het kabbelende riviertje niet in een gevaarlijke stroomversnelling eindigt, door persoonlijk met de eilandbewoners om te gaan. Vertel over je eigen samenleving, over de voors en tegens ervan. Wat wij hebben geleerd van onze ‘vooruitgang’ en wat we achteraf gezien anders hadden kunnen doen. Vertel wat je waardeert aan hun samenleving. De verbondenheid, de eenheid, de zorg voor elkaar. Zo kun je mijns inziens een grotere bijdrage leveren dan op het eerste gezicht lijkt.
