Blog van de week: een onaangename verrassing
Elke week kiest Columbus Travel de blog van de week uit de blogberichten van onze community. Deze keer geen rozengeur en maneschijn voor Reisreporter neretslok, maar botte pech.
Cultuur op het Mexicaanse schiereiland Yucatán. (Foto:
Reisreporter neretslok)
Het voorgevoel van Reisreporter neretslok en zijn partner bleek waar te zijn; een weekje Mexico zou uitlopen op een ramp. Benieuwd naar wat er gebeurde? Lees dan gauw…
Een bijkomend nadeel van een ‘zwarte’ dag in je bestaan is
dat hij niet voorzienbaar is. Je kunt niet zo maar zeggen: “OK,
de16e van de volgende maand, zegt u? Dan neem ik maar alvast vrij".
Je beseft pas dat het zo ver is, als het te laat is. Eerst een
aantal kleine onopvallende tegenslagen na elkaar. Dan slaat het
onheil genadeloos toe. En je beseft ineens: ja, dit is eigenlijk
een regelrechte rampdag.......
Onze rampdag begon, zoals alle rampdagen, rustig. Niets wees op een
dag die je liever niet meemaakt. We vertrokken naar Schiphol, voor
een kort reisje naar Mexico. Bij een bekende reisorganisatie
geboekt, omdat de vlucht en het hotel voor 7 nachten goedkoper
waren dan zelf alleen al de vlucht boeken. Onze huurauto zou klaar
staan voor ons rondreisje
Yucatan. De eerste voortekenen waren er wel degelijk.
Irritaties omdat ik wat dingen vergeten was, die op het laatste
moment opgezocht moesten worden. Dingen die nog maar NET goed
gingen. En we waren ziek, allebei. Moe vooral, ellendig. Eigenlijk
moet je dan niet gaan, maar ja wat moet je anders? Zware kou,
koortsig, klam. Hoestend en rillend trokken we onze bagage richting
douane.
Nog zeker 16 uur vliegen inclusief tussenstop. Wat een ellende.
Maar straks, over zoveel uur, zal het voorbij zijn, denk ik dan
maar. Dan kunnen we slapen in ons Mexicaanse bed en zal het de
volgende dag vast beter zijn. Onze 10-urige ellendetocht over de
oceaan begint. Steeds zieker. Tussenstop op Cuba. Eerst mogen we blijven zitten, maar dan
moeten wij er ineens uit. We kunnen bijna niet meer. In de
transithal staren Fidel en Che mij op posters streng aan en ik
staar wezenloos terug. Ik wil helemaal niet in Cuba zijn. Niet nu
tenminste. Door naar Mexico.
Eindelijk komt ons door de reisorganisatie gecharterde busje aan
bij ons hotelletje in Cancun. Ik hoor sommigen van u denken: Cancun, ook dat nog, en jullie hadden het al zo
zwaar. Maar het valt mee. We zullen snel op rondreis gaan. Na de
check-in pakken we onze spullen om naar onze kamer te gaan. Koffer,
tas, rugzak, camera. Check.
So far, so good, zou je denken... Maar wat dreigt er nu mis te lopen? Lees hier het hele verhaal van Reisreporter neretslok.
