Reisreporter van het jaar terug uit Sri Lanka
Mieke de Haas werd in 2014 verkozen tot Reisreporter van het Jaar en mocht voor ons op een reportagereis naar Sri Lanka. Haar reportage met foto’s kun je in het novembernummer van Columbus gaan bewonderen. Ze is inmiddels terug uit Sri Lanka dus we vonden het alvast tijd voor een interview.
Reisreporter Mieke de Haas in Sri
Lanka (Foto: Mieke de Haas)
Welke momenten zijn je het meest bijgebleven van de reis naar Sri Lanka?
Het meest bijzondere moment vond ik, toen we onderweg een festival van hindoes tegenkwamen. We zagen in de verte al mensen aan touwen hangen en dansen op muziek, maar pas toen we dichterbij kwamen zagen we dat ze allerlei haken en pinnen door hun lichaam hadden. Veel mensen waren in trance en hadden doorbloede ogen. Vooral omdat het een spontane ontdekking was en onverwacht op ons pad kwam, was dit echt de meest indrukwekkende ervaring van mijn reis.
Hoe heb je het contact met de lokale bevolking ervaren?
De bevolking is ontzettend open en je hoeft maar wat te vragen en de verhalen komen. Het land was tot voor kort een oorlogsgebied en je ziet daar nog duidelijk de gevolgen van. Mensen zijn letterlijk alles weer aan het opbouwen en je ziet gebouwen met kogelgaten. De bewoners vertellen veel over de oorlog. Soms voelde het nog wel gek want de gids was bijvoorbeeld van oorsprong een Tamil die tegen de bevolking heeft gevochten. Verder is het mooi om te zien dat Moslims, Hindoes en Christelijken allemaal gezamenlijk leven en naar school gaan.
Wat mogen reizigers niet missen als ze Sri Lanka bezoeken?
Mannar! Deze plek is zo mooi en zo puur. In het uiterste puntje van Mannar kan je de bevolking zien werken met de visvangst in de schaduw van de palmbladeren. Hier zie je het echte leven. Je bent er heel welkom, en je moet hier ook zeker in gesprek gaan met de locals.
Vissersvrouwen en -mannen aan het werk op Mannar Island (Foto:
Mieke de Haas)
Hoe bereid je jezelf voor op een reis?
Ik begin met een goede landkaart te kopen en ik lees veel reisverhalen van anderen. Uit die verhalen haal ik veel tips die ik tijdens mijn reis meeneem. Ik kijk dan ter plekke waar ik tijd voor heb en wat mogelijk is. Van tevoren zoek ik dus al veel informatie op over de bestemming. Ik koop ook wel reisboeken, maar daar staat jammer genoeg alleen het gangbare in. Zo ben ik naar de bijzondere st. Antoniuskerk geweest die voor de helft bedolven is onder het zand van de duinen. Deze kerk stond niet in mijn reisboek maar had ik absoluut niet willen missen.
Hoe ga je te werk tijdens het reizen?
Deze reis moest ik anders dan ik gewend ben te werk gaan. Doordat we veel op het programma hadden staan was er geen tijd om overal lang te blijven, en we hebben steeds moeten kijken wat nog in het reisschema paste. Soms was het moeilijk om met de hoge tijdsdruk toch goede foto’s te maken. Op hele drukke plekken vol met mensen moest je echt op zoek naar een plek waar je een goede foto kon maken. Hoe langer ik op reis was hoe beter ik met de tijdsdruk kon omgaan en de rust kon nemen om foto’s te maken.
Heb je nog reisdromen voor de toekomst?
Het is nog een droom om een keer naar Antarctica te gaan. Het lijkt me zo bijzonder om met een boot daar aan te komen en die enorme ijsschotsen te zien. Om op Antarctica tussen de pinguïns te staan lijkt me nog indrukwekkender dan een safari waar je olifanten en buffels langs ziet komen. Ook wil ik nog heel graag een keer terug naar Zuid-China. De laatste keer dat ik daar ben geweest is alweer heel lang geleden. Dit is een hele bijzondere plek vanwege de diversiteit aan minderheden en het prachtige landschap. In Hongtudi heb je een van de mooiste rijstterrassen ter wereld. Vooral de bevolking die daar in de bergen woont wil ik graag nog een keer ontmoeten!
